Nickerie

Nickerie.Net, zaterdag 26 november 2005

Oud-president Johan Ferrier: Suriname mist nog saamhorigheid

door Vernon Texel

LEUSDEN - (Politiek) Suriname mist nog die saamhorigheid om het land welvarend te maken. Verschil van opvattingen moet opzij gezet worden om het gemeenschappelijk doel te bereiken. "Maar helaas mis ik dit gevoel nog. Als eenling red je het nooit," zegt Surinames eerste president Johan Ferrier. Hij doet dan ook een gepassioneerde oproep: "Leg je verschil van opvatting even terzijde, luister naar de ander en vindt zijn goede argumenten zoals hij moet proberen jouw goede argumenten te vinden om het gemeenschappelijke doel te bereiken."

De politici van vandaag staan zeer vijandig tegenover elkaar, wat zich vooral in het parlement aftekent waar standpunten van de oppositie en coalitie ver uit elkaar liggen.

Na dertig jaar staatkundige onafhankelijkheid denkt de oud-president niet dat er tevredenheid mag zijn over het bereikte. "Wij hadden ons een veel beter en tot de verbeelding sprekend Suriname voorgesteld. Wij waren toonaangevend door de bodemschatten, de omstandigheden en het kennisniveau van de Surinamers, door de sociale en medische voorzieningen waar buitenlanders kwamen kijken hoe het er precies aan toe ging", vertelt de 95-jarige Ferrier in zijn woning in het Nederlandse Leusden, waar de Ware Tijd hem opzocht.

Door al dit opzienbarends "hadden wij niet kunnen voorzien dat er een terugslag zou komen die veroorzaakt werd door omstandigheden die niemand had kunnen bedenken en voorzien". Toch kan ook niet worden gezegd dat er helemaal niets is bereikt, omdat niemand toen wist hoe de wereld er vandaag zou uitzien. "En dat Suriname als zelfstandige natie een plaats in die wereld heeft, dat stemt zeker tot tevredenheid."

Natuurlijk waren er in 1975, bij het verkrijgen van de staatkundige onafhankelijkheid van Nederland, idealen voor de toekomst van Suriname. Die toekomst moest verbetering van de omstandigheden brengen voor de kinderen om op te groeien en een aansprekende plaats te hebben in de wereld waarin ze volwassen te worden. "Dat was het ideaal en we hopen dat, zo het er nog niet is, het in elk geval zal komen door de inspanning van de Surinamers zelf. Om te verduidelijken wat ze willen en hoe ze het willen", benadrukt Ferrier.

Hij is overigens kort over de omstandigheden van 1980 en daarna. Wat telt, is dat het land gelukkig is teruggekeerd tot de democratie, waar het volk zelf bepaalt wat het wordt. Ondanks de vele negatieve gebeurtenissen in de afgelopen dertig jaar twijfelt hij geen moment aan de rijpheid van Suriname om op eigen benen te staan. "Natuurlijk waren we van mening dat we volwassen genoeg waren om die grote wereld in te stappen met het land Suriname en de mogelijkheden die het had en die het bood aan de Surinamers. Die overtuiging hadden we."

Overigens had Ferrier graag in Suriname willen zijn om de festiviteiten van morgen bij te wonen. Daartoe is hij ook persoonlijk uitgenodigd door president Ronald Venetiaan. Helaas had hij al vaste afspraken lopen die niet meer konden worden afgezegd. Morgen bijvoorbeeld vindt in Amsterdam de presentatie plaats van zijn in boekvorm uitgegeven memoires ‘De laatste gouverneur, de eerste president; de eeuw van Johan Ferrier, Surinamer’.

Hoopvol

Het enthousiasme dat hij bespeurde onder jongeren om te werken aan de opbouw van het land, tijdens zijn laatste bezoek aan Suriname twee jaren geleden, stemt hem hoopvol. De idealen die ze hebben zijn dezelfde waarmee de oud-president generaties geleden opgroeide. En in die generaties is telkens weer dat enthousiasme aanwezig dat uiteindelijk leidt tot resultaten. "Soms minder goed, soms beter, soms gericht op onderdelen die je niet zou willen hebben maar die toch aanwezig zijn, want de mens is menselijk." Hij hoopt dat het ideaal is om de dingen samen te doen. "Samen met elkaar de toekomst tegemoet. Niet als eenling, niet om jezelf, maar om de ander die naast je staat en die ook vooruit moet."

De hoop moet blijven dat diegenen die de afvaardiging naar het parlement, naar de leiding van politieke partijen, verzorgen, ertoe kunnen werken de mensen te vinden die bereid zijn kleine verschillen terzijde te schuiven en het ideaal voor ogen te houden. "Toen ik jong was, was ik ook van mening van ‘wat doen die oude kerels daar’. Wij moeten naar voren, maar ik kon niet tegen ze zeggen: jullie moeten aan de kant want wij moeten de plaats hebben. Je moet bewijzen dat je in staat bent om de taken die ze hebben, over te nemen. En dan zullen ze zelf begrijpen dat het overgedragen moet worden," zegt Ferrier.

Wat hij verder mist, is een vast patroon waarbij politici consequenties verbinden aan hun handelingen en/of politieke ontwikkelingen. Toen de regering waarin hij zitting had in 1958 de meerderheid verloor in het parlement, is besloten om af te treden. Dat is gedaan om een patroon in onze jonge democratie te brengen van het aanvaarden van de consequenties van de politieke daden en de politieke wil van het volk. "Daarom zijn we afgetreden om een patroon te scheppen dat gevolgd zou kunnen worden. Jammer, helaas, dat dit patroon niet (meer) wordt gevolgd."

Ferrier is overigens voorstander van een presidentieel stelsel voor Suriname, dat wordt gedragen door een meerderheid, zo mogelijk het gehele parlement en het volk van Suriname. En niet de mix zoals nu van een in elkaar verwrongen parlementair en presidentieel stelsel. "Je moet niet van twee wallen willen eten. Je moet een ideaal voor ogen hebben. Mijn ideaal is een presidentieel stelsel.".-.

Bron/Copyright:
	,24-11-2005

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net