Nickerie

Beter, mooier en spectaculairder spel, daar zit de wereld op te wachten bij WK van 2010 in Zuid-Afrika

De Duitsers hadden gelijk: de wereld was te gast bij vrienden, zoals ze vooraf al in hun motto verwoordden. Het WK voetbal was om het veld een onwaarschijnlijk succes, of het nou gaat om de vrolijkheid en de kleur in de straten, de veiligheid, het rondwarende optimisme, de verbroedering tussen supporters of de organisatiekunde van de Duitsers.

De Italiaanse spelers houden de wereldbeker vast, die is uitgereikt na de door de ploeg gewonnen finale tegen Frankrijk.

Alleen met het voetbal bleef het behelpen. Dat is jammer, want het spel zelf zou het belangrijkste moeten zijn. Er waren weinig wedstrijden die beklijfden, puur om de schoonheid van voetbal. Vaak bleef de spanning hangen of anders wel het bizarre verloop van een duel, zoals gisteren met de rode kaart voor Zidane.

Er vielen weinig doelpunten en verdedigers wonnen meestal van aanvallers. Wat dat betreft paste de door Italië na strafschoppen gewonnen finale in het beeld. Matig spel, een doelpunt uit een strafschop en eentje na een hoekschop.

De Duitsers zijn vandaag bij het ontwaken misschien even geschrokken na de constatering dat het leven ná het WK gewoon doorgaat, nu de wereld weer vertrokken is bij de vrienden.

Duitsland raakte in de ban van voetbal. Zelfs mensen die tot vorige maand nooit naar de sport keken, werden gegrepen door de sfeer en ze genoten van de wedstrijden en hun spannende verloop, daarbij aangespoord door de onverwachte opmars van Duitsland.

Volstrekte leken praatten mee over Cannavaro en Klinsmann, alsof ze nooit anders hadden gedaan.

Het kan bijna niet anders of iets van die sfeer blijft hangen. In een vraaggesprek met de S ü d d e u t s ch e Ze i t u n g zei de schrijver Günther Grass dat ook de politieke elite onder leiding van bondskanselier Merkel van het voetbal kan leren.

Grass prees de openheid en het onafhankelijke denken van Klinsmann, die alle kritiek weerstond en overwon.

De Duitsers waren perfecte en sympathieke gastheren, ook omdat ze, in tegenstelling tot in 1974, de hoofdprijs op het veld aan anderen lieten. Nogal on-Duits koos de ploeg voor de aanval en het was ook nogal on-Duits dat het elftal uiteindelijk in de voorlaatste minuut van de halve finale verloor van Italië. Nochtans vierden de Duitsers hun derde plaats als de titel zelve.

Rond het finaleweekeinde was je alweer bijna vergeten dat Nederland heeft meegedaan aan het WK.

Duidelijk is dat het Nederlandse voetbal gezichtsverlies heeft geleden door de nederlaag tegen Portugal, twee weken geleden. Vrijwel geen goed woord is door buitenlandse waarnemers geschreven of gesproken over Oranje. Zowel het wangedrag tegen Portugal als de speelwijze gedurende het hele toernooi kon op weinig bijval rekenen.

Gebleken is weer hoe breekbaar een imago is in de sport. Alles werd na Euro 2004, met de chagrijnige bondscoach Advocaat aan het roer, in het werk gesteld om het beeld op te poetsen. Van Basten was een bondscoach met frisse ideeën en perschef Jansma masseerde de media.

Maar terwijl Nederland twee jaar geleden de halve finale bereikte en betrokken was bij de mooiste wedstrijd van het toernooi (tegen Tsjechië), liet het elftal van Van Basten nu de indruk achter van een wat ordinaire ploeg, die nauwelijks in sttaat was typisch Nederlands aanvalsspel op de mat tge leggen.

Van Basten had in elk geval de intentie om aan te vallen. Dat valt van veel andere landen niet te beweren.

Als er al een nieuwe trend was te zien op het WK, is het dat trainers nóg meer zekerheden inbouwen dan voorheen. Liever vijf dan vier middenvelders, liever een dan twee spitsen.

De finale was daar een sprekend voorbeeld van. De Italianen spelen niet meer zo defensief als in de gouden tijden van het catenaccio, maar ze leunen zeer nadrukkelijk op hun defensie, met mannen als doelman Buffon, Cannavaro en Materazzi, de kleurrijke vervanger van de geblesseerde Nesta. De Squadra Azzurra speelt, zoals bijna elke ploeg, met slechts één aanvaller.

Het is te hopen dat het voetbal bij het WK van 2010 in Zuid-Afrika weer wint aan aantrekkingskracht.

Beter, mooier, spectaculairder voetbal, daarop zit de wereld te wachten. Nu maakte de organisatie meer indruk dan het spel zelf.

Berlijn - Zinedine Zidane is ondanks zijn rode kaart in de WK-finale uitgeroepen tot beste speler van het toernooi. Bij een verkiezing onder journalisten bleef de Fransman, die met zijn ploeg de finale verloor van Italië, de wereldkampioenen Fabio Cannavaro en Andrea Pirlo voor.

Zidane kreeg in totaal 2.012 punten. De Italiaanse aanvoerder Cannavaro werd tweede met 1.977 punten en spelmaker Pirlo derde met 715 punten. In 2002 ging de gouden bal naar doelman Oliver Kahn.

Gianluigi Buffon werd na de finale tot beste keeper van het toernooi verkozen. De Italiaan kreeg slechts twee treffers te verwerken: een eigen doelpunt van Zaccardo en een penalty van Zidane.

ROME/PARIJS - Met koppen van chocoladeletters vieren de Italiaanse kranten maandag de wereldtitel van de nationale ploeg. 'Het is waar, we zijn wereldkampioen', schrijft de Gazzetta dello Sport. 'Kampioenen van de wereld', feliciteert La Stampa het team van coach Lippi. 'Voor de vierde keer in de geschiedenis wint Italië de grote finale'.

De kranten grijpen de wereldtitel ook aan om het verbleekte Italiaanse imago na het omkoopschandaal weer wat op te poetsen. Ook wordt er opgegroepen tot gezamenlijke actie. ''We moeten een voorbeeld aan de wereldtitel nemen om met zijn allen dergelijke schandalen in de toekomst te voorkomen.'' De Italiaanse bladen hebben verder geen goed woord over van de kopstoot van Zinedine Zidane. 'De kopstoot van waanzin van Zidane', kopt La Repubblica boven een reeks van foto's van de actie van de Franse voetballer. La Stampa spreekt van een 'ongelooflijk gebaar, een machtige en absurde kopstoot.'

De Franse kranten reageren bitter op de nederlaag in de finale van het WK. Met kopppen als 'Wreed', 'Eeuwige Spijt' en 'de gebroken droom' wordt de teleurstelling in de diverse bladen weergegeven. Ook veroordelen de kranten de kopstoot van Zidane. De L'Equipe bestempelt de actie als dom. De Franse sportkrant vraagt zich vooral af hoe een dergelijk optreden van een grote sportheld is uit te leggen aan tientallen miljoenen kinderen en stelt dat de meest elementaire regels in de sport zijn overtreden.

Ook Liberation vraagt zich in het commentaar af hoe een groot mens zover heeft kunnen komen en noemt de actie 'een onaanvaadbare wraak'. Volgens de krant was Frankrijk met Zidane een maand aan het dromen, maar werd zondag wreed uit de droom ontwaakt. Ook Le Figaro wijst op de 'gebroken dromen' van Les Blues. De krant stipt daarbij ook de Italiaanse fraudezaak aan en geeft de zege van de Italianen een 'vrijkopingsgeur'.

WK 2006

DE WINNAARS

• GUUS HIDDINK:

zorgde er na Zuid-Korea voor, dat ook Australië eindelijk voetbalgek werd. De Socceroos werden pas in het achtste-finaleduel met Italië gestuit na een arbitrale dwaling.

• ZINEDINE ZIDANE:

Kreeg na een valse start zijn trots terug en werd de enige vedette van het WK. Zelfs zijn onbegrijpelijke rode kaart in de finale doet daar niets aan af.

• FRANZ BECKENBAUER:

organisator van waarschijnlijk het beste geleide WK ooit. Bovendien gaf het evenement een enorme impuls aan het Duitse imago in de wereld.

• MARCELLO LIPPI:

zwaar gebukt onder het omkoopschandaal in eigen land, kreeg hij zijn team in Duitsland alsnog aan de praat. Met de hoofdprijs tot gevolg.

• JÜRGEN KLINSMANN:

de absolute winnaar. Bleef ondanks een gigantische tegenstroom in eigen land geloven in zijn missie. De niet aflatende kritiek veranderde binnen een maand in een ongekende euforie.

DE VERLIEZERS

• RONALDO:

symbool voor de Braziliaanse onmacht. Te veel Hollywood en te weinig topsport. Zo blijft een wereldtitel heel ver weg.

• LIONEL MESSI:

bondscoach José Pekerman liet zijn grootste talent links liggen op de bank. Met als gevolg dat Argentinië werd uitgeschakeld en Pekerman zijn ontslag kon indienen.

• SVEN - GÖRAN ERIKSSON:

onder zijn leiding was Engeland Engeland niet meer.

• VALENTIN IVANOV:

symbool van de ongekend falende arbitrage. Maakte met al zijn gele en rode kaarten Nederland-Portugal kapot.