Nickerie.Net, woensdag 29 augustus 2007

Wie in Nickerie kent meester Badloe niet

Hugo den Boer, 28/08/2007

NICKERIE - Na veertig dienst jaren, waarvan 24 jaar als schooldirecteur, neemt Brahmadat Badloe deze maand afscheid van het onderwijs. Begonnen als leerkracht op een lagere school en de laatste 15 jaar van zijn loopbaan directeur van de VOJ-school te Paradise, een oude plantage 10 kilometer buiten Nieuw-Nickerie. In deze dienstjaren heeft hij op veel verschillende scholen en opleidingen les en leiding gegeven, maar ondertussen steeds ook zelf nog opleidingen gevolgd. Hij deed veel ervaring op en heeft veel werk verzet, fysiek en mentaal, maar ziet nu graag dat de jonge garde het werk voortzet.

Badloe eind juni toen hij bij zijn pensionering van de school een schommelstoel kreeg om te rusten.-.

“Het was nog donker, de bus kon elk moment arriveren. Met een koffer in mijn handen stond ik te wachten. Spannend, voor het eerst naar Paramaribo. Het zou een lange reis worden. Alleen de weg tot aan Wageningen was mij bekend. Daar kwam de bus al aan. Ik stapte in en werd uitgezwaaid door de familie. Voorlopig zou ik ze niet zien. Mijn vader had de reis en verblijf in Paramaribo geregeld. De buschauffeur kreeg op een papiertje het 'afleveradres'. Vanaf nu was ik overgeleverd aan hem.” Dit is het verhaal van Brahmadat Boedloe was 17 jaar toen hij na glansrijke afronding van zijn mulo in Nieuw-Nickerie, voor vervolgonderwijs naar Paramaribo vertrok. De weg naar Paramaribo was onverhard en na enkele regenbuien meestal slecht begaanbaar. Het is zelfs voorgekomen dat Badloe met de ‘Perica', de bootverbinding over zee, naar Paramaribo moest reizen.

“Vroeger was er geen studievoorlichting. Toch wist ik dat ik moest studeren om uit de ‘blubber te komen.” Badloe vertelt over de thuissituatie waar hard gewerkt moest worden; op de rijstvelden en thuis. “We hadden een groot gezin en er was altijd werk. Gelukkig zagen mijn ouders de zin van studeren wel in. Om uit de vicieuze cirkel van de landbouw te geraken was verdere scholing noodzakelijk. Ik hield van studeren. Ik ging naar de Kweekschool zoals dat gangbaar was. Ik had het geluk dat ik een voorbeeldpersoon had in mijn familie. Oom Bharos was districtssecretaris en heeft het later nog tot districtscommissaris gebracht.”

In 1967 kwam Badloe al 20-jarige, met de onderwijzersakte op zak als onderwijzer terug naar Nickerie. “Ik hield niet van Paramaribo.” Hij wilde geld verdienen voor zijn ouders en het leven in de stad was duur. Hij gaf eerst les op O.S. Paradise, waar hij zelf als kleine jongen ook al les had gevolgd. In de daarop volgende jaren leerde hij ook zijn vrouw Tara kennen en trouwde met haar in 1971. Samen vertrokken zij weer naar Paramaribo, zodat hij vervolgstudie kon doen. Hij kwam in dienst van gemeente Arya Dewaker en gaf les op de M.R. Dayanandschool. Hij behaalde in de tussentijd een LO voor tekenen en wilde ook een LO voor aardrijkskunde halen. Echter, de gemeente gaf Badloe de opdracht om in Nickerie leiding te geven aan een nieuwe Ulo-school, de Shri Mehta Jaminischool. Na zeven jaren noeste arbeid, boterde het niet meer tussen Badloe en het bestuur van de gemeente, waarna hij OD werd op de Schneiders Howardschool.

Na deze school volgde een betrekking op Mulo Wageningen en uiteindelijk werd hij directeur op Ulo-Mulo Paradise. Menigeen heeft bij Badloe in de klas gezeten, want naast leerkracht op GLO en VOJ scholen, gaf hij ook les op de hoofdakte en de kweekschool. In Nickerie kent men hem als meester. Hij wordt gekarakteriseerd als een zeer gedisciplineerd en verantwoordelijke man. Vaker werd het grapje gemaakt “Meneer Badloe is nooit ziek”. “Ordeproblemen heb ik nooit echt gehad,” prijst Badloe zich gelukkig. “Ik heb jarenlange ervaring en begon mijn carrière op de lagere school en groeide zo door naar de ULO en de MULO. Ik merk dat de jonge leerkrachten die zo vers van de HAVO of Algemeen Vormende Fase (AVF) van de pedagogische instituten komen meer problemen met ordehandhaving hebben.” Badloe kan leerkrachten alleen maar adviseren om de lessen interessanter te maken en zo af en toe een grapje te maken om de spanning de doorbreken.

Dalende schoolprestaties Voor het afnemen van de schoolprestaties wijst Badloe naar zowel de GLO en het VOJ. “Op het VOJ worden oude boeken vanuit Nederland gebruikt, die niet aansluiten op de Surinaamse leermethodes van de lagere school.” Badloe pleit dan ook voor het introduceren van nieuwe Surinaamse methodes op het VOJ. Voor zijn eigen school ziet hij dat de leerprestaties vooral onder druk staan omdat leerlingen uit een milieu komen waar weinig Nederlands wordt gesproken. Landelijk ziet hij het probleem dat er weinig gelezen wordt. “Het schoolverzuim is ook erg en als je je leerlingen vraagt waarom ze afwezig waren, krijg je verhalen over ziekte of gewoon ‘naar Paramaribo'. Op de ouders kun je ook niet rekenen. Maar wat dat betreft heb ik nooit betere tijden gekend en zal het de komende tijd niet snel beter worden. Het heeft te maken met de economische situatie. En we moeten de ouders nog meer de noodzaak van hun inzet duidelijk maken.”

Onderwijs anno 2007 “Nieuwste probleem in het onderwijs zijn de cellulairs. Leerkrachten staan voor de klas te praten en leerlingen zitten stiekem onder hun tafel te SMS-en. Leerlingen concentreren zich niet meer op de les.” Badloe heeft nog geen werkbare oplossing voor het probleem maar stelt: “Het Mulo-directeurenberaad heeft afgesproken dat leerlingen cellulairs wel mogen meenemen naar school, maar niet mogen gebruiken.” Badloe ziet voor de school die hij achter laat, de jongste problemen die de voortschrijdende technische ontwikkelingen met zich mee brengen. De technische ontwikkelingen zouden we veel beter moeten inzetten om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Hierbij doelt Badloe op de computer. Op VOJ Paradise is er al een lokaal gereed om computers te plaatsen. Er waren toezeggingen gedaan dat er computers geschonken zouden worden, maar dat is nooit bewaarheid. “We hadden een computer voor de directie en een voor de conciërge, maar die zijn dit jaar gecrasht, maar het kost meer om ze te laten maken, dan om nieuw te kopen.”

Brede belangstelling “Ik houd van leren, ik lees veel en heb steeds opleidingen gevolgd.” Badloe heeft zich door de jaren heen breed georiënteerd. Met de LO opleiding tekenen werd zijn blik via de kunstgeschiedenis niet alleen verbreed voor cultuur, maar ook voor geschiedenis. In de hoofdakte had hij naast de algemene vakken Nederland, Aardrijkskunde en geschiedenis als keuze vak Duits. Badloe ziet al deze extra bagage als voordeel bij het lesgeven. “Ik vind het niet erg om bepaalde lesuren in te vallen. Ik heb zoveel onderwerpen waar ik de leerlingen over kan vertellen.” Het stoort Badloe dat sommige leerkrachten zich te veel specialiseren op hun vakgebied en niets weten van andere vakken. Als anekdote haalt hij aan dat hij ooit met een leerkracht handelsvakken sprak over de wreedheid van keizer Nero en dat de leerkracht hem vroeg “Leeft deze man nog?”.-.

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics