Nickerie.Net, maandag 02 juni 2008

Opinie, door drs. Ashwin Ramcharan

Maakt de leeftijd van onze leiders wat uit?

Wat is oud, wat is jong? Over deze vraag kunt u heel lang blijven discussiëren. In dit artikel wil ik het daar niet over hebben. Persoonlijk denk ik dat leeftijd niet mag uitmaken als je als oude wijze openstaat voor nieuwe ideeën en meegaat met de tijd. Dit geldt nog meer als je politieke verantwoordelijkheid draagt. Door af en toe goede gesprekken te hebben met de jongere generatie, die weet wat er speelt in de samenleving, kun je als oudere politicus bijblijven en proberen te begrijpen wat de toekomstige generatie van je verlangt. Hiermee werk je gerichter aan de toekomst van een land. Door arrogant te veronderstellen dat de grijze haren voor zich spreken en profetische waarde hebben in de politiek schep je een farce!

De opkomst van de jonge Presidenten Wat mij opvalt is dat arme landen vaak geleid worden door oude politici terwijl rijke landen juist worden geleid door relatief jonge politici. Neem nou bijvoorbeeld Rusland. Vladimir Poetin werd op 48 jarige leeftijd president van de Russische grootmacht en heeft ruim 8 jaar geregeerd. Zijn voorganger Boris Jeltsin was een beroemde alcoholist maar wel wijs genoeg om in te zien dat Poetin een geschikte jonge kandidaat was die Rusland sterk de 21ste eeuw in zou kunnen loodsen. Recent heeft hij de presidentshamer overgedragen aan de zeer jonge, 43 jarige Dmitri Medvedev. De jongste president in de Russische geschiedenis! Frankrijk wordt geleid wordt door de 58 jarige Nicolas Sarkozy. De Nederlandse premier Balkenende was 48 jaar oud toen hij als jongste Nederlandse premier aantrad. De Britse premier Gordon Brown, 58 jaar. Zijn voorganger Tony Blair trad in 1997, op 44 jarige leeftijd, aan als jongste premier van Engeland. Van Bill Clinton (47 toen hij aantrad) weten we dat hij je jongste president van de VS is geweest. De huidige George Bush was 55 jaar jong toen hij aantrad. Laten we ook even Zuid-America kijken. Hugo Chaves van Venezuela (54), Evo Morales van Bolivia (49) en Lula van Brazilie (63), allemaal jonge politici. Guyana hoef ik niet eens te noemen want u weet zelf welke blauwe plekken Suriname heeft opgelopen door de linkse hoeken van de jonge Bharat Jagdew. Ik kan zo doorgaan maar ik denk dat mijn punt nu wel duidelijk is. Zeker als we nadenken over de mentaal gestoorde 84 jarige Robert Mugabe van Zimbabwe, die graag in zijn presidentsstoel wil overlijden, als dat ooit nog gebeurt. Zijn ziekelijke leiderschap heeft in Zimbabwe een wereldrecord inflatie veroorzaakt van 100.000%. Hoe krijg je het als leider van een land voor mekaar om een dergelijk astronomische inflatie te veroorzaken en dan nog te denken dat je geen last hebt van ouderdom?

Leiderschap in Suriname

In Suriname is het opmerkelijke grijs in de politiek. Maar het is nooit anders geweest. Ons cultuur heeft uitermate veel respect voor ouderen en dat is een goede zaak. Echter wanneer ouderdom vals respect begint te eisen en haar jeugd wil herbeleven dan gaat het mis. Nog groter het gevaar als de grijsheid domineert in de politiek. Deze grijsheid in denken en handelen, zonder enige vorm van wijsheid en openheid, kan de ontwikkeling van een land tegenhouden. Recent zei een prominente oude wijze Surinaamse politicus (ja, die zijn er zeker) tegen mij “Terwijl er zoveel talent rondloopt en zoveel jonge mensen staan te trappelen om Suriname vooruit te helpen, wordt Suriname, ooit een van de rijkste landen in de wereld, geleid door een stel uit huize Asiana gevluchte bejaarden!” Ik moest er eerst om lachen, u nu waarschijnlijk ook, maar dit is een ernstige zaak! En de zaak wordt nog ernstiger en baart mij enorme zorgen als ik kritisch kijk naar de kandidaten die opgelijnd staan voor de volgende verkiezing. Playboys van 70 jaar en ouder, van iedere etnische groep de oudste uit de groep. Dat belooft niet veel goeds, tenzij de importbelasting voor Viagra in Suriname omhoog gaat!

Conclusie

Het valt op dat in het Westen jongere politici het steeds meer voor het zeggen krijgen. De oudere politici blijven hen bij staan met raad en daad. Zelfs in Zuid-Amerika is deze trend ingezet met jonge politieke leiders als Chavez en Morales (bijgestaan door Fidel Castro), Lula en Jagdew aan het roer. Suriname loopt wat dat betreft nog achter. Is het erg? Jazeker! Politiek leiderschap in Suriname moet gescheiden worden van respect voor grijze haren. Er rust een verantwoordelijkheid op de schouders van de jonge generatie om de ouderen democratisch en inhoudelijk uit te dagen en indien nodig te bestrijden. Aan de ouderen de taak om wijs te reflecteren en de jongere generatie (politici) een kans te geven om ook hun kracht en kunde te tonen. Iedere generatie brengt haar eigen leiders voort en als je die leiders geen kans geeft kan het zich uit frustratie gaan wreken. De revolutie van 1980 was een goed voorbeeld van gefrustreerde jongeren zonder de bijstand van wijze ouderen. Jonge en oudere leiders hebben elkaar nodig en een gezonde samenwerking stelt een goed voorbeeld voor toekomstige generaties en de opbouw van het land. Dit illustreer ik aan de hand van de volgende anekdote; George Bush Senior (de vader van de huidige President) als Republikein en Bill Clinton als Democraat besloten samen in 2004 het Tsunami gebied in Indonesië te bezoeken. Aan boord van het vliegtuig was er maar één bed. Bill Clinton, die George Bush Sr verslagen had in de verkiezingsstrijd van 1993, bood respectvol het enige bed aan, aan de 80 jarige George Bush. Clinton besloot de rest van de vlucht op de vloer van het vliegtuig te slapen. Dat is pas respect! Als jongere moet je een (oudere) tegenstander durven challengen, zonder je menselijke waardigheid, ego en karakter uit balans te brengen. En daarom draag ik dit artikel speciaal op aan alle ouderen die mij verder hebben geholpen in het leven met hun wijze raad en mogelijkheden die ze mij blijven geven. Jullie weten precies wie jullie zijn, veel dank!

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics