Nickerie.Net, woensdag 02 juli 2008

Positieve terugblik rond 1 juli 2008
Paramaribo - 1 januari 1863 was de vrijheidsdag, in veel landen werd de slavernij afgeschaft. Ook in Suriname is dit een historische dag. Dit jaar gaat het zelfs om 145 jaar herdenking. Terecht is deze dag op een bijzondere wijze verlopen. Al ruim voor deze dag zagen wij landgenoten voorbereidingen treffen voor het dragen van mooie kleding, uitvoeren van dans en muziek en het voordragen van gedichten. Ook het nationaal gevoel is weer terug rond deze dag. In krantenartikelen en commentaren laat men zich niet onbetuigd. Dat is ook een goed teken voor Suriname. Maar lang niet in alle landen. Wij zien nieuwe vormen van slavernij.

Wandelmars te Nickerie in traditionele klederdracht

Want in sommige landen is nu nog steeds slavernij! De slavernij is afgeschaft omdat veel slaven en ook gewone volken gingen strijden. Ze wilden per se dat het zou stoppen. Dat is ook aardig gelukt, maar niet helemaal. Ze gingen net zolang door totdat de slavernij werd afgeschaft, en dat is ze gelukt. President Abraham Lincoln heeft de slavernij afgeschaft. Dit heeft hij gedaan omdat de volken en slaven lang genoeg geprotesteerd hadden en deze president vond dat ze gelijk hadden. De redder in nood dus. Slavernij is een toestand waarin een mens eigendom is van een ander mens. Door de opkomst van het zeilschip en het stoomschip gingen veel mensen uit Europa naar andere landen toe, waaronder tweederde naar de Verenigde Staten. In deze landen konden ze goedkope arbeidskrachten wel gebruiken, want er waren veel arbeiders nodig voor op de plantages en nederzettingen.

Veel zwarten, die eerst slaaf waren geweest, hadden na de afschaffing een gevoel van hoop. Maar er was nog lang geen sprake van gelijkheid en eerlijke behandeling. Er was overal rassendiscriminatie en helaas is dit nog steeds het geval. In de VS was de situatie nog net zo slecht want toen de troepen na de oorlog het zuiden in 1877 verlieten, begon het weer net als vroeger. De blanke politici kregen het weer voor het zeggen. De Amerikaanse overheid gaf de blanke plantage-eigenaren enorme boerderijen terug en deed niets voor de zwarten. Daardoor moesten een heleboel mensen die eerst slaaf waren, weer werken op de velden van de rijke blanke, net als voor de burgeroorlog. Maar het geweld nam ook toe. Er kwamen racistische organisaties, zoals Ku Klux Klan. Zij sloegen zwarten in elkaar en staken hun huizen in brand. In het begin van de 20e eeuw werden de rechten van zwarten in heel de VS beperkt.

In alle openbare gebouwen en scholen werd rassendiscriminatie ingevoerd. In heel Amerika was de slavernij afgeschaft, maar gelijkheid was er nog lang niet. Gelukkig is ook het Amerika van nu aan het veranderen en kunnen wij binnenkort hopelijk de eerste zwarte president verwelkomen. Zoals we weten was het als slaaf echt geen pretje. De slaven moesten 6 dagen hard werken en als dit niet gebeurde, werden ze gestraft. Ze werkten gemiddeld wel 14 uur per dag. Slavengezinnen werden uit elkaar gerukt, jonge kinderen stierven vaak. Er was geen goed voedsel en medische hulp. Een goed huis was er gewoon niet. De slaven moesten het maar redden met een hutje. Van hun meester mochten ze de plantage niet verlaten zonder toestemming. Ze werden bewaakt door een slavendrijver. Ze moesten kettingen en boeien dragen. En lezen of schrijven mocht niet en trouwen al helemaal niet. Door deze slechte omstandigheden kwamen er slaven en andere mensen in opstand.

Ze wilden de slavernij afschaffen, maar dit lukte niet want de slaveneigenaren vermoordden de opstandige personen. Uiteindelijk zagen de andere mensen ook in dat de slavernij niet langer door kon gaan. Ook blanke politici richtten organisaties op. Er kwam een abolitievereniging en die zorgde voor het stop zetten van de handel in slaven. De verenigingen en hun campagnes kregen veel steun. Voor velen zijn de wonden zelfs na zoveel jaren nog steeds niet geheeld. Ook na 145 jaar zien wij dat vele landgenoten het nog moeilijk vinden een legaal levensbestaan te vinden.
Aan de meest elementaire randvoorwaarden (huis, baan, eten, zelfvoorziening, perspectief, onderwijs, etc.) is nog niet voldaan. Gelukkig is nu veel bespreekbaar in Suriname. Tegelijk zijn er verschillende rolmodellen voortgesproten uit de nieuwe generaties nazaten. Als wij de balans opmaken van 145 jaar emancipatie, dan moeten wij erkennen dat er veel vooruitgang is geboekt.

De nieuwe generaties van de nazaten van de slaven zitten midden in het proces van emancipatie. Niet voor iedereen gaat het even makkelijk. Slavernij mag zijn afgeschaft, maar mentale slavernij is overduidelijk in onze samenleving, getuige de bevolking in onze gevangenissen, inkomensongelijkheid, de woningnood, het aantal éénoudergezinnen, tienerzwangerschappen, etc. Daarom zal er georganiseerd hulp moeten komen om achterstanden te minimaliseren. “Geen volk kan tot volle wasdom komen dat erfelijk met een minderwaardigheidsgevoel belast blijft”, zijn de mooie en ware woorden van Anton de Kom. De andere bevolkinggroepen uit de mooie bloementuin in Suriname zullen meer en meer moeten gaan beseffen dat er zichtbare solidariteit en steun nodig is voor onze broeders en zusters om ze de komende 50 jaar te helpen met het overwinnen van dit minderwaardigheidsgevoel en het onrecht dat hun voorouders is aangedaan. Geef niet op broeders en zusters, we zullen overwinnen.

President Ronald Venetiaan: ‘Bita amandra mek’ wan swit’ orgeade’
Geplaatst: 02/07/2008

Paramaribo -  De president van Suriname heeft het gisteren tijdens de volksreceptie in zijn 1 juli Keti Koti-toespraak gehad over het bitterzoete karakter van de afschaffing van de slavernij. Hij zei dat ook in de vorm van een odo: ‘Bita amandra e mek’ wan swit’ orgeade; je moet het juiste recept kennen om een lekkere orgeade te maken.’

‘Bitter laat ons denken aan moeilijke dagen die onze voorouders hebben meegemaakt tijdens de slavernij, onder andere de onmenselijkheid, vernedering, onbetaalde arbeid en poging tot cultuurvernietiging door de slavenhalers, slavenhandelaren, plantage-eigenaren en koloniale besturen. Eeuwen zijn de weerstand, verzet en strijd tegen deze onmenselijkheden van de kolonisten voorbij gegaan, voordat de onderdrukkende machten ontdekten dat hun inzet zonder succes waren gebleven, de gemaakte materiele winsten ten spijt.’

‘Momenteel is er een bitterzoete discussie gaande in het land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan (Nederland, red.) over het slavernijverleden. Daarbij komen punten als reparaties, mensenrechtenschendingen en herstelbetalingen aan de orde’, zei president Venetiaan.

De volksreceptie genoot grote belangstelling van de bevolking. Ook profvoetballer Clarence Seedorf was van de partij. Velen maakten van deze gelegenheid gebruik om met hem op de foto te gaan.

Jaswant Gajadien

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics