Nickerie.Net, woensdag 30 juli 2008

Opvoeding - familienormen en -waarden
Nickerie - Met de gebeurtenissen vers in ons geheugen uit het westelijke district Nickerie, zien wij hoe belangrijk het gezin is om te voorkomen dat jongeren ontsporen. Wij zien wat het handelen van een 12-jarige ontspoorde jongen teweeg heeft gebracht. De omgeving kon goed vertellen en aangeven wat allemaal mis gaat bij de familie waarin de dader opgroeide. De case van afgelopen week laat zien dat vele ondersteuningsdiensten niet in staat zijn geweest het probleemgezin te ondersteunen. Eerst moet er iets ernstig gebeuren. Het is goed stil te staan bij familienormen en - waarden. Het gezin is nog altijd de hoeksteen van de samenleving. Familie en de netwerken zijn het cement die de stenen bij elkaar houdt. Het zijn allereerst de ouders die verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en verzorging van hun kinderen. Zij kunnen daar ook op worden aangesproken. Toch is in veel gevallen steun van derden nodig, willen kinderen niet ontsporen. Aan ouders die het niet alleen kunnen, kan opvoedingssteun worden gegeven. Zo kan wellicht erger worden voorkomen. Ouders moeten daarom meer verantwoordelijk worden gesteld voor de gevolgen van de daden van hun kinderen.

Ouders die bijvoorbeeld hun kinderen zonder toezicht tot diep in de nacht op straat laten zwerven of toestaan dat zij naar afschuwelijke video’s en dvd’s kijken, zijn op zijn minst medeverantwoordelijk voor de door hun kinderen begane wandaden en zullen ook moeten delen in de gevolgen daarvan. Willen wij betere gezinnen en gezonde families, dan zullen wij moeten investeren in meer structurele voorzieningen voor de vroegtijdige signalering van risico- of probleemgedrag bij jongeren die nog geen delict hebben gepleegd, onder meer voor verwijzing van deze jongeren naar de vrijwillige hulpverlening. In ons land wordt het gezinsbeleid en het jeugdbeleid nog steeds gekenmerkt door een lappendeken van langs elkaar heen werkende organisaties die ook nog onder de regie van verschillende ministeries vallen. Wij moeten dit nu anders gaan organiseren door stroomlijning en betere organisatorische afstemming onder regie van één ministerie. De daarvoor vrijkomende middelen dienen te worden besteed aan de vroegtijdige onderkenning, begeleiding en opvang van risico- en probleemgroepen. Wanneer ouders met minderjarige kinderen besluiten dat een echtscheiding onvermijdelijk is, dienen bij de ontbinding van het huwelijk/partnerschap de navolgende fasen te worden onderscheiden: verplichte bemiddeling om toch te bezien of het huwelijk/partnerschap in stand kan worden gehouden (mediation), verplichte bemiddeling teneinde te bewerkstelligen dat ouders (emotioneel) van elkaar afscheid nemen, zodat zonder eventuele wederzijdse wrok/verwijten regelingen kunnen worden getroffen over het ouderschap. Uitgaande van een gezamenlijk co-ouderschap (zoveel mogelijk op fifty-fifty basis in te vullen) dienen ouders onderling op basis van gelijkwaardigheid afspraken te maken.

De frequentie van het onderhouden van de gezins- en familiebanden met ouders en bijvoorbeeld grootouders moeten worden vastgelegd. Gezins- en familieverbanden zijn essentieel voor de vorming (welzijn en ontwikkeling) van het kind (de kinderen), waarbij ernaar wordt gestreefd hen continu te laten verblijven in de ouderlijke woning. De boedelscheiding of alimentatie moet zodanig worden georganiseerd, dat kinderen zo weinig mogelijk (geestelijk) worden beschadigd. Ouderschapsplichten moeten als bijlage worden vermeld bij de ondertekening van huwelijksakten.

Het gaat om het feit dat echtparen wanneer zij net in het echt zijn verbonden, gaan beseffen dat er rechten en plichten hieraan zijn verbonden. Wanneer zij gaan scheiden, moeten ze bewust zijn van de gevolgen voor eventueel de kinderen en de omgeving en wat dit gedrag, hun gedrag, de samenleving kost. Samen leven begint micro in het gezin. Daar leren kinderen normen en waarden. Daarom moeten wij weer gaan promoten in ons land dat ouders meer activiteiten gaan ondernemen met kinderen. Economische krachten mogen die zorg in het gezin niet verwaarlozen.  Dat betekent dat de regering beter moet gaan kijken naar het sociaal beleid dat zij voert. Er zal meer aandacht moeten komen voor zaken als: extra investeringen in de kinderbijslag, kinderopvang en studiekosten. Ook moet worden gestudeerd op de relatie arbeid en zorg om zo meer instrumenten en wetgeving te kunnen inzetten om werken te laten combineren met de zorg van de kinderen.

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics