Nickerie.Net, maandag 08 september 2008

Nickerie, een week verder  - na de dood van Faroesha
 

Het is nu alweer een week geleden dat ons land werd opgeschrikt door het incident in Nickerie, waarbij een negenjarig meisje het leven liet. Ook bij ons, vrouwen van de Vrouwenbeweging Para, heeft dit drama heftige emoties losgemaakt. Als moeders van jeugdige meisjes voelen wij ons sterk betrokken bij het leed dat de familie van Farousha Khodabux heeft getroffen en nu nog treft. Wij wensen de nabestaanden heel veel sterkte toe in deze moeilijke dagen.

Onder onze vrouwen zijn er ook velen die moeder zijn van twaalfjarige jongens. Reacties in de trant van 'God behoede mij dat mijn zoon.. ' waren dan ook veel gehoord. Wij beseffen dat ook de familie van deze jongen het in deze periode zwaar te verduren heeft.

Zij zullen nu ongetwijfeld zware tijden doormaken en ook hen betuigen wij onze deelneming. Wij leven ook mee met de Nickeriaanse gemeenschap als direct betrokkene bij dit drama en wensen hen Gods ondersteuning toe om met zijn allen deze moeilijke periode door te komen. Ook de directie, de leerkrachten en de leerlingen van de Openbare School Clarapolder wensen wij alle sterkte toe. Dit drama heeft niet alleen ons van de Vrouwenbeweging Para beziggehouden.

Meteen na de reacties van ontzetting kwamen bij velen talloze vragen los: 'hoe heeft dit kunnen gebeuren?' en 'waarom is er niets gebeurd met eventueel eerder afgegeven signalen?', maar ook 'waarom hebben omstanders de jongen niet kunnen tegenhouden?' en daarnaast gelukkig ook 'wat moeten we doen om in de toekomst bespaard te blijven van incidenten van dit soort?', zijn onder meer zaken die ons als samenleving bezighouden.

De verantwoordelijken die belast zijn met het onderzoek, de begeleiding en de rehabilitatie van deze zaak en van de actoren die bij de zaak betrokken zijn, wensen wij alle wijsheid toe. Zij hebben beslist geen gemakkelijke taak en daarbij geldt dat zij niet verschoond zullen blijven van kritiek. Moge zij toekomstige kritische uitlatingen als opbouwend ervaren. Wij weigeren het te geloven dat wij als Surinamers elkaar bewust aan het afbreken zijn in onze pogingen om mee te denken in de verdere gang van zaken. Niemand met enig gezond verstand juicht deze recente ontwikkelingen toe en wij allen willen dat onze scholen veilige havens zijn voor de leerlingen die daar hun lessen volgen en voor de leerkrachten die daar een bijdrage aan leveren. Dit ongeacht het geslacht van leerling of leerkracht!

Uitlatingen dat een en ander voorkomen had kunnen worden als de school niet zoveel vrouwelijke leerkrachten telde, kunnen wij dan ook niet begrijpen. Toegegeven, vrouwen hebben minder fysieke kracht dan mannen; maar er zijn in de praktijk voldoende gevallen bekend van mannen die verstijven in gevallen waarbij actie van hen vereist is en aan de andere kant zijn er vrouwen die, door de stoot adrenaline die in bepaalde kritieke situaties door hun lichaam stroomt, als het ware buiten hun eigen kunnen treden. Onder de oudere lezers zijn er ongetwijfeld velen die in hun lagere schoolperiode meer met vrouwelijke dan met mannelijke leerkrachten te doen hebben gehad. En van die tijd zijn er geen gevallen bekend van moord en doodslag met kinderen als slachtoffers en als daders. Trouwens wat wordt de volgende stap als we de scholen hebben bevolkt met mannelijke leerkrachten en - God behoede ons - we krijgen weer zo'n incident?

Gaan we dan de selectie-eisen verscherpen? Mannen, ja maar alleen zij die over bepaalde gevechtstechnieken beschikken of, in een later stadium als het tij niet blijkt te keren, mannen ja, maar ze moeten wel stevig gebouwd zijn en zich later misschien uitrusten met een (vuur)wapen. Neen, hier moeten we beslist niet aan willen beginnen; het is immers vooraf niet te voorspellen waar wij later op uitkomen.

Er is door sommigen ook geroepen dat we kritisch moeten kijken naar datgene waar wij onze jeugd mee confronteren op televisie. Daar zit wat in. Het is wetenschappelijk bewezen dat geweld op televisie de ontwikkeling van jeugdigen op een negatieve wijze beïnvloedt. Maar waar leggen wij de grens? Gaat dit alleen gelden voor gewelddadige films of misschien ook voor radio- en televisieverslagen van vergaderingen van bijvoorbeeld De Nationale Assemblee met verbaal en fysiek geweld? En realiseren wij ons dat datgene dat op de televisie vertoond wordt - en meer dan dat - eenvoudig te downloaden is via het internet? En wat doen we met berichtgeving via de dagbladen? Gaan we ook iets doen aan het uitgebreid vertonen op de voorpagina's van onze kranten van foto's van slachtoffers van ook ernstige aanrijdingen? In nogal wat gevallen wordt de door een bezorgde omstander opengeklapte paraplu even door een journalist verplaatst om een mooi plaatje te kunnen schieten?

Vrouwen zijn geëmancipeerd en tegenwoordig hebben velen van ons een baan buitenshuis. Maar zoals gezegd: Elk voordeel heeft een nadeel. Velen van ons, zeker de wat ouderen, kunnen zich vast nog herinneren dat ze na schooltijd werden opgevangen door hun moeder of een andere volwassen opvoeder. Vele jongeren heden ten dage kennen dit niet. Ze moeten zichzelf bezighouden tot ma en/of pa thuis is en hebben vaak ook nog de zorg voor jongere broers en zusjes. Aan de andere kant ziet menigeen het voordeel in van vrouwen in openbare en andere maatschappelijke functies. Ook de commercie speelt hier flink op in. Maar wordt het geen tijd dat beleidsmakers zich gaan buigen over het gat dat voor jongeren is ontstaan met het buitenshuis gaan werken van hun moeders? Zaken als naschoolse opvang en begeleiding van risicojongeren zijn niet enkel en alleen de verantwoordelijkheid van NGO's. De overheid heeft hier ook een taak in. We zouden zo nog eindeloos kunnen doorgaan, maar willen het voorlopig hierbij laten.

Maar niet voordat wij de vraag voorleggen die door vele anderen reeds gesteld is: Hoe is het te verklaren dat een 12-jarige jongen van school wordt gestuurd en niet adequaat wordt begeleid door vadertje staat? Het kan toch niet zo zijn dat zulke jongeren het zelf moeten uitzoeken (eventueel met een bezorgde NGO) en als het niet lukt, het loopt verkeerd af, en zo een jongen tref je na een aantal jaren al inbrekend in je huis aan dan is het: Neerknallen die handel, het mag van de overheid!?

De Vrouwenbeweging Para zal zich blijven mengen in maatschappelijke discussies en vraagstukken die vrouwen betreffen, niet om afbrekend bezig te zijn maar om een bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van ons land.

De Vrouwenbeweging Para

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics