Nickerie.Net, donderdag 25 december 2008

Nickerie verwerkt moord op Farousha

Ebu Jones en Karlijn van Houwelingen, 22/12/2008

NIEUW-NICKERIE - Nickerie pakt het leven weer op,  nu Prewesh K. (13) is veroordeeld voor de moord op zijn vroegere schoolgenootje Farousha (10). Hij verdwijnt voor acht jaar in jeugdinstelling Opa Doelie. De schok van de steekpartij in juli ebt langzaam weg uit de Nickeriaanse gemeenschap. De ouders van beide kinderen zijn ondanks hun verdriet weer aan het werk en op de O.S. Kisoensinghschool krijgen hun klasgenootjes weer les.

"Het leven gaat door, maar ik huil elke dag om mijn zoon. Ik heb al drie dagen niet gegeten. Hij is pas dertien jaar oud en moet nu jarenlang opgesloten blijven in een inrichting. Vooral nu hoe het kerstfeest is zal ik mijn baby nog meer missen. Het leven gaat door en God geeft mij kracht", vertelt de moeder van de jeugdige dader terwijl zij haar tranen de vrije loop laat. De moeder zegt heel opgelucht en tevreden te zijn met de veroordeling van haar kind. Zij geeft aan het te kunnen begrijpen dat haar zoon voor acht jaren ondergebracht is in een inrichting omdat hij een ander vermoord heeft. "Die jongen heeft iets verkeerd gedaan en hij moet gestraft worden. Ik ben blij dat hij niet in Santo Boma zal hoeven te zitten.

Waar hij is zal hij naar school kunnen. De rechter heeft mij gezegd als hij van daar weggaat hij een diploma zal hebben. Ik ben daar blij om, daarom heb ik al schoolspullen voor hem gekocht. De mensen zijn niet blij met wat de beslissing van de rechter. Zij willen dat mijn jongen levenslang krijgt", zegt de vrouw snikkend. Een verklaring voor de daad van haar zoon zoekt zij in de sfeer van zwarte magie. "Ik ben naar de pandiet (hindoe priester) geweest om na te trekken wat er met mijn familie aan de hand is. Mijn oudste zoon zit al opgesloten wegens doodslag, nu mijn jongste zoon. De pandiet heeft mij vertelt dat iemand iets op mijn erf heeft begraven zodat mijn gezin kapot gaat", gelooft de moeder. Zij geeft aan dat buren jaloers zijn op haar gezin sinds haar tweede zoon een auto gekocht heeft.

Vader van Faroesha (donkere shirt) pakt het landbouwleven langzaam weer op.

De ouders van de 10-jarige Farousha zijn in tegenstelling tot die van de dader heel ontevreden over het vonnis. "Ik kan niet geloven dat hij na acht jaren weer vrij komt. Mijn dochter komt nooit meer terug dus hij moet ook niet terug komen. Waar ze hem opsluiten gaat hij een goed leven hebben. Zij moeten hem in Santo Boma zetten", uit de moeder van Farousha heel boos. Voor haar is het niet eerlijk tegen over haar en haar familie dat de persoon die haar prinses van haar heeft weggenomen eens weer terug komt in de samenleving. "Die jongen is gek. Die hele familie moeten ze opsluiten, want ze zijn allemaal gek. Die vader was opgesloten voor verkrachting van een minderjarige en die oudste broer is ook voor moord opgesloten", meent de vrouw. Een van de reden waarom de vrouw zou willen dat de jongen nooit meer vrij komt is de vrees dat hij wraak kan nemen op haar jongste dochter. "Als die jongen gek is en die hele familie ook, wie garandeert mij dan dat hij verandert is als hij vrijkomt? Wat als hij wraak neemt op mijn dochtertje of op ons. Nu is hij pas dertien en tot zoiets gruwlijks instaat.

Als hij vrijkomt, dan is hij ouder en heeft hij meer verstand, weet je wat hij allemaal kan doen", vreest de moeder van het slachtoffer. De vrouw heeft geen goed woord over Irwin Kanhai, die de jongen juridisch bij stond. "Die advocaat is een beest. Hoe kan hij zo iemand verdedigen. Hij zegt dat die jongen niet wist wat hij deed. Dat is niet waar, want hij liep al dagen met die plannen rond. Die advocaat liegt verschrikkelijk". Ook zij gaat haar dochter missen en vooral rond de kerstdagen. "Farousha had al plannen gemaakt voor het afschieten van vuurwerk. Wat zij allemaal voor kerst zou doen had zij al in haar hoofd gepland. Nu kan ze dat niet, wij gaan haar erg missen", vertelt de moeder van het kind huilend.

De Nickeriaanse gemeenschap praat steeds minder over het voorval. Voor hen is met de veroordeling van de jongen een punt gezet achter het gebeuren. "Die jongen heeft een straf opgelegd gehad. Hij moet zijn straf uitzitten en proberen te verbeteren. De straf is voor mij redelijk aangezien het om een jongen van dertien jaar gaat die weinig verstand heeft van zijn daad", meent leerkracht D. Lens.

Zoals bij elke droevige gebeurtenis gaat ook het leven voor de ouders van de jeugdige moordenaar Prewesk K. normaal door. Terwijl de vader (achter) zijn dagelijkse werkzaamheden als visser voortzet, bereidt de moeder het dagelijkse maaltijd, met verdriet om haar zoon en wat hij de onschuldige Farousha Khodabaks en haar familie heeft aangedaan.-.

Juf G. Kartoredjo heeft de rechtszaak op televisie gevolgd. Ze was destijds leerkracht van Farousha. "Ik was niet in de rechtszaal, dat zou ik niet aankunnen", fluistert ze. "Na de uitzending kon ik de hele avond niet slapen. Het doet me nog steeds pijn dat ik het kind niet heb kunnen beschermen.” Het meisje werd onder haar ogen uit de klas gehaald en doodgestoken. Soms krijgt ze het verwijt dat ze Prewesh had moeten tegenhouden. "Dat is pijnlijk, maar ik begrijp het wel. Ik was de juf. Misschien zou ik als ouder ook zo gereageerd hebben. Ik ben zelf moeder van twee kinderen, ik weet hoe ze zich voelen."

Juf Kartoredjo geeft dit jaar opnieuw les aan de vierde klas. Haar lokaal herinnert haar aan de moord, maar ze bleef er werken. "Ik heb wel eraan gedacht om ermee te stoppen" geeft ze toe. "Er zijn nog steeds momenten dat ik even terugdenk." Als ze alleen is bijvoorbeeld. Vakanties zijn daarom moeilijk. "Maar de komende kerstvakantie moet ik moeite doen voor mijn eigen kinderen", houdt ze zich groot. Het gaat redelijk met de leerlingen die de steekpartij meemaakten, denkt Kartoredjo. "Soms komen ze nog naar me toe: juf, ik ben bang!" Ook Amrisha (10) zag in juli hoe Prewesh haar klasgenootje Farousha meesleurde en om het leven bracht. "Goed", antwoordt het meisje aarzelend op de vraag hoe het met haar gaat. Is ze bang? "Nee!" Resoluut schudt de vijfdeklasser haar hoofd. Vorige week keek ze televisie toen de jongen zijn straf kreeg opgelegd. "Eigenlijk moest hij nooit meer terugkomen", reageert het meisje. "Maar misschien is hij veranderd als hij terugkomt uit Opa Doelie. Daar kan hij leren en een flinke burger worden."

In het kantoor van schoolhoofd Roy Sédoc hangt een poster met een groot rood kruis over het woord 'straf'. Sédoc leest de tekst ernaast voor: "Liefde is de meest subtiele kracht ter wereld." Het citaat van Mahatma Ghandi noemt hij zijn wondermiddel. Na de moord op de O.S. Kinsoensinghschool verving hij de vorige schoolleider, die werd beschuldigd van corruptie en mishandeling.

Hij smeedde de school weer tot een eenheid, en zegt hij zelf. "De kinderen zijn dol op hun school." Straf hoort niet in het onderwijs, vindt Sédoc. "Maar in dit geval natuurlijk wel. Een moord als deze kun je niet tolereren." Het schoolhoofd kan zich vinden in de acht jaar tbs die de rechter Prewesh oplegde. "Ze kunnen hem toch niet zijn hele leven daar houden? Hij moet terug komen in de gemeenschap." Wel is hij bang dat de jongen altijd het stempel 'moordenaar' met zich mee zal moeten dragen. "Eigenlijk zou Nickerie hem moeten omarmen. Juist dan kan hij veranderen."

Ook welzijnswerker Rob Mooij denkt dat terugkeren over acht jaar problemen zal opleveren voor Prewesh. "Dit is een hele kleine gemeenschap", verklaart hij. "De schok ebt nu wat weg, maar lange tijd werd overal over de moord gesproken." De stafmedewerker van welzijnsorganisatie WINgroep begeleidt de ouders van de jongen bij het verwerken van hun verdriet en kent ook de vader en moeder van Farousha. "Het zal voor hen altijd een trauma blijven. Maar ik denk dat ze ermee kunnen leren omgaan." Elke twee weken gaat een medewerker van de WINgroep op bezoek bij de ouders van beide kinderen. "We zijn er voor hen en luisteren vooral", legt Mooij uit. "De ouders van Prewesh hopen dat hun zoon in Opa Doelie een vak zal leren. De vader en moeder van Farousha praten vooral over de straf. Voor haar zusje hebben we een creatief therapeut ingezet omdat ze bang was." Mooij benadrukt dat hij de daad van Prewesh niet goed praat, maar wijst op pesterijen en zijn beperkte verstandelijke vermogens. "Hij is zo vaak blijven zitten, hij moet een ontwikkelingsachterstand gehad hebben," denkt Mooij. "Misschien had hij naar het speciaal onderwijs gemoeten."

Daarmee kaart de welzijnswerker een probleem in Nickerie aan. Hij schat dat zo'n honderd kinderen op basisscholen in het district daar niet thuishoren, zoals dat vermoedelijk ook bij Prewesh het geval was. "Ze hebben bijvoorbeeld een lichte verstandelijke handicap, dyslexie of ADHD. Er zijn hier twee scholen voor speciaal onderwijs, maar voor mensen uit de polder zijn die te ver weg. Leerlingen blijven dan op hun eigen school, en dat kan verkeerd aflopen. Al denk ik niet dat de situatie bij meer kinderen zo uit de hand zal lopen als bij Prewesh”.-.

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics