Nickerie.Net, zaterdag 17 januari 2009

Aanschaf materieel bottleneck rijstboeren
Geplaatst: 16/01/2009

Nickerie -  De aanschaf van materieel, waaronder tractors en combines, voor de padieteelt is voor padieboeren heel erg zwaar. Velen zijn niet in staat het zich te permitteren. Hun machinepark bestaat nog uit decenniaoude tractors en combines. Over deze kwestie sprak Dagblad Suriname met padieproducent Leakat Mahawatkhan. Hij blijft erbij dat de invoerrechten van 20 % die zij moeten betalen voor het binnenhalen van materieel ten behoeve van de productie, te hoog is. Hij plaatst wel kanttekeningen dat zij dure invoerrechten moeten betalen, terwijl lokale bedrijven die overheidswerkzaamheden verrichten, een soepel percentage aan invoerrechten betalen. De goedkoopste tractor kost momenteel USD 18.000. Van dit bedrag wordt 20 % aan invoerrechten betaald. De goedkoopste combine kost vanaf de USD 150.000. Ook hiervoor worden invoerrechten betaald.

Mahawatkhan vermeldt dat de aanschaf van materieel bij de lokale importeurs plaatsvindt. In het bedrag dat wordt neergeteld bij het kopen, zijn de invoerrechten berekend. De vraag of de importeurs forse winst maken bij het doorverkopen van landbouwmaterieel, kon hij niet beantwoorden. Maar het is een feit dat er invoerrechten worden betaald bij het binnenhalen van het materieel.

Rijstboeren beschikken wel over mogelijkheden tot het aanschaffen van tweedehands materieel. De aanschaf hiervan wordt echter afgeraden door de padieproducent. Mahawatkhan neemt in ogenschouw de prijzen die beslist niet goedkoop zijn en de lange tijd die de machines zijn meegegaan. Zo kost een tweedehandse tractor al boven de USD 10.000 en een tweedehandse combine al USD 50.000. ‘De prijzen zijn beslist niet laag. En dan loop je het gevaar dat de machines kapot gaan’, wijst hij op de minpunten van het kopen van een tweedehands product.

Voor de aanschaf van onderdelen ten behoeve van de machines, is ook 20 % aan invoerrechten bijberekend. ‘Dat is toch te gek’, reageert Mahawatkhan ietwat geïrriteerd. Vooral de padieboeren die het niet breed hebben, moeten diep in hun buidel tasten om te betalen voor onderdelen. Zij maken veelal gebruik van de oude machines. Het defect raken van een machine brengt alleen ellende met zich mee, weet de padieproducent te vertellen. De padieteelt is volgens hem ‘als een vliegschema van een vliegtuig’. Het is aan tijd gebonden, zegt Mahawatkhan met nadruk. ‘Als je niet op tijd bent met je werk, ga je altijd verliezen lijden. Want wij moeten ook degelijk rekening houden met de weersomstandigheden.’

‘De invoerrechten moeten gewoon worden afgeschaft’, zegt Mahawatkhan kordaat wanneer Suriname niet te ver achter wil raken met buurland Guyana, de padiesector rakende. In Guyana worden geen invoerrechten betaald voor het binnenhalen van materieel voor de sector. Vergeleken met Suriname is Guyana stappen verder binnen de padiesector, met als resultaat dat ook de padieboeren floreren.

Een landbouwdeskundige is een andere mening toegedaan dan Mahawatkhan. Volgens de deskundige vallen boeren onder de particuliere sector. Het aanschaffen van materieel is een onderdeel van de bedrijfsvoering. De regering moet inkomen met grondstoffen en moet een nultarief hanteren voor produktiebedrijven.
Terwijl lokale ondernemingen invoerrechten dienen te betalen, geldt dat niet voor multinationals.

Asha Bhagwat

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics