Nickerie.Net, maandag 20 april 2009

Verkeer, complex maatschappelijk probleem

Chillion Henry, 15/04/2009
 

Naar aanleiding van een serie dramatische verkeersongevallen waarbij steeds weer vooral bromfietsers en fietsers betrokken zijn, heeft er een vierdelige serie artikelen gestaan in de ‘De Ware Tijd’ van december 2008. Van nu af gerekend is het 86 jaar geleden dat de afro-Amerikaan Garrett Morgan het automatisch stoplicht uitvond. Op 20 november 1923 vroeg hij patent aan op zijn uitvinding, en deze staat ingeschreven onder ‘Traffic Signal, US Patent Number 1,475,024’. Hij heeft de rechten van zijn uitvinding verkocht aan de General Electric Corporation voor 40.000 US dollar, een astronomisch bedrag in die tijd. De voornaamste reden waarom Morgan aan zijn uiteindelijke uitvinding begon te werken, was dat hij getuige was geweest van een tragisch incident op een typisch kruispunt in Cleveland, de Verenigde Staten van Amerika, waar auto's en wagons met trekpaarden voor menselijk vervoer zorgden. Politie officieren hielpen het verkeer op drukke kruispunten regelen door middel van stop en fluitsignalen, maar dat was niet afdoende om regelmatige aanrijdingen te voorkomen. Morgan was getuige van een aanrijding tussen een wagon met trekpaarden, en een automobiel. De persoon in de auto raakte bewusteloos, de mensen waren uit de wagon geslingerd, en het paard moest afgemaakt worden. Zijn uitvinding was dus absoluut geen toeval, maar een doelgericht technisch staaltje van deskundigheid, vakbekwaamheid en vernuft. Morgan heeft nog meer uitvindingen met patenten op zijn naam staan.

Morgan Garret

Complexer
Deskundigen op het ministerie van Justitie en Politie, met name de Verkeerspolitie, doen er goed aan om maatregelen te treffen om het hoge aantal verkeersongelukken en slachtoffers onder bromfietsers, fietsers en voetgangers in 2009 in te dammen. Bovendien hoeven zij het wiel niet meer uit te vinden, want dat is reeds uitgevonden. Regelmatig wordt door automobilisten in Paramaribo de indruk gewekt dat vooral de bromfietsers het probleem zijn. Echter als dit dramatisch gebeuren in een breder perspectief wordt geplaatst, gadegeslagen en geanalyseerd, blijkt het probleem veel complexer zijn. Vooral sommige taxichauffeurs weten bij voorbaat reeds bij wie het probleem ligt. Andere autobestuurders maken zich regelmatig schuldig aan allerhande overtredingen in het dagelijks verkeer. Bellen met hun cellulair tijdens het rijden - zelfs tijdens het beschrijven van een bocht -, pikdonkere autoruiten, oorverdovende beatmuziek, en nog meer van dat soort abnormale verschijnselen en rijgedrag in het verkeer. En ‘s avonds ook nog van die automobilisten die regelmatig met oogverblindende koplampen met wit licht aan het verkeer deelnemen. Dit zijn enkele van de vele abnormale mentaliteitsvormen en gedragspatronen van menig automobilist in deze stad. Als fietser is het iedere dag weer even diep ademhalen en goed nadenken wanneer jij je op straat begeeft. ‘Maar uiteindelijk pak ik toch weer de fiets, immers ik weet niet beter, en  bovendien is het erg gemakkelijk om mezelf ermee te verplaatsen’. Iedere dag weer is het ook goed over nadenken over de verschillende bestemmingen voor die bewuste dag en tevens over de veiligste route die genomen kunnen worden om daar aan te komen.    

dWTarchieffoto: De oude verkeerslichten worden vervangen door nieuwe uit India. Deze werken op Zonne-energie en hebben een teller.

Eigentijds
Paramaribo heeft in het verleden een heel aardig brom- en fietsmodeverschijnsel gekend, bromfietsmerken als Zundap, Solex, Sparta mobilette, Honda en wellicht ook nog andere mij onbekende merken, waren een regelmatig verschijnsel in de stad. Fietsmerken als Union, Junker, Batavus, Ralleigh, Gazelle, Sparta en de Sparta-mini waren alom gezien met hun trotse bezitters. Fietsonderdelenwinkels in de binnenstad en de Koningstraat stelden mensen in staat om hun trotse bezit verder op te tutten met allerhande lichtjes, lampjes, lichtreflectoren, fietstasjes en ga zo maar door. Zowel de dames als de heren lieten zich toentertijd graag zien met hun trotse bezit, zonder enige angst. Tegenwoordig zijn heel veel mensen, ouders en verzorgers bang en verbieden zelfs hun kroost om met een dergelijk vervoermiddel deel te nemen aan het verkeer. Dit is wel erg spijtig vooral gezien het feit dat er in Nederland een buitengewoon innovatieve ontwikkeling aan de gang is voor wat betreft de productie en ontwerpen van nieuwe fietsmodellen en fietsmerken, zoals Kroon, bakfietsen in allerlei modellen en uitvoeringen en vele andere merknamen van kleine zelfstandige innovatieve fietsenmakers en producenten. Deze producenten zijn vaak genoeg een- of tweemanszaken, en hun modellen voldoen aan de wensen en behoeften van deze tijd. Denk maar eens aan jonge gezinnen met een modaal inkomen die graag tevreden willen zijn met wat ze hebben en willen kiezen voor hetgeen bij hun budget past. Bovendien zijn er in een stad als Amsterdam vele middenstandszaken bekend, waar men nog steeds aangewezen is op de ouderwetse bakfiets. De bakker bijvoorbeeld, maar ook de vishandel in de drukke binnenstad maakt er nog steeds gebruik van, voor de levering van  bestellingen aan restaurants en bedrijven, in de directe binnenstad. Voor Paramaribo is dat inmiddels geschiedenis van de vorige eeuw.

De auto heeft hier in onze stad te veel terrein gewonnen, en de noodzaak dient zich nu aan om dat verloren terrein terug te winnen in het voordeel van de overige verkeersdeelnemers onder wie voetgangers. De voetgangers zijn tijdens kantooruren op sommige plaatsen in de binnenstad de stoep helemaal kwijtgeraakt aan de automobilist. Aan de Henck Arronstraat en bepaalde gedeelten van de Zwartenhovenbrugstraat, de Keizerstraat ter hoogte van de Zwartenhovenbrugstraat kan de voetganger zijn weg alleen verder vervolgen via de openbare weg; zelfs tussen de motorkap van de voertuigen en de schuttingen of de gevels van de winkels en huizen is er geen doorkomen aan. Voor de blinde, de slechtziende, de invalide mens zoals de rolstoelgebruikers, is Paramaribo een moeilijk, tot onmogelijk begaanbare stad. Het lijkt mij niet verkeerd als de stadsontwikkeling van Paramaribo de moderne beschaving niet aan haar oog voorbij laat gaan, en zich ook niet verder vervreemdt van de micro-economische ontwikkelingsmogelijkheden van haar burgers en met name van de middenstanders. De historische binding tussen Nederland en Suriname, en de Surinaams/Nederlandse cultuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en dat zal in de voorlopige toekomst niet zo snel veranderen.

Garret Morgan met zijn uitvinding, het automatisch stoplicht.

Speciale markering
Een van de beste methoden om bromfietsers en de fietsers de plek terug te geven die zij verdienen in het verkeer, is de bekende onderbroken witte lijn zoals op de Nederlandse stadswegen, die de plek van de fietsers markeert. En tevens om de honderd meter een afbeelding van een fiets, eveneens met witte verf binnen de fietsstrook op het wegdek. Zolang deze onderbroken witte lijnmarkering en afbeelding van de fiets ontbreken op de wegen in Suriname, zal het ook in de psyche en de gedachten van de automobilist ontbreken en zullen er onnodig veel slachtoffers blijven vallen onder kwetsbare voetgangers, fietsers en bromfietsers. Voor dit jaar zijn de eerste dode bromfietsers en fietsers, en voetgangers reeds gevallen, door te vaak geen voorrang te verlenen, roekeloos rijgedrag en bovendien hebben de bewuste daders heel vaak geen rijbewijs. Dit verschijnsel van ongelukken vindt al jaren plaats, zelfs minderjarigen rijden mensen dood. Het blijkt nu zelfs dat justitiële ambtenaren zich tegenwoordig hieraan schuldig maken, door dit soort overtredingen oogluikend toe te staan en die soms zelfs te verdedigen, tot het noodlot toeslaat, zoals het geval van de Zonnebloemstraat, waarbij een jong echtpaar en hun ongeboren kind op een dramatische manier zijn doodgereden. Ik ken bovendien nog meer mensen die door minderjarigen zijn doodgereden, zoals het geval aan de Leysweg en aan de Gravenstraat, en vele andere gevallen die de krantenberichten gehaald hebben.

Het ontbreekt het land aan goede rijwielpaden. Veel rijwielen zijn daarom genoodzaakt op de autobanen te rijden.dWTfoto/ Roy Ritfeld
 

Fietsbond
Het lijkt mij een uiterst goede zaak als er in Suriname een fietsers- en bromfietsersbond opgericht zou worden om zodoende de belangen van deze groep veilig te stellen, en het ministerie van justitie en politie te bewegen snelle maatregelen te nemen om de kwetsbare groepen die deelnemen aan het verkeer te beschermen tegen de oprukkende grote aantallen auto’s. De enige straten in Paramaribo waar fietsers en bromfietsers enigszins veilig afgescheiden zijn van het overige snelle verkeer zijn de Van 't Hogerhuysstraat, de Johan Adolf Pengelstraat (Wanicastraat), de Coesewijnestraat, en bepaalde gedeelten van de Indira Ghandiweg. Voor de rest van de stad zijn deze kwetsbare verkeersdeelnemers overgeleverd aan de grillen en grollen van autobestuurders. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat er over enkele jaren zich wellicht een nieuw soort angstaanjagende risicovolle autobestuurder aandient met afwijkingen aan het gehoororgaan waar niet iedereen op zit te wachten.

Een nieuw algemeen voorkomende modeverschijnsel in Paramaribo zijn de auto's met 350 Watt muziekboxen die ook nog keihard aan staan. Ik vraag mij af of die mensen zich ervan bewust zijn welk risico zij nemen, en waarom zo weinig mensen, ook geen deskundige, hen daarop wijst. Ouders die hun kroost door vervoerders thuis laten ophalen en bezorgen op scholen of bij de opvang, doen er goed aan de vervoerder diep in de ogen aan te kijken en die te vragen hun kind niet bloot te stellen aan destructieve aanslagen op het gehoororgaan van de mens. De verkeerspolitie heeft het wellicht te druk met andere urgentere zaken. Over drank in  het verkeer, geparkeerde auto's voor winkels met bierflessen op het dak, en snelheidsovertredingen zal ik maar zwijgen. Zo ook over de opgevoerde oorverdovende lawaaierige bromfietsen.-.

WWW.NICKERIE.NET

E-mail: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics