Nickerie.Net, woensdag 18 augustus 2010

De 180 graden draai van 'predikant' Misiekaba

Het blijft interessant in politiek Suriname. We leven in een post electorale periode die we nagenoeg hebben afgesloten. We maken nu een aanvang met een periode van regeren. Dat maakt echter de electorale periode en zelfs de tijden daarvoor niet minder relevant. Interessant in de afgelopen periode is toch de link die veel politici hebben gemaakt met religie en politiek, de kerk en de staat. Gaan kerk en staat samen?

Een vraag die in onze seculiere samenleving tot grote verbazing werd gesteld en hier en daar nog bevestigend werd beantwoord. Maar de sentimenten van normen en waarden werden flink bespeeld ook in publieke optredens. Een zo’n publieke optreden was in 2007 tijdens Venetiaan 3. ‘Fufuru’zei een DNA-lid toen door een ander lid een jonge vrouwelijke minister werd betrapt op het (willen) bekostigen van een verjaardagsfeest met staatsmiddelen. Misiekaba gooide de vurigheid in het debat in DNA, die zou leiden tot het uiteindelijk aftreden van Alice Amafo, enkele versnellingen hoger met zijn drama. “Want er kan geen feest gevierd worden met overheidsgelden, terwijl onze kinderen niet naar school kunnen”, zei de ontredderde parlementariër. Voor zijn felheid in het parlement werd Misiekaba zelfs uitgemaakt voor redi musu.

Andre Misiekaba

We leven nu 3 jaren verder. Amafo wordt benoemd tot minister. De reactie van Misiekaba nu is dat de politiek heeft besloten om Amafo aan te stellen. ‘Wij onderwerpen ons daaraan. Wij zullen samen met Amafo zo goed mogelijk beleid proberen te maken. We hebben toentertijd onze mening gegeven. We zijn nu jaren verder. De samenwerkende partners vonden haar goed. We onderwerpen ons daaraan.’ We weten hoe deze parlementariër zich eerder heeft geprofileerd. Hij typeerde zich als een geestvervulde Christen die zielsveel van Jezus Christus houdt. Hij zou naar eigen zeggen niets doen zonder inspiratie en zijn bron is God. Gestoken in camouflagepak riep Misiekaba vanaf podia aan tot strijd tegen corruptie. Juist met deze standpunten en zijn ferm standpunt in 2007 komt zijn huidig standpunt ten aanzien van het ministerschap van de Amafo als heel simplistisch over.

Tijdens de campagnes in 2010 was de boodschap van Misiekaba doorspekt met spiritualiteit en hoge normen en waarden. Hij raakte zwaar begeesterd bij het brengen van de boodschap. Nu kan met gemak geconcludeerd worden dat met zijn houding bij de aanstelling van de Sozavo-minister hij de kiezers, en vooral de jongeren waar hij op focuste, zwaar heeft belazerd toen hij zijn hoge waarden en normen predikte. Het kan ook dat hij nu zijn waarden en normen heeft verlaagd ter wille van de politiek en politieke lijfsbehoud.

Het excuus dat ‘de politiek’ heeft beslist, kan eveneens als een stukje misleiding opgevat worden. Want wie is nu de politiek? Is hij vanwege zijn positionering in de partij en de rol van de NDP en de Megacombinatie in de regeercoalitie geen wezenlijk onderdeel van het beslissende politiek systeem. Feit is dat Misiekaba met een bepaalde verve een zekere mate van strijd tegen corruptie heeft beloofd en integer bestuur. Wat we nu zien, is een DNA-lid en prominente politicus die zich geen houding weet met benoemingen die haaks staan op wat hij heeft bestreden en waarmee hij politiek heeft bedreven en het publiek heeft opgezweept tegen de vorige regering.

Niet alleen de politicus, maar ook de predikant Misiekaba stelt zwaar teleur met zijn standpunt is de dubieuze aanstelling van de eerder mede door hem in ongenade gevallen minister. Wat voor boodschap brengt hij als religieuze man op dit stuk? Of is er hier sprake van in religieuze kringen niet onbekende ‘spreken met twee tongen’ of glossolalie? Over de betekenis en het belang van het spreken in tongen zijn de meningen binnen de christelijke wereld overigens zeer verdeeld. Sommigen hebben de opvatting dat het een duivels fenomeen is waarvoor moet worden gewaarschuwd.

Misiekaba heeft de samenleving in DNA en op podia een bepaalde consistente stijl getoond en daarmee kiezers beïnvloed. Wat hij nu doet, is tegen de ideologie die achter die stijl staat. De charismatisch-spirituele stijl is zwaar ingezet tijdens de laatste verkiezing. Met zijn opvatting over de Sozavo-minister komt men al gauw tot de conclusie dat de religie misbruikt is tijdens de politieke campagnes voor een politiek doel. De kwestie Amafo bevestigt die conclusie. Door deze houding heeft niet alleen de politicus, maar ook de predikant veel aan kredietwaardigheid verloren. Wat het ons leert, is dat de politicus zich beter laat kennen in tijden dat hij in de coalitie is dan wanneer hij in de oppositie zit. Misiekaba’s tijd is nu aangebroken om de regering kritisch te begeleiden. We kijken hoe hij dat zal doen.

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics