Nickerie.Net, dinsdag 14 december 2010

Suriname nog in de waan van “democratie”?

(ingezonden, GFC)

Als oprechte maar kritische burger van het land wil ik mijn opkomende ongerustheid even reflecteren. Als eerste wil ik specifiek vermelden dat ik absoluut niet behoor tot een politieke orde en dat mijn observatie geheel gebaseerd is op feiten. Gedurende de woelige jaren 1980-87 hebben wij als Surinamers het onderspit moeten delven en machteloos mogen aanschouwen hoe de democratie in ons land, onder leiding van een stel sergeanten van het Nationaal Leger, de afgrond in werd gesleurd. Zaken waarop geen enkele landgenoot had gerekend voltrokken zich achter elkaar; jarenlang de avondklok, de tegencoups, de decembermoorden, nepotisme, volksmilitie, devaluatie, de Moiwana moorden als gevolg van de vuile binnenlandse burgeroorlog en zware drugscriminaliteit.

Alsof de exodus naar Nederland van de begin jaren 70, opgezweept door één politieke leider indertijd, niet genoeg was voltrok zich hetzelfde verhaal voor de tweede keer. Tienduizenden landgenoten verloren het vertrouwen in eigen land en vluchtten, ieder op zoek naar zijn/haar geluk in het buitenland. De Surinaamse diaspora was toen compleet…

Hoe blij en verheugd waren wij allen niet toen in 1987, door tussenkomst van enkele oude afgezette politieke leiders een overeenstemming werd bereikt met de toenmalige legerbevelhebber D. Bouterse en de rebellenleider R. Brunswijk en de democratie weer gestalte kon krijgen in ons geliefd land. Ex-legerleider D. Bouterse tezamen met wat militaire en burgeraanhang richtten toen ook hun politike partij op, de NDP, gebruik makende van hun burgerrechten. Niets mis daarmee.

Daarna begon een zeer moeizame periode van herstel en kwam vaak de democratie wederom in gevaar, bijvoorbeeld de telefooncoup, militaire beschieting van het politiebureau aan de Nieuwe Haven en kort daarop de brute moord op hoofdinspecteur H. Gooding in 1990, die iedereen blijkbaar nu vergeten is.

Desondanks liep toch iedereen langzaam maar zeker in het democratisch gareel en konden door de politieke partijen stappen gezet worden naar eenwording, nationale groei en financiele opbouw. Als we nu door Suriname trekken is het moeilijk te geloven dat een kleine 25 jaar geleden nog mensonterende taferelen zich hier hebben voltrokken.

Wat een rode draad is en blijft door deze beruchte historie is het feit dat degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan ernstige schending van de mensenrechten nooit ter verantwoording hebben gestaan. Het recht heeft tot nu toe niet kunnen zegevieren waardoor de vele nabestaanden van de 150 Surinamers, die in de periode 1980-87 hun leven op een gruwelijke wijze hebben verloren, nog rondlopen met een enorme bitterheid en gevoel van onrecht. Voor hun is het verhaal nog lang niet over.

Wij kregen echter hoop op verbetering toen voorganger Steve Meye na de verkiezingen bekend maakte dat zijn discipel D. Bouterse sinds geruime tijd het pad van de Here volgt en deze bereid was verklaringen over het gebeuren af te leggen en zijn spijtbetuiging te delen met de 8 december nabestaanden en wel op het Eenheidsplein. Tot op heden wacht de bevolking op deze aangekondigde heldendaad. Maar in plaats van nederigheid en spijt zien we het oud gedrag weer opkomen zoals negeren van de 8 december gebeurtenissen, haat zaaien tegen Nederland, lasteren en vernederen van bepaalde oppositieleden, ophemelen van en contact maken met internationaal gewraakte leiders en het keihard passeren van democratische instituten zoals de Nationale Assemblee en Staatsraad bij het nemen van belangrijke beslissingen op lange termijn. Torenhoge deals met India, China en Brazilië worden door de regering afgesloten zonder overleg met de Nationale Assemblee, het volk dus.

Door de enorme voorruitgang en modernisering van Suriname gedurende de laatste 10 jaar lijkt het vandaag aan de dag zo alsof iedereen het verleden snel wilt vergeten en zich wil richten naar de toekomst. Maar het is opgetekend in alle bestaande religieuze geschriften dat het recht eerst moet zegevieren voordat er daadwerkelijk voorruitgang geboekt kan worden. Dat is haast een natuurwet te noemen. Een ieder die dit ontkent of ontloopt leeft keihard in een droomwereld die elke dag kan instorten.

Schetst ons nu de verbazing dat onze democratisch gekozen President, eens de couppleger van 1980 en hoofdverdachte bij de decembermoorden in 1982, weer eens de oude geesten oproept die wij met z’n allen als natie nauwelijks konden bezweren. Er wordt nu gesproken over een nieuwe zwaar gewapende macht zonder benodigde wet- en regelgeving, terwijl er reeds jaren een goed opgeleide en gewapende veiligheidsdienst bestaat. Ook zien we dezelfde personen uit de gevreesde periode 1980-87, sommige zelfs met een lelijk strafblad, weer opduiken en cruciale posities innemen.

Goed opgeleide en ervaren Surinamers met tientallen jaren ervaring en onbevlekt verleden worden a la dol van hun stoel gelicht en vervangen door politieke figuren die nog lang niet aan het ervaringsprofiel kunnen tippen om zo een strategische post over te nemen. De President bestempeld de oppositie officieel als vijand, iets dat we allemaal herkennen uit 1982 toen hij verklaarde dat hij de vakbondsleider Cyril Daal zou terugbetalen en deze het klein geld mocht houden. Wij allen weten hoe deze enge bedreiging eindigde op 8 december 1982.

Ook zien we de voorzitster van de Nationale Assemblee willekeurig en afwijzend omgaan met verzoeken vanuit de oppositie om ontstane problemen en onduidelijkheden parlementair met de regering te bespreken. De NDP, de President en de voorzitter van de Nationale Assemblee mogen wel democratisch gekozen zijn, maar we bespeuren toch helaas sporen van dictatoriaal gedrag bij deze landgenoten.

Een ander bedroevend fenomeen wat we nu zien is de vreselijke inflatie, in realiteit is alles nu 21% duurder geworden omdat de US dollar gestegen is naar SRD 3,30 in plaats van dat het SRD 2,80 is gebleven zoals de afgelopen 10 jaren. De armen en de jeugd, die massaal op de “vernieuwing” van de NDP hebben gestemd lijken nu dief van eigen zak te gaan worden. De rijken en middenstand hebben minder problemen met de inflatie, terwijl de armen en minder bedeelden dagelijks elk dubbeltje nu wel drie keer moeten omdraaien voor het uit te geven.

Bottomline is dat wij als burgers wederom machteloos aan de kantlijn staan en moeten toezien dat zaken buiten de Nationale Assemblee om worden besloten en de oppositie monddood wordt gemaakt. Als volk mogen wij nooit meer accepteren dat onze democratische rechten wederom met de voeten worden betreden en dat Suriname weer afglijdt naar de afgrond uit de jaren 80. Dat scenario is nu helaas weer aan de horizon…na 20 jaar rust en vrede in ons geliefd land. Alles als gevolg van verkeerde keuzes op 25 mei j.l. en vooral daarna…

God slaapt niet en zal het voor hen opnemen die opstaan voor hun rechten plus nederig tot Hem gaan bidden!

Lucento Mijnals, Crommelinstraat 30 – Paramaribo

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics