Nickerie.Net, woensdag 17 augustus 2011

Nu is Bouterse ineens bang voor de slimme pers!

“Pe dede de, na drape lafu de”. Zo luidt een Sranan odo, vrij vertaald “Zelfs bij het ergste leed kan er een moment van humor opduiken”. Zo stapte een man van middelbare leeftijd vorige week de redactie van De West binnen, zoekende naar “de schrijvers van KEERPUNT” om zijn verhaal te doen. ,,Ik volg alles, …” begon die man. We noemen hem gemakshalve Ruben in deze tekst. Ruben vertelt verder: ,,Ja, ik volg alles. Hoe hij tijdens de verkiezingscampagne zei dat de pers tegen hem is. Hoe zijn lijfwachten de pers ruw bejegenden op massameetings. Op de verkiezingsdag rukten en duwden ze zelfs journalisten omver. Dat hebben jullie toen ook al mooi gezet in KEERPUNT.”

Maar Ruben vindt het heel grappig om te vertellen, hoe hij vroeger moest meemaken hoe zijn zwager, toen journalist, in de jaren tachtig als de dood zo bang was voor het regiem. ,,Toen waren de journalisten bang,” zegt hij. Maar met een snelle analyse en logica van de man van de straat, zegt Ruben: ,,Ma now naa man e lon gi a pers,”.

In tegenstelling tot politici uit de oppositie en bestuurskundigen, zegt Ruben dat de afschuw van de regering niets te maken heeft met dictatoriaal bewind of met arrogantie, maar dat de regering als de dood zo bang is voor de vrije en mondige pers. Hij ziet de president als de grootste bangerik van allemaal. ,,Natuurlijk kan hij nog gekke dingen doen, maar geloof me hij is bang. Daarom praat hij niet met de pers. Hij denkt dat ze hem lastige vragen zullen stellen, en als je kwaad in de zin hebt, dan kan je elk moment jezelf verraden. Deze man weet zelf dat hij onbetrouwbaar is, en dat zijn partners hem ook niet vertrouwen. Maar zolang hij het niet zelf zegt kan hij het ontkennen. Maar als hij eenmaal in een interview gewoon zichzelf zou zijn, dan zou die man wel eens dingen kunnen zeggen die het wereldnieuws doen sidderen.”

En als Ruben terugdenkt aan de jaren tachtig, toen de pers zo bang was voor hem, en een blik werpt op de ellende die hij nu over het land brengt dan moet hij wel een beetje lachen. Midden in het gesprek kan de onbekende gast die onaangekondigd de redactie was binnengelopen, zijn lach niet bedwingen. ,,Wi e pina in a kondre, maar elke keer als ik die man op tv zie, vergeet ik mijn zorgen. Dan moet ik soms hardop lachen. Was de pers eens bang van hem, nu is hij bang van de pers. Soms heb ik zelfs medelijden met hem hoor, maar dan lach ik toch” gaat hij door.

Volgens Ruben heeft de man zoveel op zijn geweten, dat elk woord dat hij uitspreekt, kwaad kan bevatten. Dus doet hij er best aan het advies van zijn mannetjes op te volgen en tegen journalisten te zwijgen. Hij maakt op die regel een uitzondering. Hij praat wél onder de volgende voorwaarden: journalisten mogen geen vragen stellen. En als ze dat toch doen, dan moet hij de loop van het interview bepalen. Bovendien is het alom bekend dat communicatiemensen op de achtergrond stiekem afspraken maken met zogenaamde journalisten van zijn eigen online-krant plus andere hem gezinde media. Wat dacht u van een complot dat ongeveer zo werd gesmeed en naderhand toch was uitgelekt? KEERPUNT heeft er hier en daar wel aan gesleuteld om de bron minder herkenbaar te maken.

Complot: ,,Fsssst, yere no. Ef den journalist bigin aksi werede sani tamara tap a persconferentie fu Baas, dan yu musu kon in nanga wan vraag over woningbouw. Of je moet zogenaamd ruzie maken en zeggen dat jouw onderwerp niet wordt behandeld. Zo kunnen we sommige media dyammen. Door ruzie te maken, zullen de mensen niet weten dat je aan onze kant staat. Ef yu set a tori disi, yu kan bel mi baka a persconferentie, dan mi o regel yu fijn”. Alleen iemand die het in zijn broekie doet, kan volgens Ruben met dit soort slinkse trucs komen.

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics