www.nickerie.net

De regering Bouterse /Ameerali zit al 18 maanden aan het politieke roer. De speciale afgezant van het kabinet van de president, de heer Badrisein Sital, heeft intussen al een plan klaar liggen om de rijstsector gezond te maken. Hij noemt het een ‘Reddingsplan’. Ik heb de kranten goed doorgenomen en ik ben bijzonder blij dat het plan wordt uitgevoerd. Ik hoop niet dat het bij plannen maken blijft.

De vorige minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij, drs. Stanley Raghoebarsingh, heeft zijn uiterste best gedaan, met de mogelijkheden en de middelen die het ministerie ter beschikking had, de rijstsector de nodige ondersteuning te geven. Wij moeten trots zijn dat Suriname, ondanks alle crisis in de wereld, geen korrel rijst hoeft te importeren. Wij zijn bijzonder trots op de Nickerianen, maar ook in mindere mate op de Coronianen en de Saramaccaners, dat zij nog bereid zijn rijst te verbouwen voor de Surinaamse markt en voor de export. Wij moeten blij zijn dat zij nog bereid zijn letterlijk in de modder te ploeteren. Een hulde aan deze rijstboeren, de ware nationalisten van dit land. Ter illustratie geef ik de cijfers door.

De slaven die op de plantages werken consumeerden aardvruchten. Zij hadden nog geen kennis gemaakt met rijst. Met de komst van de immigranten, vooral de Hindostanen, doet de rijstbouw haar intrede in Suriname. Uit het boek: “Samenleving in een grensgebied van professor Rudolf van Lier, citeer ik het volgende: “Het voornaamste product van de Aziatische kleinlandbouwers is rijst. Aanvankelijk verbouwden zij ook cacao, terwijl de rijstvelden voor eigen gebruik werden aangelegd. Maar toen de moeilijkheden bij de cacaoteelt zich voordeden, concentreerden zij zich op de rijstbouw. De Hindostanen en Javanen consumeerden overwegend rijst. Door de aanwas van de bevolking van Aziatische herkomst, die rijst als hoofdvoedsel benutte, was het rijstverbruik zeer toegenomen. In de jaren na 1918 trad er ook een verandering in het dieet van de Creolen op, waarbij de banaan als hoofdvoedsel door de rijst werd vervangen. Tegenwoordig is rijst ook voor de creoolse groep het voornaamste voedingsmiddel.

In de eerste fase (de periode van 1890 tot 1930) is Suriname een rijstimporterend land geweest. De immigranten consumeerden rijst en die rijst moest geïmporteerd worden om die duizenden monden te voeden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en de Economische Wereldcrisis (1929/1930) hebben de gouverneurs Johan Staal (1916-1919) en dr. A.L.Rutgers (1928-1933) alles gedaan om de productie van landbouwproducten op te voeren. De rijstbouw werd vooral gestimuleerd en de resultaten waren duidelijk zichtbaar in de samenleving.

In de twee fase ( de periode 1930-1950) hoefden wij geen rijst meer te importeren. In deze fase hebben wij ook aardig wat rijst geëxporteerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden wij genoeg rijst voor de Surinaamse markt.

De derde fase is van 1950 tot heden. Met de oprichting van de Stichting Machinale Landbouw (SML) hebben wij de introductie van de moderne rijstbouw in Suriname gehad. De uitbreiding van de rijstarealen heeft plaatsgevonden en wij konden aardig wat rijst exporteren. Dus Suriname is van een rijstimporterend, een zelfvoorzienend land geworden en door uitbreiding van arealen een rijstexporterend land geworden.

Ons totaal rijstareaal bedraagt ongeveer 55.000 ha; hiervan ligt alleen in het district Nickerie 48.000 ha en de rest vindt men in de districten Coronie en Saramacca. Volgens rijstdeskundigen is de Surinaamse markt wat rijst en rijstproducten betreft bij een inzaai van 8.000 ha met een opbrengst van gemiddeld 5 ton padie per ha, voor 6 maanden verzadigd. Als er in Suriname per seizoen 25.000 ha rijst wordt ingezaaid, moet het surplus van 17.000 ha geëxporteerd worden.

Minister Setrowidjojo is onlangs naar Duitsland geweest om over de agrarische ontwikkelingen te praten. Na zijn terugkomst heb ik deze meneer op woensdag 25 januari 2012 bij Apintie televisie gevolgd. Ik heb mij geschaamd dat een minister allerlei droomverhalen vertelt. Allerlei onsamenhangende verhalen werden naar voren gebracht. De deskundigen hebben zinnige zaken voor hem opgesteld. Het is niet de schuld van de deskundigen, maar de politieke beunhaas is de minister zelf. Hij snapt niet veel van de nationale en de mondiale ontwikkelingen en somt een heleboel zaken die hij wil realiseren, zonder een onderbouwing. Foei toch minister, u bent een super lichtgewicht in dit kabinet. Gelukkig heeft de president begrepen dat een “beunhaas, een leek” niet in staat is de rijstbouw tot grotere hoogte te brengen en daarom heeft hij de heer Badrisein Sital belast om deze job te doen. De minister moet de eer aan zich zelf houden en bedanken. Het vaandel van LVV moet zo snel mogelijk overgedragen worden aan deskundigen en ik denk in deze aan de politieke partij, de PALU.

De voorzitter van de Mega Combinatie had tijdens de verkiezingscampagne van 2010 heel wat zaken aan de rijstboeren beloofd in Nickerie. Hij had al laten doorschemeren dat indien de Mega Combinatie de verkiezingen wint, het rijstareaal in Suriname uitgebreid zal worden naar 200.000 ha. De andere beloften zal ik voorlopig niet aan de orde stellen. Wij kijken met belangstelling uit naar deze mega-uitbreiding van onze rijstarealen.

Rijstboeren geven de strijd niet op (2)

De regering Bouterse/Ameerali zit al 18 maanden aan het politiek roer. De speciale afgezant van het kabinet van de president, de heer Badrisein Sital, heeft al een plan liggen om de rijstsector gezond te maken. Men kan pas iets gezond maken als het ziek is. Ik heb de kranten goed doorgenomen en ik ben bijzonder blij dat het plan al klaar is en integraal wordt uitgevoerd.

Een rapport schrijven is geen kunst. Meestal worden rapporten gekopieerd, maar het grootste probleem is de middelen ter beschikking hebben. De vorige minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij, drs.Stanley Raghoebarsingh, heeft alles gedaan, met de mogelijkheden en de middelen die hij als minister ter beschikking had, om de rijstsector tot grotere hoogte te brengen. Wij zijn bijzonder blij als land dat wij geen korrel rijst hoeven te importeren om de 500.000 Surinamers te voeden.

Klein land, kleine speler

Als klein land zijn wij op mondiaal niveau ook een kleine speler als exportland van rijst en rijstproducten. Wij hebben de afgelopen jaren geen noemenswaardige achteruitgang geboekt. De niet ingewijden praten vaker in de ruimte en gooien alles door elkaar. Vooral mensen die in Paramaribo achter een bureau zitten, en nooit een rijstareaal gezien hebben, hebben het hoogste woord.

Beplante arealen 2004-2009

Omschrijving	Eenheid	2004	2005	2006	2007	2008	2009
Voorjaar	ha	21.583	23.033	21.769	21.521	19.903	26.255
Najaar	ha	27.437	22.541	22.463	20.566	23.751	28.237
Totaal	ha	49.020	45.563	44.232	42.087	43.654	54.492

Bron: Jaarverslag LVVV( 2009)

Wij zijn klein en wij moeten niet groot doen. De heer Badrisein Sital is heel eerlijk geweest om te stellen dat de rijstboeren de nodige incentives moeten krijgen. Hij stelt nog harder dat de boeren in Amerika een startvoordeel van US$ 320 per ha aan subsidie genieten en in Europa is het zelfs 360 Euro (US$ 460).

De speciale afgezant moet ook begrijpen dat de afgelopen regeringen, vooral na 1973, de rijstsector systematisch benadeeld hebben. Wij kennen nog de periode van de CIS-rijst en de filosofie die achter dit gelegen heeft. Wij kennen nog de rol van de toenmalige minister van Economische Zaken (1973-1977). Wij weten ook waarom de rijstboeren in Wanica (voorheen district Suriname), Para, Commewijne en Saramacca, opgehouden hebben om rijst te produceren. Het was goedkoper om CIS-rijst (Sf 0,18) te kopen, dan zelf te planten. Ik zal niet dieper op dit stukje geschiedenis ingaan. De wonden zullen weer opengemaakt worden en voor velen zal dat erg pijnlijk zijn. Wij kennen nog de periode van Surexco (tijdens de revolutionaire periode) en welke mensen zich verrijkt hebben met de ‘1.80 koers’. De urbane bevolking (stedelijke bevolking), in de meeste Derde Wereldlanden, wil altijd goedkoop voedsel hebben. Zodra de prijs van rijst met enkele dubbeltjes stijgt, dan schreeuwen de mensen in de urbane gebieden van moord en brand.

Regering Bouterse/Ameerali minacht deskundigen

Sedert het aantreden van deze regering zijn vele potentiële Surinamers naar huis gestuurd. In plaats daarvan heeft men mensen binnen gebracht die vaker de kennis en de ervaring niet hebben. Het district Nickerie is nog het enige district waar er nog rijst geplant wordt. De districten Saramacca en Coronie zijn op papier rijstproducerende districten, maar in de praktijk stellen deze districten veel voor als het om de rijstbouw gaat. De mooie bloemlezing of beter gezegd het mooie, kinderlijk verhaal van mevrouw Harriette Ramdien (districtscommissaris van Coronie) beschouw ik als een losse flodder (een gepraat zonder inhoud en onderbouwing) om de tijd bij radio ABC goed in te vullen (een interview van Pearl Antonius met deze commissaris van Coronie)

Er zit veel potentie in de rijstbouw en wij moeten deze sector zeker uitbreiden en tot grotere hoogte brengen. Het plan van uitbreiding van het rijstareaal naar 200.000 ha, welke door Bouterse gepropageerd is als MC-leider, moet serieus onderzocht worden. De wereldbevolking groeit en deze mensen moeten gevoed worden. Wij hebben vruchtbare molesonkleien en voldoende zoetwater om aan de natte rijstbouw te doen. Wij zijn en wij zullen ook de komende jaren nog een kleine speler in de rijstbouw blijven.

Ter illustratie geef ik een overzicht van enkele landen die rijst verbouwen voor hun eigen bevolking en ook de wereldmarkt van rijst voorzien.

Rijstproductie in 2006 van enkele landen:

Land	Productie/ton	Land	Productie/ton
China	184.400.000	Fillipijnen	15.327.000
India	136.500.000	Bangladesh	43.729.000
Indonesie	54.400.000	Thailand	29.269.000
Vietnam	35.827.000	Japan	10.695.000

Als wij kijken naar de productie van deze landen, dan kunnen wij Suriname verwaarlozen. Maar wij leveren op bescheiden schaal een bijdrage aan de Surinaamse economie. Het initiatief van de president om een speciale afgezant te belasten om de rijstsector aan te pakken is geen slecht idee. Wij moeten uiteraard de ontwikkelingen op de voet blijven volgen.

De droge padi-productie ( 2004-2009)

Padi-productie	Eenheid	2004	2005	2006	2007	2008	2009
Voorjaar	ton	67.710	79.149	89.579	90.322	83.980	110.560
Najaar	ton	106.780	84.806	93.080	88.690	98.897	118.810
Totaal	Ton	174.490	163.955	182.659	179.012	182.877	229.370

Bron: Jaarverslag LVV( 2009)

Deze cijfers geven een goed beeld van wat wij de afgelopen jaren geproduceerd hebben.

Afgelopen weken heb ik de heftige discussie in Nickerie gevolgd tussen de heer H.Oemraw (voorzitter van de SPBA) en de heer J.Ganpat (LVV- coördinator regio west) over het ingezaaid areaal. Volgens de heer H.Oemraw is er dit seizoen minder dan 20.000 ha ingezaaid, terwijl de heer J. Ganpat praat van meer dan 22.000 ha. Ik denk dat deze twee heren bezig zijn het accent te verleggen. De heer H. Oemraw wil de schuld geven aan de heer J.Ganpat. Hij wil duidelijk maken dat door toedoen van hem er minder ingezaaid is, terwijl de heer Ganpat in de aanval gaat het tegendeel te bewijzen.

De heer H. Oemraw is een hardwerkende voorzitter van een boerenorganisatie, de SPBA. Meneer Oemraw zit sedert het aantreden van de regering Bouterse/Ameerali, met een groot probleem. Hij heeft nu geen toegang tot de vice-president en nog minder met de president van het land. In het verleden (vooral de periode 2000-2010) kon hij de voorzitter van de VHP tij en ontij bereiken en de problemen voorleggen. In de periode 2000-2010 heeft de regering (eerst regering Venetiaan/Ajodhia en daarna Venetiaan/Sardjoe) haar volledige medewerking verleend aan de rijstboeren, waardoor de rijstboeren 6 keren subsidie en compensatie gekregen hebben. Deze lijn van H. Oemraw is nu uitgevallen en nu probeert hij via de parlementariër Doekhie ingang te zoeken bij deze hoge regeringsfunctionarissen, wat tot nu toe niet gelukt is.

Als dit niet zo is, moet meneer Oemraw (mijn vriend) mij corrigeren. In het verleden kon de voorzitter van de SPBA, tij en ontij, zonder afspraak bij de districtscommissaris Hardeo Ramadhin gaan en hij werd onmiddellijk ontvangen. Meneer H.Oemraw heeft nu ook gemerkt dat sedert het aantreden van deze regering hij bij de districtscommissaris audiëntie moet aanvragen en rustig op de bank moet blijven wachten. Ik zal niet verder op deze materie ingaan. Feit is dat meneer Ramdien Sardjoe een ander houding etaleerde tegenover de rijstboeren en ook tegenover de boerenorganisatie. Ik wil meneer H.Oemraw vragen om zijn pijlen niet te richten op de ambtenaren van LVV, maar de minister van LVV ter verantwoording moet roepen over het gevoerd beleid.

Intussen is de bekende rijstdeskundige in het rijstdistrict, de heer Lekhram Soerdjan, weg van ADRON. Dat verhaal van dat hij bedankt heeft, is bezijden de waarheid. De machtigste man in Nickerie is allang bezig de poten van zijn ADRON-stoel af te zagen. Er werd verteld dat hij “liefde” bedreef op ADRON. Dit verhaal werd door de machtigste man van Nickerie uitgebreid in de nationale pers gegooid. Als men een hond wil slaan, vindt men makkelijk een stok. Op deze verfoeilijke wijze worden hardwerkende en eerbare burgers in het rijstdistrict besproken.

Zoals wij verwacht hadden komt er weer een rijstdeskundige bij ADRON. De naam van S.Jairam cirkelt al een poosje boven Nickerie. Ik ben toch blij dat men een deskundige en geen beunhaas op die verantwoordelijke post plaatst. Wij hebben een schaarste aan landbouwdeskundigen in Suriname. De politiek heeft een steentje bijgedragen dat velen het ministerie van LVV verlaten hebben. De machtige man van Nickerie heeft al laten doorschemeren dat ook de heer J. Ganpat moet vertrekken. In zijn plaats komt een meneer van Wageningen, die ook een landbouwkundige is. Men haalt twee deskundigen weg en men komt met twee andere deskundigen. Over die meneer van Wageningen kan ik weinig zeggen, maar van meneer Soedeschand Jairam (M.Sc) weet ik zeker dat hij alles zal doen om het goede werk van zijn voorganger voort te zetten. Met zijn landbouw en economische kennis zal hij niet als ADRON man moeten functioneren, maar hij zal de boeren ook bewust maken dat de hele rijstkolom een eenheid moet vormen, waardoor de sector betere resultaten kan boeken.

De rijstkolom (de rijstboeren, de opkopers, de verwerkers, de machinehouders, de exporteurs en niet te vergeten de boerenorganisatie) moet een grote vuist maken om deze sector tot grotere hoogte te brengen. Elke burger van deze aardbol weet dat mijnbouwproducten eens zullen opraken, maar de agrarische sector zal blijven zolang wij vruchtbare gronden hebben. De Van Drimmelenpolder is al 101 jaar in cultuur (vanaf 1911); de Corantijnpolder is al 93 jaar in cultuur (vanaf 1919).

De oude Rijsdijksluis, bij het crematieoord, is aangelegd toen de Corantijnpolder in cultuur werd gebracht in 1919. Op de regering wil ik een beroep doen om niet lukraak mensen weg te halen. Politieke verschillen hebben wij altijd gehad; politieke verschillen hebben wij nu ook, en in de toekomst zullen die politiek verschillen ook bestaan. De echte ontwikkeling gaan geen buitenlanders voor ons brengen. De nieuwe buitenlanders uit Azië zorgen niet voor economische groei, maar eerder voor kapitaalvlucht. Deze broeders verkopen voor een groot deel producten uit hun land (China) en de winsten blijven echt niet in Suriname. Hoeveel van deze broeders doen aan de landbouw en hoeveel landbouwproducten worden door hen geëxporteerd naar het Caraïbisch gebied. Dit moet minister Hendrik van LVV ons komen uitleggen.

Tenslotte wil ik nogmaals de regering oproepen om hardwerkende Surinamers niet uit politieke rancune weg te halen, maar in te zetten voor de ontwikkeling van dit land.

Bron(nen) / Copyright:
Nickerie.Net / Hardeo Ramadhin	10-02-2012