Nickerie.Net, dinsdag 01 mei 2012

OP DE VIJF

Bouterse legt valse claim op succes Staatsolie

03/03/2012

Met het heien van de eerste paal voor de uitvoering van het Refinery Expansion Project (REP) van Staatsolie is vorige week zaterdag de aanzet gegeven om Suriname te brengen op the next level in de ontwikkeling van een eigen volwaardige aardolieindustrie. Dit project brengt realisatie van een droom van vrijwel elke Surinamer dichterbij: rijden op eigen Surinaamse gasoline, die je gewoon bij de servicestation op de hoek kan tanken! Toch laat deze heuglijke gebeurtenis een vieze smaak achter bij menig Surinamer, vooral bij hen die eind jaren negentig door massale straatprotesten hebben voorkomen, dat de toenmalige regering de nationale trots van de hand deed. Mede door hun inzet is Staatsolie vandaag nog honderd procent Surinaams bezit.

President Desi Bouterse en Staatsoliedirecteur Marc Waaldijk feliciteren elkaar met het heien van de eerste paal voor de uitbreiding van de raffinaderij te Tout Lui Faut. De NPS vindt dat het staatshoofd zich teveel eer toebedeeld met betrekking tot de verworvenheden van de nationale trots.-.

Ook in de Nationale Partij Suriname (NPS) zijn de ceremoniële plichtplegingen van zaterdag met gemengde gevoelens ontvangen. Staatsolie en de hele Surinaamse gemeenschap verdienen met het nieuwe ingezette traject ‘een welgemeende felicitatie’, vindt Sunil Oemrawsing, secretaris van de NPS.

“Deze heugelijke gebeurtenis werd overschaduwd door de onbeschaamde manier waarop de huidige president van Suriname weer eens een volstrekt valse persoonlijke claim probeerde te leggen op het succes van Staatsolie.” Oemrawsing gaat zelfs een stukje verder. Dat de ceremoniële eer om de eerste paal voor het REP te heien juist deze persoon te beurt viel, was een grillige speling van het lot, die de Staatsolie-gemeenschap en vele aanwezigen met gemengde gevoelens vervulde. Vanuit zijn kabinet zijn hemel en aarde bewogen om deze gebeurtenis op 25 februari te laten plaatsvinden. “Waren de woorden van zijn felicitatieboodschap echter wel gemeend? Was het niet deze persoon, die in 1998 met zijn NDP/BVD-regering buitenlandse consultants heeft ingehuurd om Staatsolie de grond in te boren? Hij, die op het punt stond om Staatsolie voor een appel en een ei te verkopen? Hij, die in OCER riep dat de investering in de raffinaderij een foutieve beslissing was? Hij, die Eddy Jharap op een vernederende manier tot tweemaal toe liet ontslaan? Ja, hij was het! Dezelfde man!”, brengt de politicus in herinnering.

Farsi prodo!

Het optreden van de president was daarom een farsi prodo. Pronken met het succes van anderen, op zoek naar erkenning bij zijn gasten en genodigden. Een welkome gelegenheid om de aandacht af te leiden van de vele schandalen waarmee hij de gemeenschap in korte tijd heeft opgezadeld. Alsof het succes van Staatsolie een persoonlijke verdienste van hemzelf was, had hij het over ‘de grote opofferingen’ om Staatsolie te maken tot wat het nu is. Daarbij ging hij volgens Oemrawsing volledig voorbij aan het feit dat het Refinery Expansion Project een uitbreiding is van de bestaande raffinaderij van Staatsolie, die in 1994 is gebouwd onder de regering-Venetiaan.

De eerste paal, die het fundament zal worden van de uitgebreide raffinaderij, wordt de grond ingeslagen.-.

“Een besluit dat juist door hem in 1998 een foutieve beslissing werd genoemd. Het is deze president niet vreemd om uit puur opportunisme zich te bedienen van geschiedvervalsing en desinformatie. De kwestie rond de geschiedenisboeken, Ballast Nedam-schadeclaim, gratieverlening in strijd met de wet, zijn daar voorbeelden van”, stelt hij verder.

Geen enkele bijdrage

Feitelijk heeft Bouterse als militaire machthebber geen enkele bijdrage gehad in de ontwikkeling van het bedrijf. En de “grote opofferingen” waarover hij het had, betreffen in werkelijkheid niet meer dan een eenmalig bijdrage van 500.000 Surinaamse gulden uit Staatskas in het werkkapitaal van Staatsolie.

Integendeel had Staatsolie onder zijn regiem grote moeite om haar zuur verdiende valuta-inkomsten naar eigen inzichten te mogen besteden voor vervangingsinvesteringen, weet de NPS-topper. Oemrawsing: “Alle claims van de toenmalige militaire machthebbers en hun huidige NDP-napraters ten spijt: Ere wie ere toekomt! Eddy Jharap is de onbetwiste voortrekker geweest in het team van pioniers van de Surinaamse olie-industrie. Voor zijn verdiensten ontving hij daarom bij zijn pensionering in 2005 uit handen van president Venetiaan de hoogste onderscheiding van Suriname: Drager van het Grootlint in de Ere orde van de Gele Ster.”

Maar het is ook niet toevallig dat het Tambaredjo-veld en het Calcutta-veld op dit moment de belangrijkste reservoirs van Staatsolie zijn. Dat is een logisch gevolg van ontwikkelingen, die na de olievondst bij Calcutta in 1965, zijn ingezet. “Toenmalig premier Johan Adolf Pengel beloofde, badend in olie, toen “dat op een dag auto’s op onze eigen gasoline zouden rijden”. Diverse boringen tussen 1965 en 1968 in een intensief boorprogramma van de GMD, waar zeker de naam van ir. Colleridge bij genoemd mag worden, toonden aan dat de woorden van Pengel best wel zouden kunnen uitkomen”, brengt de NPS’er verder in herinnering.

Er werd op meerdere plaatsen, waaronder het Tambaredjo-gebied, aardolie gevonden. De olieprijs op de wereldmarkt liet het echter niet toe om de gevonden aardolie toen al commercieel te benutten. Na de oliecrisis van 1973 wijzigden de omstandigheden zodanig dat commerciële productie van de gevonden Surinaamse olievoorraden wel haalbaar werd. “De sneer van de huidige president van Suriname dat regeringen voor 1980 in dit verband ‘de durf niet hebben gehad’ is daarom pure misleiding”, vindt Oemrawsing. Overigens was het primair motief voor de oprichting van Staatsolie niet de productie van de Calcutta-olie, maar het optreden als counterpart bij onderhandelingen voor een offshore concessie met Gulf Oil, deelt hij verder mee.

Ontwikkeling zonder militairen

Het is “een historisch gegeven” dat alle belangrijke ontwikkelingen bij Staatsolie zich hebben voorgedaan in perioden waarin het bedrijf buiten de invloedsfeer van de militairen en hun NDP-geestverwanten stond. Staatsolie heeft daarentegen wel steeds robuuste ondersteuning genoten van regeringen waarin de NPS met zijn partners zat en wel met name in de perioden 1991-1996 en 2000-2010.

Daardoor heeft het bedrijf in alle rust zijn investeringsprogramma kunnen uitvoeren en is het nu uitgegroeid van het marginaal pioniersbedrijf dat zij anno 1987 nog was tot een efficiënt gerund commercieel bedrijf met een omzet van circa 600 miljoen US dollar in 2010 en een geschatte shareholdersvalue per ultimo 2010, die boven 1 miljard US dollar uitkomt. Een bedrijf dat in staat is om van zijn investeringsprogramma 2008-2012 een bedrag van 700 miljoen dollar uit eigen middelen te financieren. “Het is dit bedrijf dat deze president en zijn NDP-geestverwanten voor de belachelijke prijs van 60 miljoen US dollar wilden verkwanselen”, weet de NPS’er nog als de dag van gisteren.

Steun NPS-regering

Die ondersteuning vanuit de regering was er ook bij het ontwikkelen van het investeringsprogramma Vision 2020, waarin alle huidige en toekomstige projecten tot het jaar 2020 zijn opgenomen. Vision 2020 is in 2008 in uitvoering genomen en voorziet onder meer in verdere uitbreiding van de oliereserves, uitbreiding van de bestaande raffinaderij (REP), eigen outlets voor gasoline en diesel, onderzoek naar de haalbaarheid van het Tapajai-project en van het bio-fuel-project in Wageningen.

Oemrawsing: “De ondersteuning die Staatsolie steeds heeft ondervonden van regeringen waarin de NPS heeft geparticipeerd, komt uit het diepgewortelde besef bij deze partij dat duurzame welvaart en welzijn voor het Surinaamse volk alleen bereikt kunnen worden met optimale inzet van onze natuurlijke rijkdommen. Dit is voor de NPS niet alleen een leidraad geweest bij het koesteren en verder ontwikkelen van de Calcutta-legacy van Johan Adolf Pengel in 1965.

Het is ook terug te vinden in ontwikkelingen zoals de opening van Rosebel in 2004 en de in maart 2010, op enkele details na, afgeronde onderhandelingen met Newmont, waarmee Suriname op de wereldkaart werd gezet als grootschalige goudproducent. Rosebel blijkt thans, alle aantijgingen van de president en zijn NDP-napraters ten spijt, samen met Staatsolie de grootste bijdrage te leveren aan de staatskas. Een welkome compensatie voor de verdragsmiddelen dus.”

‘Na mi boy’

“Succes heeft vele vaders…! Het gedrag van de huidige president van Suriname met betrekking tot Staatsolie roept gelijkenis op met het fenomeen dat veel vaders tonen in het geheel geen besef te hebben van hun plicht om zorgzaam te zijn voor moeder en kind. Maar als het kind door eigen inspanning en ondersteuning van een hardwerkende moeder ooit wat bereikt in de maatschappij, dan zijn het deze heren, die vol trots op hun borst slaan en voor iedereen die het maar horen wil roepen: “Ay, na mi boy…!”, stelt Sunil Oemrawsing, secretaris van de NPS.-.

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics