Nickerie.Net, zondag 09 december 2012

8 decemberherdenking Nederland: geen reden tot optimisme

De kruisen in de Mozes & Aäronkerk in Amsterdam ter herdenking van de slachtoffers, zaterdagavond. Bij de herdenking van dertig jaar decembermoorden zien nabestaanden geen reden tot optimisme, maar ze blijven hopen dat de daders uiteindelijk worden berecht. Het was zoeken naar de juiste toon tijdens de herdenking zaterdagavond de Mozes & Aäronkerk in Amsterdam. 2012 kende genoeg tegenslagen voor de nabestaanden, met de aanname van de amnestiewet in april en de schorsing van het 8 decemberstrafproces in mei. Dus: hoe verder?

De juridische strijd in afgelopen dertig jaar is vooral omschreven als een tocht vol hindernissen, maar die uiteindelijk moet uitmonden in recht, waarheid en gerechtigheid. Nabestaande Lilian Gonçalves-Ho Kan You vergelijkt het proces met de zwemtocht van de zeeschildpad. “Als een reuzenschildpad, die na een eindeloze zwerftocht over oceanen aanlandt op het strand van Galibi. Traag, maar vastberaden bereikt ze haar doel", stelde Gonçalves.

Tergend

“Twee stappen vooruit, één achteruit,” zo omschrijft jurist Gerard Spong de gang van zaken, “tergend”. Desondanks vindt hij dat de Krijgsraad zich goed heeft opgesteld eerder dit jaar en "vooralsnog niet heeft gecapituleerd". De amnestiewet beoogde namelijk onmiddellijke stopzetting van het strafproces, wat dus niet is gebeurd.

De Krijgsraad heeft volgens Spong laten zien dat het ‘de presidentiële machtsgreep’ getrotseerd heeft en verijdeld. “Mevrouw Valstein-Montnor heeft getoond dat ze ballen had en dat met haar niet te sollen valt”, stelde Spong, die ook de andere leden van de Krijgsraad een pluimpje gaf. Toch moest hij constateren dat je het proces ‘niet tot in het oneindige’ voor je kan uitschuiven.

Waarom?

Los van het juridische gevecht blijft de vraag hangen waar veel nabestaanden mee zitten: Waarom? Hierop hadden vooral de ouders van de vermoorde slachtoffers antwoord willen hebben, zegt organisator van de herdenking Romeo Hoost.

Tot slot van de herdenking noemt Hoost namen op van ouders die zijn overleden, in afwachting van een antwoord. “Ik denk aan de ouders van John Baboeram, die ieder jaar trouw naar de herdenking in Amsterdam kwamen. Ze zijn er niet meer. Ook moet ik denken aan de moeders van Frank Wijngaarde, Cyril Daal, Kenneth Gonçalves en Soerendre Rambocus. Ze zijn heengegaan zonder te weten waarom hun zonen zijn vermoord.”

Peggy Brader

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics