Nickerie.Net, woensdag 08 januari 2014

Ex-minister Abrahams en zelfverrijking

Zelfverrijking is de persoonlijke verrijking van met name bestuurders door het aan zichzelf verstrekken van hoge salarissen, vergoedingen, bonussen en wat ze verder nog als ‘incentives’ nodig denken te hebben. Het wordt ook wel graaien, zakkenvullen of zelfbedieningskapitalisme genoemd. Zelfverrijking is in Suriname op dit moment enorm actueel. Vorige week nog, nota bene aan het begin van dit nieuwe jaar werd bekend dat ex-minister Abrahams vanaf dit jaar een ‘extra’ salaris van bruto SRD 22.500 per maand zal ontvangen van de Staat voor het God-weet-waarover adviseren van de Staat. Als je dit omrekent gaat het om een jaarsalaris van ongeveer SRD 270.000. Voor de twee jaren zitten we al op ruim een half miljoen Surinaamse dollar. De president zelf heeft dit contract voor deze adviseur opgemaakt en is dus akkoord gegaan met dit ronduit idiote idee met salaris. Dit is geen plek om een tirade af te steken, maar schandalig is het wel gezien de realiteit van alle dag van stijgende prijzen en een verpauperende bevolking. Een minister die op de schopstoel werd geplaatst vanwege diverse corruptieschandalen zijn ministerie regarderende, mag nu eventjes tegen een forse vergoeding de Staat Suriname adviseren over….? Ja waarover precies ? Dat is dus nergens vermeld waardoor gelijk de indruk ontstaat dat Bouterse zijn vriendjes regelt en in staat stelt zichzelf te verrijken voordat machtswisseling plaatsvindt.
 

Het zou goed zijn om enkele verdiensten van ex minister Abrahams de revue te laten passeren :
1. Het renoveren van zijn kantoor op het ministerie van openbare werken voor een recordbedrag van ongeveer SRD 650.000 de renovatie geschiedde door een onderneming geleid door de kroost van Abrahams
2. Het pimpen van een dienstauto (gekregen van de staat dus)voor een bedrag van ongeveer USD 150.000,- en die auto heeft hij mogen behouden
3. Verscheidene corruptieschandalen omtrent onderhandse gunningen voor grote bedragen
4. Het gunnen van werken aan een NV die op naam staat van de kinderen van Abrahams etc.etc..

Waarover deze naar mijn mening enorm mislukte bestuurder de staat Suriname zal adviseren laat naar zich raden.. Terwijl de gepensioneerden luttele tweehonderd en driehonderd Surinaamse dollars moesten terugstorten omdat ze dat teveel zouden hebben ontvangen (terwijl het geld aan ontwaarding onderhevig is geweest), presteert de regering het om een kerstboom voor ruim honderdduizend Surinaamse dollar te kopen en tentoon te stellen. En zo kunnen we vele andere voorbeelden noemen waar duidelijk geen sprake kan zijn van een sociaal contract met het volk integendeel schijnt eerder sprake te zijn van een verpauperingscontract die de president gesloten heeft tegen het volk.

Triest is dat in de wereld wij vele dictators hebben gekend en nog steeds kennen die zich hebben verrijkt ten koste van het volk. Het is nuttig om enkele voorbeelden te noemen:
• Bashar al-Assad is de minst rijke dictator maar zijn vermogen wordt nog altijd geschat op 1,5 miljard dollar. Hij is nu ruim 13 jaar aan de macht.
Sinds 2012 heeft de EU een reisverbod voor Assad en zijn familie ingesteld. We werden via het NOS journaal nog zeer recent getrakteerd op beelden van letterlijk van de honger omkomende burgers (van babies tot seniorenburgers)in Syrie.
• Saparmurat Niazov is de president van Turkmenistan en zijn vermogen wordt geschat op 3 miljard dollar. Hij is 15 jaar aan de macht. Hij heeft een gouden beeld van zichzelf laten maken dat in de richting van de zon draait. Op die manier bevindt zijn gezicht zich nooit in de schaduw.
• Zine El Abidine Ben Ali is 23 jaar de president van Tunesië geweest. Zijn vermogen wordt geschat op 7 miljard. Hij en zijn 114 familieleden bezaten 550 woningen, 300 bedrijven, 223 auto’s, 48 jachten, 40 aandelenportefeuilles, 367 bankrekeningen en 83 paarden.
Hij is in 2011 bij verstek veroordeeld tot 66 jaar gevangenisstraf voor fraude en drugshandel. De huidige regering van Tunesië veilt 12.000 objecten die in het bezit waren van Zine El Abidine Ben Ali.
• Maar de aller-decadentste dictator was Moammar al-Qadhafi, die 42 jaar president van Libië is geweest met een geschat vermogen van 200 miljard dollar.
In zijn hoogtijdagen werd Qadhafi beschermd door een speciale elite-eenheid van 40 vrouwelijke lijfwachten. Ze moesten hem tot aan de dood trouw zweren en afzien van een huwelijk en seks. Qadhafi adviseerde de EU om hem jaarlijks 5 miljard te betalen om de illegale Afrikaanse immigranten te stoppen en zo een ‘zwart Europa’ te voorkomen.

Steeds meer bekruipt ons het gevoel dat democratische waarden , sociale inslag en rechtstatelijkheid totaal zoek zijn bij de huidige regering en dat er sprake is van een verkapte vorm van dictatuur. Het regelen van vrienden , naasten en familie is dusdanig evident dat het schaamteloos is en het ergste is dat ex-dictator Bouterse dit alles goedkeurt. Waardenlozer kon het dus niet.

Als we het gedrag van de president (ook op de berm) analyseren zouden we al gauw tot de conclusie kunnen komen dat hij zich laat leiden door Machiavellistische ideeen. Het boek van Niccolo Machiavelli: ‘Il principe’ (1513), meestal in het Nederlands vertaald als ‘De heerser’ beschrijft de daden die een heerser moet nemen om aan de macht te komen en te blijven. Zijn uitgangspunt is: het doel heiligt alle middelen. Deze middelen zullen veel mensen tegenwoordig beschouwen als hard of achterbaks. Een bekend voorbeeld uit de ‘middelen’ van Machiavelli: ‘het is beter om gevreesd te zijn dan geliefd’ want gevreesd zijn kun je zelf bewerkstelligen door harde en wrede daden. Vertaald naar de politiek van Bouterse: als president moet je geen toezegging doen van een dikke bonus bij goede prestaties, maar kun je beter dreigen met royement en negatieve persoonsgerichte publiciteit bij slechte prestaties. En deze dreiging dan natuurlijk ook uitvoeren! Een ander voorbeeld vertaald naar de huidige tijd: als nieuwe president kun je beter het gehele oude team van deskundigen ontslaan en een nieuw team benoemen want dan weten de teamleden waar hun loyaliteit moet liggen als ze hun baan willen behouden. Dat geldt dus ook voor ministers.

Het ‘spel van de macht’ is dus onmiskenbaar. Het kan echter uit de hand lopen en tot onethisch gedrag leiden. De afgelopen jaren zijn we geconfronteerd met de schaamteloze zelfverrijking van onder andere vele politici. Zelfverrijking ten koste van anderen met alleen de eigen beloning in gedachten. In de film ‘Inside job’ (2010) wordt een ontluisterend beeld geschetst van bankiers, professoren en politici die, vanuit hebzucht en eigenbelang, de hele wereld in de huidige crisis hebben gestort. Maar denk bij het nastreven van ook eigenbelang aan politici die projecten starten alleen voor hun eigen eer en glorie waarvan ze bij voorbaat al weten dat de kosten 2 of 3 keer zo hoog zullen uitvallen als begroot. De jongste Carifesta is daar een sprekend voorbeeld van. Het is naar mijn mening de hoogste tijd dat de president met zijn totale team het land ontruimt.

Mr. drs. Sharmila Kalidien – Mansaram

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics