Nickerie.Net, vrijdag 10 januari 2014

Stille Invasie van Chinezen

De regering presenteert het als een heel positief verhaal, de constante stroom van Chinese immigranten. Net zo constant zijn de stemmen de vanuit het volk opkomen. Reacties als “Bouterse heeft ons land in de uitverkoop gegooid” of “Ik zeg het je: over tien jaar heeft Suriname een Chinese president die niet eens onze taal spreekt!” komen regelmatig naar voren.

De stille invasie, een jongen van ongeveer tien jaar klust bij in een carwash(l) met een chinese eigenaar die controlerend rondloopt als een basja(r)

Poorten open, geen controle

Als we kijken naar de diverse ambassades in ons land en die vergelijken met de Chinese ambassade dan valt op dat die van de Chinezen de grootste is. Het immense pand aan de Anton Drachtenweg is hoog ommuurd en straalt twee dingen uit: ‘we zijn machtig’ en ‘we gaan niet weg!’. En dat ze niet weggaan is duidelijk. Dat ze steeds meer invloed, dus macht, hebben in onze samenleving eveneens! De Chinese bijdrage aan de Surinaamse keuken is er een waarbij men niet meer kan spreken van integratie maar eerder van assimilatie en was zeer welkom. Echter, nu het erop lijkt dat niet alleen ons eten maar verder ook alle aspecten van onze samenleving worden overgenomen, beginnen we ons achter het hoofd te krabben. Met ‘we’ bedoelen we de gewone man! Want de volksvertegenwoordigers die de poorten open hebben gegooid zonder enige vorm van controle, gaan vrolijk verder met hun leventje achter de hoge muren van hun villa’s terwijl hun waakhondjes alles en iedereen weg blaffen die maar iets in de buurt denkt te komen.

Toen niet, nu wel

Als we terugkijken naar het verleden dan is één van de heftige periodes in onze geschiedenis de jaren tachtig. Met name de periode van de coup en de binnenlandse oorlog. Één van de vele verhalen die de ronde doen is dat destijds de coup werd gepleegd om te ontsnappen aan de wurggreep van de Nederlandse herstelbetalingen en ontwikkelingshulp waarbij Suriname verplicht werd diezelfde hulp en dus betalingen bij de Nederlanders te doen. Het leger scheen daar toen zo fel op tegen te zijn, maar onze huidige regering lijkt er nu wel oor naar te hebben. Afgelopen jaar werd het enkele malen breed uitgemeten in diverse media dat we weer een gift kregen van China, waarbij er echter niet werd vermeld dat het leningen betreft die naar Nederlands model in China dienen te worden gespendeerd. Zo schijnt het dan.

Surinaams vertalen, schoonmaken, niet spelen

Wat we kunnen zien is dat het Surinaamse volk enigszins profiteert. Er zijn meer diensten en goederen te krijgen waar echter wel weer tegenover staat dat die alleen te verkrijgen zijn bij Chinezen. Met andere woorden: wij moeten inboeten aan werkgelegenheid en dus koopkracht, omdat de vele nieuwe supermarkten en andere diensten voornamelijk worden bemand door pas ingevoerd Chinees personeel waar tussen een enkele Surinamer rondloopt. Het is opvallend en iedereen ziet die ene Hindoestaanse dame staan in de winkel die dient als tolk of die Marrondame die dient als schoonmaakster. Erger nog is dat officieel kinderarbeid verboden is in ons land. En toch zal men in diverse supermarkten, en tegenwoordig ook carwashes!, Surinaamse kindertjes zien werken.

Stille invasie tegengaan

Het lijkt erop dat de waarschuwing van Monorath te laat komt. De jonge advocaat is de enige stem in een woestijn, zoals hij zelf zegt. “De stille invasie van de Chinezen moeten we tegen gegaan!” Als we hem vragen hoe hij dat wilt bereiken zegt hij resoluut: “Laat de regering maar een bezoek brengen aan al die grote gebouwen, laat die mensen dan maar uitleggen waar het geld vandaan komt!! Het is namelijk onmogelijk dat iemand een kledingzaak opent in een pand van 5 etages en dat de omzet binnen 3 jaar zodanig is geweest dat er een tweede pand gebouwd kan worden. Dat kan niet! Het is kartelgeld, het is maffiageld. Als de overheid dat allemaal oogluikend toelaat, dan zegt dat ook iets over ons als Surinamers!”

‘Ze hebben de hele markt overgenomen!’

De advocaat is bang dat het met ons land dezelfde kant opgaat als op de eilanden Aruba of Sint Maarten. “Daar zie je dat de lokale bevolking ten dienste staat van de rijke Amerikanen. Hier zitten de Chinezen al in de houtsector, de Chinezen zitten in de goudsector, ze zitten in de consumentensector, in de kledingsector, ze hebben de hele markt overgenomen! Straks zullen hier werken als schoonmakers van de rijke Chinezen!” Toch is hij hoopvol wat de toekomst betreft. “We hebben alles gered, van kolonisatie tot slavernij tot contractarbeid, tot een coup. Dat is het mooie aan ons volk, we zijn zelfredzaam!”

Krishan Vinodsingh

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics