Nickerie.Net, vrijdag 07 maart 2014

Rijstboeren structureel uitgebuit

06 mrt 2014

Er moet een hard standpunt in genomen worden jegens , maar vooral tegen het Ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij. De boerenorganisaties moeten zich inspannen over de verlaging van de kostprijs door lagere prijs voor diesel en kunstmest af te dwingen. Door de liberalisatie van de markt kan de overheid de prijs op de wereldmarkt niet beinvloeden, maar door lokaal beleid zou de gouvernmentstake verdient de overheid geld over de rug van verlieslijdende rijstboeren . Indien de rijstboeren het moment bereikt hebben waarbij zij niet meer kunnen uitkomen, gaan zij ook ophouden rijst te produceren en de hoofdschuldige in deze zal de overheid zijn. Wil men op deze wijze Suriname tot de agrarische schuur van het Caribische gebied maken? Ik ben in mijn archief gaan zoeken en president Bouterse  had op dinsdag 10 mei 2011 (ruim drie jaren terug) in het parlement doorgegeven dat de rijstboeren zich geen zorgen hoeven te maken, want de nodige kunstmest en de goedkope diesel voor de rijstbouw uit Venezuela is onderweg. Waar ?!.

Vanaf januari 2011 zijn de rijstboeren armer geworden

Vanaf januari 2011 tot op heden is de dieselprijs per liter met ruim SRD 2.80 duurder geworden. Om 1 ha rijstareaal in productie te brengen (vanaf de grondbewerking, oogsten en verwerking tot eindproduct) geeft de rijstboer gemiddeld 165 liter diesel uit. Op jaarbasis (beide seizoenen, bij een inzaai van 30.000ha ) gebruiken de rijstboeren alleen al voor de rijstbouw 2 x 30.000 ha x 165 liter diesel: 9.900.000 liter diesel.

In geld uitgedrukt moeten de Nickeriaanse en in mindere mate de Coroniaanse en Saramaccaanse rijstboeren per jaar extra aan diesel betalen ruim 9.900.000 x SRD 2,80= SRD 27.720.00,00 (bijna 28 miljoen SRD). Een lucratieve business van de overheid over de rug van de rijstboeren. Mede hierdoor zijn de rijstboeren anno 2014 de moderne ‘bhikhmángás’ (bedelaars) geworden in Suriname.  Zal deze belangrijke economische poot kapot gaan?  

Wij moeten het nooit zover in de republiek Suriname laten komen dat wij van ons volksvoedsel afhankelijk worden van andere landen. De mijnbouw brengt nu veel geld op, maar de oudste economische bestaansbron (de landbouw) moet onder alle omstandigheden ondersteund worden en waar het nodig is moet zij de nodige hulp krijgen van de overheid. De noodkreet is hoog onder de boeren en de overheid moet de gouvernements-take op diesel voor de agrarische sector afschaffen.

De padieprijs fluctueert wederom zoals elk seizoen. Boeren zitten zoals elk jaar weer met hun handen in het haar.  De boeren zijn in een vicieuze cirkel beland.

De padieprijs fluctueert dit seizoen tussen de SRD 67,50 en SRD 60. De boeren werken hard  en zeker  zichzelf en  indirect wordt  bijna de helft van de Nickeriaans gemeenschap van beschermd tegen werkloosheid. Terwijl bijna hele Surinaamse gemeenschap van hun hoofdvoedsel wordt voorzien, wordt de Nickeriaanse bedrijvigheid hierdoor draaiend gehouden . Nickerie staat en valt met landbouw .

Er moet halt toegeroepen aan de verdere uitbuiting en verarming van de rijstboeren. De rijstsector moet serieuze aandacht krijgen van de regering. De efficiency in de rijstsector moet verder opgevoerd worden. Maatregelen zoals instellen van een rijstorgaan, nieuwe leiding bij Adron (vanwege nieuwe beleidsinzichten), Instellen van nieuwe waterschappen, etc. hebben nog weinig zoden aan de dijk gelegd. Aan de andere kant blijven de boeren met een verkoopprijs onder de kostprijs zitten. Middengrote en grote boeren die over eigen machines beschikken, kunnen nog inzaaien omdat zijn per ha kunnen profiteren van schaalgrootte. De kleine boeren, nog altijd meer dan 75% van het aantal landbouwgezinnen, worden het zwaarst getroffen met hoge kosten en steeds oplopende schulden. Twee boerenorganisaties proberen enigszins de boeren morele steun te geven, echter heeft dit nauwelijks enige effect op het kostenplaatje, vanwege de starre houding van de regering. Desondanks verzoek ik deze rijstboeren zich te bundelen om meer zeggingschap te krijgen in de institutionele organisaties zoals OWMCP, het Rijstorgaan en bij LVV.

De overheid dient de boeren te beschermen tegen de ontransparante en willekeurige prijsbepalingen door de padieopkopers. Dit heeft veel van collectieve uitbuitings van rijstboeren onder toeziend oog van de overheid.

De Rijstexporteurs lijken continue winst te maken ongeacht de fluctuaties van de prijzen op de wereldmarkt. Zonder de rijstboeren bestaan de verwerkers/opkopers niet en zonder de verwerkers/opkopen gaan de rijstboeren ook in problemen komen te zitten. De geoogste padie moet snel naar de droger om gedroogd te worden. Elk seizoen ontstaat er een spanningsveld tussen de opkopers en de verwerkers enerzijds en de rijstboeren anderzijds om de padieprijs. Dit continue spanningsveld is niet goed voor de ontwikkeling van de rijstbouw in Suriname. . De hoofdverantwoordelijk in deze is de overheid.

Naveen Tewarie

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics