Nickerie.Net, vrijdag 18 april 2014

'Somo Chanteert, Of Juist Bouterse?

Wij trappen daar niet in

De toonzetting van enkele media en het niveau van de rapportage, over het uit de coalitie regering stappen van een politieke partij Pertjajah Luhur, is aan het gênante toe eenzijdig en partijdig. Men sprak van uit de regering 'schoppen', 'gooien', 'trappen'. De retoriek en demagogie van de president met een kort lontje werden klakkeloos overgenomen. Velen spraken als een papegaai de president na, dat hij de chantage van Somohardjo, de voorzitter van de uit de regering getreden politieke partij Perjajah Luhur (PL), meer dan zat was.

De ex-president Jules Wijdenbosch - die een volksbrug naar zichzelf genoemd heeft om Bouterses aandeel te verdonkeremanen - haastte zich om te benadrukken dat hij ook de chantage van Somohardjo beu was. De zondebok Somohardjo (PL) kreeg de wind van voren, en velen uit de Mega-kudde van de president en enkelen van de oppositie partijen (die Somohardjo zien als een overloper) zuchtten uit leedvermaak bevrijdend; zij waren verlost van een chanterende kwelgeest. Natuurlijk klopt er helemaal niets van de argumenten van de president, Brunswijk en Wijdenbosch. De waarheid is precies omgekeerd. Desi Bouterse heeft Somohardjo en Brunswijk bij de coalitieregering betrokken om hen te kunnen chanteren. De NDP chanteerde alle coalitiepartners om de president koste wat het kost te accepteren, om voor de amnestiewet te stemmen, om foute begrotingen goed te keuren. Wie niet stemde voor de amnestiewet werd tot volksvijand verklaard en buitenspel gezet. Twee politieke partijen- de BEP en NS- moesten het ontgelden, werden gestraft en werden gedegradeerd tot het vijfde wiel aan de Mega-wagen.

De president heeft voor de verkiezingen van 2010 luidkeels op podia de Pertjajah Luhur en Somohardjo belachelijk gemaakt en verweet de vorige Frontregering dat zij met zulke waardeloze non-valeurs Somohardjo en Brunswijk zaken deed. Tot ieders verbazing stonden de drie musketiers na de verkiezing op een podium en omhelsden elkaar. Ze waren vrienden en hadden een 'sweri' gemaakt dat ze –als ware bloedbroeders voor het leven- nooit uit elkaar zouden gaan. Baas Desi heeft de PL herhaaldelijk door het slijk gehaald en luid verkondigd dat Somohardjo en zijn partij geen visie hadden. De slimme Somohardjo volgde de Lachmon-tactiek door te gaan liggen zo plat als een rijsthalm. Hij verdroeg de vernederingen. Maar nu is de rijsthalm rechtop gaan staan en wappert fier in de wind. De huidige splinternieuwe opposant Somohardjo, is nu de nagel aan de politieke doodkist van Baas. Eerst gedaan en dan gedacht heeft menigeen in leed gebracht. Baas Desi heeft door zijn driftige onverdraagzaamheid de belofte van de eeuwige drie-eenheid verbroken. Brunswijk, die hetzelfde lot beschoren is als zijn Baas Desi Bouterse, als twee internationaal veroordeelden, beloofde zijn baas onmiddellijk dat hij kon rekenen op zijn 3 zetels; 3+ 23 = 26 zetels voor de regerende coalitie...

Het effect van de ontstane politieke crisis is: als een schaap over de dam is, volgen er meerdere. De regering-Bouterse is in zwaar weer komen te verkeren met een 'een-mans' meerderheid in het parlement, De Nationale Assemblee. Er valt nu niets meer te chanteren door de president, die iedereen en alles tegen elkaar uitspeelde. De opportunistische partijen PALU en ABOP (+ het gegijzelde gespleten spookpartij Seeka) ruiken hun kansen: meer corruptie! Alle posities van de vertrekkende PL worden grif triomfantelijk ingevuld door oudjes van de PALU en de ABOP, die de kans op een rijkelijk pensioen zeker niet aan zich voorbij zullen laten gaan. Het scenario lag al klaar, dus de ontstane gaten worden snel ingevuld ter voorkoming van turbulentie of een machtsvacuüm. Maar deze kermis met het verdelen van politieke functies, schudt zelfs de ignorante man van de straat wakker. Het is de bevolking die de salarissen moet ophoesten voor de nieuwe omhoog gevallen functionarissen die minder dan een jaar nodig hebben om zich in te werken en dan kunnen ze rechtstreeks naar de stembus. Zij kunnen dus eigenlijk niets beginnen, noch afmaken wat nooit begonnen is.

In procenten uitgedrukt is de PALU de eerste partij in de geschiedenis van Suriname die bijna evenveel functies bezet als er leden zijn. De PALU en de ABOP hebben totaal geen groeiperspectief en zullen waarschijnlijk verdwijnen na de verkiezingen van 2015. De NDP zal een zeer grote aderlating krijgen, door allerlei interne conflicten, vooral in de regio’s Wanica, Saramacca, en Nickerie, waar men elkaar de tent uitvecht. De NDP is een echte 'vecht-partij' geworden, met aan het roer de vechtersbaas Desi, met de korte lont en de grote mond.

Maar Somohardjo heeft nu het woord in de Surinaamse politiek. In weerwil van alle chantage napraters, en sluipschutters met leedvermaak, is hij de waaghals-smaakmaker die het gehele politieke veld heeft veranderd. Als hijzelf en zijn politieke partij (PL) ook veranderen – o.a. door spijtbetuiging voor het roemruchte partijverleden- en hij zich met berouwvolle nationale opofferingsgezindheid aansluit bij de oppositie, is het gedaan met de regering Bouterse bij de komende verkiezingen; met of zonder fraude. De president moet nu met concrete daden komen (desnoods uit zijn toverhoed), want het volk gelooft hem niet meer. De president beloofde niet met modder te zullen smijten, hij is een nette heer. Hij pleegt geen coups, hij spreekt geen bermtaal, hij komt altijd op tijd op vergaderingen in De Nationale Assemblee, hij heeft nooit gechanteerd, hij geeft al zijn geld aan de armen, zijn goud aan de rijken, en hangt zijn wapens als ex-militair aan de wilgen. Wij trappen niet meer in die verzinsels van deze president die alles dat nu gebeurt en niet gebeurt in Suriname aan zichzelf te danken heeft.

Ludwich van Mulier,

masusaworld@gmail.com
(Nijmegen)

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics