Nickerie.Net, donderdag 24 april 2014

Oppositie moet nu keihard aan de bak - voorkom een tweede Venezuela

Door Jan Gajentaan

Nu de regering Bouterse-Ameerali enkele nieuwe leden heeft geïnstalleerd en de president het volk weer eens gouden bergen belooft – zoals gebruikelijk in de vorm van een ongedekte cheque – kan de Surinaamse oppositie zich opmaken voor een stevige strijd, in het parlement en ook daarbuiten. Naar mijn mening voltrekken zich in Suriname door toedoen van de NDP thans veel zaken, die goed te vergelijken zijn met de situatie in Venezuela een jaar of tien, vijftien geleden. De oppositie heeft daar in al die jaren schromelijk gefaald en de Surinaamse oppositie zou daar lering uit kunnen trekken.

Toen Hugo Chávez in 1998 als president werd gekozen, kreeg zijn toenmalige partij (Beweging van de 5e Republiek) slechts 12% van de stemmen in het parlement. Toch wist hij binnen de kortste keren het systeem in zijn voordeel te veranderen, met hulp van parlementariërs van andere partijen. Met steun van enkele ultralinkse rechters bij het Hooggerechtshof, slaagde Chávez er ook in de constitutie van 1961 ongedaan te maken en de macht volledig in zijn handen te centraliseren.

Ook het paaien van leden van de oppositie met baantjes en riante beloningen en het infiltreren in en vervolgens opdelen van oppositiepartijen, zijn praktijken die Chávez niet vreemd waren. Als we kijken naar de felle, agressieve stijl van propagandavoering van Chávez, die over een groot charisma beschikte, moeten we constateren dat de Venezolaanse oppositie daar nooit een antwoord op kon geven. Ze waren misschien te braaf en te burgerlijk. Pas de laatste maanden lijkt de oppositie uit hun schulp te kruipen dankzij enkele charismatische figuren, zoals María Corina Machado.

Soortgelijke dilemma’s doen zich nu voor bij de oppositie in Suriname. De president belooft het volk gouden bergen en speelt een kat-en-muis-spel met de oppositie, waarbij hij als voormalig militair een goed oog heeft voor de zwakke plekken van zijn tegenstanders.

De Surinaamse oppositie besteedt veel tijd en moeite aan het uitleggen dat de plannen van de president grotendeel onuitvoerbaar zijn of een dusdanig beslag zullen leggen op de staatsfinanciën, dat toekomstige generaties Surinamers er voor zullen bloeden.

Dat is op zich een correct verhaal, maar het maakt helaas weinig indruk op grote delen van het volk. Misschien zou de oppositie niet moeten schromen, om zelf meer populistische accenten te leggen in hun propaganda. Ook is het van belang, lijkt mij, dat de oppositie het eigen perspectief beter uitwerkt en zo concreet mogelijk uitdraagt naar de bevolking.

Er zullen ongetwijfeld nog meer lieden komen die voor een appel en een ei de gang maken naar de rangen van de coalitie. De oppositie zal zich daardoor niet uit het veld moeten laten slaan, maar vol vuur en overtuiging de eigen boodschap verkondigen. Ik ben het met Hardeo Ramadhin eens, dat een brede en gebundelde oppositie een goede kans maakt om de regeermacht in 2015 over te nemen, als de verkiezingen op een eerlijke wijze gehouden worden. Waakzaamheid is geboden.

Jan Gajentaan

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics