Ze tuurt over de Surinamerivier waar het zicht wordt belemmerd door zware regen. De luiken van de boot zijn half gesloten.“Ik let op het waterverkeer,” lacht Saona Landveld. Ze staat achter het roer van de ‘Nickerie’, een boot van de Scheepvaartmaatschappij Suriname (SMS) NV. Landveld is de enige vrouwelijke schipper van Suriname.
Saona
Landveld, aan het roer van een SMS-boot.
Haar studieperiode heeft ze als zwaar ervaren, omdat ze tegelijkertijd ook voor haar dochter moest zorgen. Landveld haar interesse werd gewekt toen ze als vakantiejobber aan de slag ging bij de Maritieme Autoriteit Suriname (MAS).
“Veldwerk is mijn ding,” zegt ze. Ze heeft een opleiding van twee jaren achter de rug en kan zich met trots Surinames eerste vrouwelijke schipper noemen. Binnen haar werkkring heeft ze absoluut geen problemen. Ze wordt als vrouw op handen gedragen door haar mannelijke collegae. En dat is te merken. Als de regen naar binnen zwiept,... “Saona wordt je nat?”, vraagt haar collega. Hij haast zich naar buiten, in de stromende regen, om de luiken omlaag te brengen. Met twee latten, worden de luiken op de gewenste hoogte gehouden. Statig voert Landveld de boot door de vaargeul. “Ik ken de vaargeul, maar moet wel opletten voor boten en ander waterverkeer.”
De schipper is verbonden aan de SMS NV. Haar maiden tocht bracht haar naar plantage Bakki. Ze doet ook de verbinding tussen South Drain en Guyana. “Als ik op de Canawaima vaar, is dat een maand lang. Elke dag, ook zon- en feestdagen.” En terwijl ze haar verhaal doet, klinkt het “het stuur is hard, maar op de Canawaima hebben we auto-pilot.” Flink draait ze aan het roer om het vaartuig op koers te houden. Het is vloed en het zicht is wit van de regen. Geen van de passagiers maakt zich druk over een veilige reis. Ze vertrouwen er blindelings op dat deze 25-jarige vrouw ze veilig voert op de langste rivier van het land. De schipper is op de terugweg van plantage Frederiksdorp.
Landveld streeft haar droom na... kapitein van een schip. “Liever in Suriname dan in het buitenland.” De ambitieuze Surinaamse vindt dat vrouwen alles kunnen wat de mannen kunnen. “We moeten er alleen naartoe werken.” En zolang Landveld nog geen kapitein is, blijft ze de Surinaamse wateren met liefde, trots en vooral met waardigheid trotseren.
