De huidige regering koopt voor te hoge bedragen onroerende goederen op van bevriende partijgenoten. Daarbij is zelfs de vicepresident betrokken omdat hij recent goedkeuring heeft verleend voor een pand dat als kantoor voor de Melding van Ongebruikelijke Transacties (MOT) gaat dienen. Het gaat om het ouderlijk huis van Rahid Doekhie aan de David Simonsstraat 143-145 die wel degelijk goed bevriend is met Ameerali (zie bericht in Starnieuws van 19 juli 2014. Het pand is door de overheid gekocht voor drie miljoen SRD. Frappant is dat een gebouw dat door vermeende corruptie bij de transactie van de hand wordt gedaan, voor het beoogde doel gaat dienen. Gekker kan het niet! Waarom worden de panden zo duur gekocht terwijl er zoveel armoede is in ons land? Op de Corruption Perceptions Index (CPI) van Transparency International in 2013 staat Suriname op de 94ste plaats van de 177 onderzochte landen. Is dit nog geen reden voor onze overheid om behoedzaam om te gaan bij het voeren van vooral financiële transacties. Zo wordt onze eigen overheid verdachte in een strijd om de corruptie te bestrijden die wijdvertakt is in Suriname.
Vicepresident Robert Ameerali ontspringt iedere keer de dans omdat onze president eindverantwoordelijkheid draagt voor het financiële beleid. Toch is deze functionaris wel degelijk betrokken bij diverse verdachte transacties. Zo werd idem dito enige tijd geleden een gebouw aan de Henck Arronstraat gekocht na malversaties voor een veel te hoog bedrag. Ook daarbij was Ameerali betrokken! Ik ken de vader (nu wijlen) van de vicepresident de heer Leo Ameerali, als hoteleigenaar in Nickerie. Een zeer integere man waar deze vicepresident zeker een voorbeeld aan kan nemen. Ook het terugdraaien van de waardevastheid van de pensioenen van de gepensioneerden bij de overheid was een bewuste en verfoeilijke daad van deze man. Inmiddels zijn deze pensioenen weer waardevast gemaakt, zij het - nu veel later - namelijk per 1 januari 2014. Hopelijk dat een nieuwe regering deze zaak volledig corrigeert! Onze leiders dienen het voortouw te nemen bij het voeren van een transparant overheidsbeleid. Nog steeds is het Ameerali niet gelukt om de topsalarissen bij de parastatale bedrijven bekend te maken terwijl daar vaker om is gevraagd. Onze vicepresident had allang wetgeving moeten voorbereiden voor openbaarheid van bestuur om de vermeende corrupte leidinggevenden bij deze bedrijven te dwingen al hun beloningen openbaar te maken. Dan ben je bezig met good governance en toont de vicepresident professionaliteit als verantwoordelijke leider. Nu is deze man zelf verdachte bij vele ongebruikelijke transacties: de omgekeerde wereld! Is dat clean governance?
Het parlement faalt
Ook het parlement dat kritisch dient toe te zien dat de bouwstenen van de democratie goed functioneren, faalt keer op keer. In dit huis is er alleen maar verdeeldheid, en soms krijg ik de indruk dat er een soort poppenkast wordt gespeeld. Er wordt bewust tweespalt gezaaid om voor de Bühne te scoren terwijl het landsbelang totaal ondergeschikt wordt gemaakt aan partijbelang. De Nationale Assemblee is toe aan een grondige reorganisatie. Het huishoudelijk reglement dient herschreven te worden, en meer aangepast te worden aan de eisen van de tijd. Het moet wettelijk verboden worden om gekozen parlementariërs door willekeur te bedrijven met de sterke arm (politie) te verwijderen.
Het debat moet overheersen, niet de emotie waarbij machtsmisbruik en willekeur in onze hoogste College van Staat een eigen leven is gaan leiden, en waardoor corrupte handelingen van verantwoordelijken snel onder het tapijt worden geveegd als deze door een (groep) parlementariër(s) dit aan de orde word(t)en gesteld. De voorzitter van het parlement moet door alle leden gedragen worden, en niet door een bepaalde politieke combinatie of groep. In de wet zal de structuur voor het kiezen van de voorzitter veranderd moeten worden zodat deze functionaris gedwongen wordt neutraal te functioneren. Ook dit soort zaken maken dat de corruptie hoogtij viert in Suriname en niet effectief bestreden kan worden.
Naar een nieuwe orde
Voor de verkiezingen in 2015 constateren wij dat de politieke partijen slechts bezig zijn met het vergaren van zoveel mogelijk macht. Nergens wordt vernieuwing aangekondigd. Het gaat er meer om de kiezers met mooie praatjes te lokken. Niemand vertelt hoe deze praatjes omgezet zullen worden in een beleidsplan met een tijdpad. Met andere woorden: "De kiezer wil geen oude wijn in nieuwe zakken". Het bedonderen van de kiezer heeft al zo vaak plaatsgevonden dat de ideële politiek met een deugdelijke partijprogramma nu ver te zoeken is: "Wat wil men eigenlijk met al die logge combinaties?". Waar blijft een adequate verkiezingsprogramma? Het wordt de kiezer niet gemakkelijk gemaakt om de corruptie te helpen bestrijden door grote politieke combinaties als mogelijkheid voor verandering en vernieuwing voor te dragen. Wat hebben wij aan regeringsfunctionarissen die worden verdacht van ernstige misdaden tegen de menselijkheid. Is dat het niveau waarop wij als natie zijn gezonken? Het verwerven van partijpolitieke macht moet er niet toe leiden dat de menselijke waardigheid ongeschikt wordt gemaakt aan internationaal aanvaarde waarden en normen. Anders wordt het bestrijden van de corruptie wel heel moeilijk. En... wordt de Anticorruptiewet die er nog steeds niet is een fictie! Omdat er voorts in combinatieverband altijd partijen zullen zijn die zich tegen een dergelijke wet zullen verzetten. Dat is al gebleken bij de vorige regering die op de drempel van de afkondiging er toch van heeft afgezien omdat niet alle partijen in Nieuw Front-verband zich met een verscherping van de wet tegen corruptie konden verenigen.
De kiezer kan nu afdwingen dat de loze praatjes nu echt in daden worden omgezet door op de diverse podia actief vragen te stellen over het voorgenomen beleid. In de diverse politieke partijen hebben de partijraad en het congres ook een actievere rol te vervullen. Het voorgenomen politiek beleid - na 2015 - kan niet meer met een hamerslag worden afgedaan op partijbijeenkomsten. De toekomst van ons land en al onze kinderen staan immers op het spel. En dát is heel belangrijk!
Robby Roeplall
