Nickerie.Net, donderdag 31 juli 2014

Chanteurs binnen politieke partijen nooit hun zin geven!

Topleden in politieke partijen kan je verdelen in drie grote groepen:

1. Leden die hun land willen verbeteren, waardoor het beter gaat met iedereen; dus ook met hen. Deze groep is de kleinste en de minst opvallende. Ze geven niet teveel tijd aan de partij maar ze zijn wel altijd bereid te helpen en ze stellen geen eisen.
2. Leden die bereid zijn zich uit te sloven en zich volledig in te zetten voor de partij. Ze zijn bereid hun vrije tijd en pleziertjes op te offeren voor hun partij; andere partijleden worden dan ook hun nieuwe vrienden. Maar ze rekenen erop dat ze na de verkiezingen goed worden geaccommodeerd. Meestal is deze categorie tevreden met een functie die bij hun capaciteiten past. Deze groep is, samen met een goede leider, bepalend voor de gezondheid van de partij.
3. Leden die hoofdzakelijk lid zijn met in hun achterhoofd een goed betalende “positie” met weinig inspanning. Ze deinzen er niet voor terug een functie te eisen die ver boven hun capaciteiten uitgaat, waardoor ze er vaak een puinhoop van maken. Partijbelang komt hier op de tweede plaats. Het zijn vaak luidruchtige, opvallende, helaas vaak populaire narcisten die een groep partijgenoten als hun eigen kudde beschouwen.

Ruzies binnen partijen worden meestal door mensen uit deze laatste groep veroorzaakt. En dat komt vaak als ze merken dat een “positie” die ze op het oog hebben, naar een ander dreigt te gaan. Het eigen belang van deze mensen is zo groot dat ze er niet voor terugdeinzen de partij te schande te zetten door heftig in de publiciteit te gaan. Het levert de partij schade op, want kiezers die twijfelen op welke partij ze moeten stemmen, mijden partijen waarin er geen eendracht is. De partij zit aldus met een groot probleem. Veel kostbare tijd, die gebruikt moet worden voor partijwerk, gaat verloren om met dissidenten te praten.

Interessant wordt het als wordt gedreigd met overlopen naar de tegenstander. Wat moet de partij in dit geval doen? Dat hangt af van het bestuur. Er zijn twee uitersten.
A) Het bestuur laat zich chanteren en doet alle toezeggingen. Het gevolg is dat de slimme boy kan doen wat hij wil en hij stopt niet met zijn chantagepraktijken.

B) Het bestuur laat zich niet chanteren en laat duidelijk merken dat men niet zal ingaan op de eisen van de chanteur. Vaak gaat de chanteur een toontje lager zingen. Meestal blijft hij in de partij, probeert de eerste viool te spelen en blijft stoken. Maar in het uiterste geval loopt hij over naar de tegenpartij.

En dit is nu interessant. Ze worden vaak om propagandistische redenen met veel bombarie en barbarie binnengehaald. Maar binnenshuis worden ze als verraders beschouwd. Men gebruikt ze wel tot het uiterste; maar uiteindelijk worden ze opgeofferd. Genghis Khan, de Mongoolse veroveraar, had een vijand waartegen hij oorlog had gevoerd. De vijand, Jamuka, zag kans te ontsnappen maar werd door zijn eigen mannen aan Ghengis Khan uitgeleverd. Alvorens Jamuka terecht te stellen onthoofdde hij eerst alle mannen die Jamuka hadden uitgeleverd. Als succesvolle leider deed hij dit als voorbeeld om zijn leger te tonen dat trouw een onvoorwaardelijke eis is.

Uiteindelijk worden overlopers politiek gedood. Want als je de ene baas verlaat dan zal je dat zeker met de andere doen. Het ligt in je karakter. Vooral militairen vertrouwen deserteurs niet. Aan het front moet je elke kameraad onverbiddelijk kunnen vertrouwen.

Hoe zit het met de “aanhang” van deserteurs? Veel van deze mensen denken dat ze een grote persoonlijke aanhang hebben. Maar in werkelijkheid zijn dat alleen maar hun familie, wat vrienden en wat mensen met persoonlijke belangen. De aanhang hoort bij de partij en men gaat in de bus zitten voor de massameeting, omdat men bij de partij hoort. Denkt u dat mensen uit de landbouw, die lid zijn van een landbouwpartij, op een partij zullen gaan stemmen die alleen doet aan mijnbouw en de landbouw misschien zelfs frustreert? Wordt een Republikein Democraat omwille van een vriendje dat uit eigen belang zijn partij verlaat? Gaat iemand zijn eigen belang schaden, alleen omdat zijn vriendje geen “positie” kan krijgen in zijn partij? Kijk maar eens in onze politieke geschiedenis naar wat is gebeurd met mensen die overlopen. Heeft hun aanhang ze gevolgd?

Sterke leiders nemen harde en wijze beslissingen. De kiezer respecteert dat. Een goede vader neemt uiteindelijk de beslissing, hoe moeilijk dan ook, want hij is verantwoordelijk. Het gezin moet brood op de plank krijgen. Kinderen moeten soms worden gestraft. Met een flinke mep kan je vaak veel meer bereiken dan met duizend woorden. Leiders die zich laten chanteren, worden weggestemd. Er zijn voorbeelden genoeg. Nietwaar?

Rudi Jadnanansing

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics