Nickerie.Net, maandag 04 augustus 2014

Suriname noemt Nederland niet in condoleance vliegramp

Aan de vooravond van de viering van Ied-ul-Fitr begon minister Edmund Leilis van Binnenlandse Zaken afgelopen zondag 27 juli zijn traditionele felicitatieboodschap allereerst met 'de condoleances over te brengen aan de nabestaanden, familie, vrienden en kennissen van alle slachtoffers van de vliegramp met vlucht MH17 van Malaysian Airlines'. Wat in deze formulering opvalt is dat het benoemen van de bijzondere situatie voor Nederland achterwege is gebleven.

Een gedeelte van de enorme bloemenzee bij vertrekhal 3 op Schiphol ter ere van de slachtoffers van vlucht MH17. (Foto: Douwe van der Zee)

Nederland is een historisch bevriende natie, ruim 200 van alle 300 slachtoffers had de Nederlandse nationaliteit en zeker vier slachtoffers hadden Surinaamse roots. Waarom heeft de Surinaamse regering niet die medemenselijkheid en grootsheid als beschaafd land kunnen opbrengen met nog een zin toe in die toespraak 'in het bijzonder Nederland alle kracht en sterkte toe te wensen met de verwerking van deze nationale tragedie'? Ik denk dat de zeer bekoelde politieke betrekkingen tussen Paramaribo en Den Haag een rol hebben gespeeld. Dat is jammer want bij de SLM-vliegramp van 7 juni 1989 kreeg Suriname alle, maar dan ook alle hulp van Nederland.

De bekoelde betrekkingen

De dag van nationale rouw in Nederland, woensdag 23 juli, was het uitgelezen moment voor de Surinaamse regering om deelneming te betuigen met de vliegramp, die de Nederlandse samenleving zo diep geraakt heeft met nu ruim 200 Nederlanders die om het leven kwamen. Wereldwijd kon op talrijke plaatsen - ook op de Nederlandse ambassade in Paramaribo - een condoleanceregister worden getekend. De ministers van Justitie en Politie en van Defensie kwamen langs om te tekenen. Hebben ze namens hun regering getekend? En zo ja waarom dan twee ministers die ook nog ruim na elkaar op de ambassade verschenen? Officieel gaat met enig diplomatiek cachet slechts één bewindspersoon naar de ambassade. Dat is bij voorkeur de minister van Buitenlandse Zaken. Zijn departement geeft de Nederlandse zaakgelastigde te kennen dat de minister het condoleanceregister wil tekenen. Bij de ontvangst wordt in een persoonlijke ontmoeting deelneming namens land en volk van Suriname overgebracht waarna de minister het register tekent. Mooier en officiëler kan het niet.

Maar… minister Winston Lackin zou nooit de gang naar de Nederlandse ambassade maken. Dat past niet bij zijn visie op Surinaamse buitenlandse betrekkingen waarin Nederland geen prioriteit heeft of is. Dit is de diplomatieke straf voor het feit dat vier jaar geleden ex-minister Maxim Verhagen van Buitenlandse Zaken in een reactie op de benoeming van de nieuwe president in Suriname zei dat 'Desi Bouterse alleen in Nederland welkom is om zijn gevangenisstraf uit te zitten wegens betrokkenheid bij de internationale drugshandel'. Het is publiek geheim dat Suriname nog steeds excuses eist van Nederland voor deze uitspraak van Verhagen. Pas dan kunnen beide landen weer on speaking terms verkeren. Woorden van deze strekking heeft Lackin overgebracht in zijn eerste en overigens nog steeds enige ontmoeting met zijn Nederlandse collega Frans Timmermans. Die vond plaats eind januari 2013 in Santiago de Chili en leidde maanden later tot de officiële accreditatie van zaakgelastigden in Den Haag en in Paramaribo. Iedereen ziet echter dat Lackin de Nederlandse zaakgelastigde in Paramaribo nog steeds vakkundig ontwijkt. Zo houdt hij het protest van Suriname tegen Nederland levendig. Het is eigenlijk jammer om te zien dat Suriname kennelijk om politieke reden, het niet nodig heeft geacht om Nederland op een waardige wijze de deelneming van regering en volk over te brengen.

Hulp van Nederland bij SLM vliegramp

Er is nog een rede waarom ik het uitblijven van een waardige condoleance van de Surinaamse regering betreur. Dezer dagen gaan mijn gedachten vaak terug naar de SLM-vliegramp van 25 jaar geleden. De meeste inzittenden aan boord van vlucht PY 764 op 7 juni 1989 waren Nederlanders van Surinaamse afkomst en een groot aantal ingezetenen van Suriname dat huiswaarts keerde. Eerst brachten de Nederlandse regering en ook Koningin Beatrix hun deelneming en betrokkenheid over aan de regering van Suriname. Daarna trok de Nederlandse regering alle registers open om Suriname te helpen. Het toenmalige Rampen Identificatie Team (RIT) werd naar Suriname gestuurd om alle 176 stoffelijke resten te identificeren. Dus ook van ingezetenen van Suriname.

In een uitstekende samenwerking van het RIT met justitie, politie, medici en talrijke andere personen en instanties in Suriname, werd een identificatiemissie uitgevoerd waar nu nog met erg veel lof over wordt gesproken. Dit blijkt nu uit interviews met (oud) medewerkers van het RIT - naar aanleiding van de vliegramp met de MP17 - die vertellen hoe ze in Suriname te werk zijn gegaan. Slechts acht personen konden toen niet worden geïdentificeerd en kregen een gezamenlijk graf in Paramaribo. Dankzij inspanningen van Surinaamse nabestaanden in Nederland - verbonden aan de Stichting Kleurrijk - bekostigde het ministerie van Buitenlandse Zaken in juni 2007 een operatie in Suriname, om met nieuwe (DNA) - technieken de identiteit van de acht slachtoffer alsnog vast te stellen. Dat lukte en zo kregen acht families alsnog hun dierbare nabestaande terug om te begraven in een eigen graf. Als je dit alles overziet dan moet je toch als regering, alle politieke belemmeringen even opzij schuiven en afstand nemen van de waan van de dag, om een land dat ons zo geholpen heeft respect en deelneming te betuigen?

Roy.khemradj@gmail.com

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics