Nickerie.Net, maandag 17 november 2014

Parbode interview: Badresein Sital

door Pieter Van Maele

Bijna 35 jaar na de staatsgreep noemt hij zichzelf nog steeds revolutionair in hart en nieren. En ja, hij is ook nog steeds een lid van de Nationale Democratische Partij (NDP). Toch is voormalig chef-staf van het Surinaamse leger Badresein Sital (68) woedend over de gang van zaken binnen zijn partij. “Het gaat ernstig fout. De partijtop kan de weelde van de regeermacht duidelijk niet verantwoord dragen.”

Badresein Sital

Hij glimlacht even wanneer Parbode hem herinnert aan zijn meest recente toespraak tijdens de jaarlijkse herdenking van de staatsgreep, zoals steeds in de nacht van 24 op 25 februari aan de Waterkant. Sital vroeg aan alle aanwezigen een vuist in de lucht te steken en samen met hem te roepen: ‘United we stand, divided we fall’. Het publiek reageerde maar lauw op de oproep. “Velen hadden toen al in de gaten dat er van eenheid binnen de NDP helemaal geen sprake meer is”, steekt de linkse ideoloog van het vroegere militaire regime van wal. Sital mag zich sinds 2010 directeur van het Rijstorgaan noemen, een van de vele werkarmen van het kabinet van president Bouterse. Desi Bouterse riep de instelling amper twee weken na zijn inauguratie in het leven, met de uitdrukkelijke bedoeling de productiviteit van onze rijstboeren te verhogen. De laatste weken kwam Sital vooral in het nieuws als politiek coördinator van de NDP in het district Saramacca – en verrassend genoeg óók met zijn snoeiharde kritiek op de partijleiding. Aan de basis van het conflict ligt een interne machtsstrijd in Saramacca. Het rommelt binnen de gelederen van de paarse partij in het landbouwdistrict, waar twee groepen openlijk strijden om de macht. Het gaat om het kamp van Sital en hoofdbestuurslid Clifton Koorndijk, dat lijnrecht staat tegenover een groep onder leiding van voormalig assembleelid Robby Malhoe. De strijd escaleerde zo openlijk, dat Bouterse eind juli besloot om de leiding in het district voorlopig in handen te geven van ex-president Jules Wijdenbosch. Zijn taak is om tegen deze maand de eenheid in het district te hebben hersteld.

Harde leugens
Volgens Sital is de ordinaire machtsstrijd binnen de NDP Saramacca echter vooral een symptoom van veel grotere problemen waaraan de grootste regeringspartij van het land lijdt. Dat hij naar eigen zeggen zelf aan de basis van die partij stond, maakt het voor hem allemaal nog stukken erger. “De NDP verkeert ideologisch overduidelijk in een vrije val. Beslissingen die binnen de organisatie op democratische wijze zijn genomen, worden niet langer door de top gerespecteerd. Terwijl de NDP van oorsprong de partij is met de grootste mate van interne democratie. Ik weet waarover ik praat, want ik heb al die structuren tijdens de jaren tachtig zelf mee helpen opzetten! Wat er nu in Saramacca aan het gebeuren is, is slechts één voorbeeld van die neergang. “Volgens de statuten van de partij moeten er elke vier jaar interne verkiezingen worden gehouden. Op die manier is Koorndijk in februari 2012 gekozen tot voorzitter van de afdeling Saramacca, ten koste van (huidig districtscommissaris van Wanica, red.) Roline Samsoedien. Het hoofdbestuur stond achter Samsoedien en heeft de uitslag daarom nooit gelust, waarna ze een erg vuil spel zijn gaan spelen. In het begin leek het nog toevallig, maar uiteindelijk bleek de hoofdleiding de lagere afdelingen structureel opzij te zetten. Ze hebben na de nederlaag van hun kandidaat de strijdbijl nooit willen begraven, terwijl het juist de bedoeling is om na een verkiezingsstrijd de gelederen te sluiten. Om die reden belastte Bouterse eind 2013 plots Robby Malhoe met de leiding in het district, een man die nu al zegt dat hij voor de volgende verkiezingen zijn dochter naar voren wil schuiven als toekomstige parlementariër. Wel, om de dooie dood niet! We leven in de 21e eeuw, in het digitale tijdperk, en dan ondersteunt het hoofdbestuur iemand die denkt dat we nog in de middeleeuwen leven. Wat voor een idioterie is dat?” meent Sital.

Grof
De impasse die na de interne verkiezingen van februari 2012 uitbrak, zou voor partijvoorzitter Bouterse wel eens de druppel geweest kunnen zijn die de emmer deed overlopen. Een jaar eerder hadden de partijleden van de afdeling Saramacca al een stokje gestoken voor het plan vanuit Paramaribo om – opnieuw dezelfde naam – Roline Samsoedien te benoemen tot de plaatselijke districtscommissaris. De lokale afdeling droeg alleen niet Samsoedien voor, maar Arunkoemar Ramdhani. Zijn benoeming stond aanvankelijk gepland voor 19 januari 2011, maar die dag liep op een fiasco uit. Sital: “Het is werkelijk grof wat er toen is gebeurd. In Groningen, waar de installatie zou plaatsvinden, was alles al in gereedheid gebracht. Er stonden zelfs erebogen over de weg, om het staatshoofd officieel welkom te heten. De hele bevolking was uitgenodigd, er was een enorme tent gehuurd en hoewel het een werkdag was, waren meer dan duizend mensen komen opdagen. De president zou er om tien uur ’s morgens zijn, maar hij daagde helemaal niet op. Tot één uur ‘s middags hebben we geen enkele formele afkondiging ontvangen. De hele ochtend heb ik me stukgelopen, om van het kabinet te horen te krijgen waar de president bleef. Niemand daar kon me informeren, uiteindelijk hebben we de boel maar afgeblazen. In totaal hebben we dertien afspraken moeten maken met Bouterse, vooraleer hij Ramdhani wilde installeren. Die arme jongen is tot bij de president van van alles en nog wat beschuldigd, er zijn keiharde leugens verteld, alleen maar om zijn benoeming tegen te houden. En terwijl Ramdhani zat te wachten op zijn benoeming, werd Samsoedien aangesteld als interim-districtscommissaris. Ze zou dat aanvankelijk drie maanden doen, maar heeft bijna negen maanden aangezeten.” Pas op 17 augustus 2011, meer dan een half jaar later dan gepland, werd Ramdhani ingezworen als DC van Saramacca, zoals voorgedragen door de lokale structuren. Erg lang zou hij er trouwens niet blijven zitten. In april van dit jaar ‘reshuffelde’ Bouterse een boel districtscommissarissen, nadat de toenmalige DC van Coronie, Harold Sijlbing, had aangekondigd met pensioen te gaan. Sindsdien zwaait Ramdhani de scepter in het allerkleinste district, Coronie.

Politieke sekte
Beide voorbeelden zijn volgens Sital het bewijs dat zijn partij is overgenomen door het individualisme. “De partijtop kan de weelde van de regeermacht blijkbaar niet verantwoord dragen. De lifestyle van de leiding is er eentje van leugens, waardoor onze partij niet meer functioneert. De NDP is zodanig overwoekerd door hebzucht en corruptie, dat het wel lijkt alsof het een politieke sekte is geworden, een oligarchie. De idealen van tijdens de revolutie zijn helemaal verkwanseld. Als de overgrote meerderheid van de personen in de directe omgeving van de hoogste gezagsdrager van het land een omstreden verleden heeft, als de president dagelijks samenwerkt met een aantal personen waarover sinds hun aantreden structureel wordt gezegd dat ze corrupt zijn, dan is er iets ernstig mis. Het is zelfs ronduit verwerpelijk, want de samenvloeiing van kapitaal met eigenbelangen en politiek heeft gevaarlijke niveaus bereikt. “Elke voorkennis over attractieve beleidsvoornemens – of het nu gaat om de mijnbouwsector, olie of energie – wordt per direct gecommercialiseerd. Dat is feitelijk nog erger dan corruptie. De hele affaire rond (ex-minister van Openbare Werken, red.) Ramon Abrahams is daarvan maar één van de vele markante voorbeelden. De hele goegemeente wist van de wantoestanden op zijn ministerie, de president heeft hem zelfs nog ontslagen ook, tot hij plots werd benoemd als presidentieel adviseur. Feitelijk is hij beloond met een nog hogere positie.”

Sital is zich duidelijk bewust van zijn scherpe uithalen naar president Bouterse, en de mogelijke consequenties voor zijn positie binnen de partij. Toch denkt hij er niet aan een toontje lager te zingen. “De partijtop kan misschien vinden dat ik via de media rauw ben uitgevallen, maar ik ben eigenlijk nog niet rauw genoeg geweest. Over zaken als het respecteren van de interne democratie kan ik geen compromissen sluiten, anders ben je alleen maar bezig met het uithollen van de eigen organisatie. Met jaloezie hebben mijn opmerkingen ook helemaal niks te maken. Hoe kan ik jaloers zijn? Vergeleken met mij is iemand als Abrahams maar een kukel. Ik ambieer bovendien helemaal geen functies. Voor ik werkte bij het Rijstorgaan had ik een fantastische job in de private sector, als marketingverantwoordelijke bij twee rijstbedrijven. Ik had hetzelfde salaris als wat ik nu verdien, mocht voor het werk reizen... Op persoonlijk verzoek van voorzitter Bouterse heb ik dat allemaal gelaten, nadat we twaalf jaar lang geen enkel contact hadden.” Ziet Sital wel nog een toekomst voor zichzelf binnen de NDP? Hij twijfelt niet wanneer hem de vraag wordt gesteld. “Op dit moment ben ik nog steeds een NDP’er. Alleen is de wijze waarop de partij momenteel wordt geleid niet afkeurenswaardig te noemen, maar ronduit beschamend.

Wanneer Bouterse zegt dat alle neuzen in één richting moeten staan, dan bedoelt hij dat je hem kritiekloos moet volgen. Dat ben ik niet van plan, want van een kudde schapen wil ik geen lid zijn. Ik ben controversieel, ik ben een vechter. Niet voor niets ben ik (in augustus 1980, een half jaar na de staatsgreep, red.) door Bouterse negen maanden lang in de gevangenis gegooid, waarvan drie maanden in een isoleercel. Uit protest heb ik veertien dagen lang een hongerstaking gehouden. Het is dus geen toeval dat het net de afdeling in Saramacca is die weerstand biedt tegen de ondemocratische beslissingen van het hoofdbestuur. “Ik heb het Bouterse nog zelf gezegd dat het niet mogelijk is om tegelijk staatshoofd te zijn én leiding te geven aan de grootste partij binnen de regeringscoalitie. Het is duidelijk dat de president daardoor de regie van wat binnen de partij gebeurt, niet meer in handen heeft. Het is Wijdenbosch die nu moet proberen om de situatie in Saramacca weer op het goede spoor te krijgen. Sinds de jaren tachtig heb ik een goede verstandhouding met hem, maar in zijn plaats zou ik die opdracht nooit hebben aanvaard. De man was ooit president van dit land, heeft zich nota bene een tijdlang afgescheiden van de NDP, en nu moet hij een partijafdeling in Saramacca gaan coördineren? Bovendien, geloof me, ook Wijdenbosch heeft ondertussen al lang gezien dat het hoofdbestuur grote fouten heeft gemaakt in het district. Ze hebben alleen de pech dat wij zo goed georganiseerd en gemotiveerd zijn om ons verzet zo lang uit te houden.”

Geen toespraak meer
Hoewel hij zich nog steeds een NDP’er noemt, lijkt het er op dat de carrière van Sital binnen de partij geen lang leven meer beschoren is. De voormalige legertopper wil ‘onder de gegeven omstandigheden’ zelfs geen toespraak meer houden wanneer volgend jaar de staatsgreep weer wordt herdacht. Bouterse zelf heeft hij ook al een maand niet meer gesproken, terwijl het Rijstorgaan direct valt onder de president. Over de verwezenlijkingen van dat instituut, bedoeld om de rijstsector nieuw leven in te blazen, is Sital na vier jaren evenmin tevreden. “We hebben wel het een en ander voor elkaar gekregen. De rijstsector was bij mijn aantreden in september 2010 jarenlang verwaarloosd. Alleen al bij het irrigeren van de arealen worden elk seizoen tienduizenden liters water verspild, simpelweg omdat de polders niet netjes geëgaliseerd zijn. De kwaliteit van het zaaizaad, de infrastructuur en de gebruikte technologie moeten dringend vooruit, allemaal ten dienste van een veel hogere productie. De vooropgestelde doelen zijn niet gehaald, maar de productiviteit per hectare is toch met 0,7 ton veldpadie per seizoen gestegen. “Toch ben ik absoluut ontevreden, onder meer door subtiele tegenwerking van het ministerie van Landbouw. Het heeft ons steeds als een bedreiging ervaren. Zelfs met Soeresh Algoe, de huidige minister van Landbouw en afkomstig uit de NDP, verloopt de samenwerking beroerd slecht. Hij zit er al sinds april en ik heb nog steeds niet met hem gesproken. Begin maart heb ik een uitgebreid evaluatieverslag over de rijstsector gestuurd naar president Bouterse. Wel, ik heb nog steeds geen reactie gehad. Op deze wijze kan ik niet functioneren, dus na de verkiezingen kom ik ook niet terug als hoofd van het Rijstorgaan. Ik ben nu al mijn terugkeer naar de private sector aan het voorbereiden.”

Cadeautjes uitdelen
Het is de vraag of er nog wel een reactie komt op het verslag van het Rijstorgaan, want inmiddels zijn alle politieke partijen van het land al in opperste verkiezingsstemming. Sital zucht. “De regering die er nu zit, is de duurste regering die Suriname ooit heeft gehad, met tegelijk de allerlaagste productiviteit. En dan druk ik me nog zo aangenaam mogelijk uit. Ik kan onmogelijk positief zijn, want de kwaliteit van het geleverde werk is beroerd. De hele campagne van de NDP zal in het teken staan van het uitdelen van cadeautjes. Het geld zal over de balk gegooid worden, terwijl mijn partij geen cent van zijn hele werking kan verantwoorden. Het wordt een geldverslindende verkiezingsstrijd, eentje die haar weerga niet kent. En het resultaat, dat zal alleen maar afhangen van wie erin slaagt de meeste stemmen op te kopen. We gaan gekocht worden.”

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics