Onze Arrogante leiders

Er is de afgelopen tijd veel onrust over de aangekondigde maatregelen van regering Bouterse 2. Ook is er binnen de media tegenwoordig een prominente rol weggelegd voor de nieuwbakken minister van NH, Regilio Dodson. Hadden wij maar meer bestuurders met de wil en daadkracht van deze meneer. Ofschoon ik nu nog even de kat uit de boom kijk geef ik hem het voordeel van de twijfel. Ga zo door meneer Dodson! Echter gaat dit artikel niet daarover.

Dit artikel gaat ook niet over het feit dat ik u al na de verkiezingen van 2010 gewaarschuwd heb voor dit paard van Troje, genaamd de NDP. Sla de geschiedenis er maar op na. Ze hebben weinig tot niks positief toegevoegd als het aankomt op de duurzame ontwikkeling van ons land. In het verleden noch in het heden. Verder vertoont de partij een enge vorm van fascisme, iets waar ik (en hopelijk u ook) sterk op tegen ben. De top van de NDP behartigd hun eigen malafide belangen en kijkt neer op de rest van het volk. Die is volgens hun lui, ondankbaar, te dom, niet NDP genoeg, et cetera. Domme stemvee die je moet paaien met amusante toneelopvoeringen, populistische holle leuzen, het bevredigen van korte termijn behoeften, en leugens. Maar ook daarover ga ik het niet hebben in dit artikel.

We zitten als natie met een structureel probleem; onze overheid heeft namelijk een grote afgrond in haar hand. Dat wisten we al voor 2010, in 2010, 2011, 2012, en ook op 25 mei 2015. Dat wist de regering Bouterse 1 dus ook al, echter heeft men er toen voor gekozen om niks eraan te doen. Integendeel zelf, in het kader van “deze president werkt” werd er geld verbrast alsof wij Amerikaanse Dollars drukten aan de Benjaminstraat no.56. Er werden diverse hoogwaardigheid-bekleders aangesteld met bijbehorende astronomische salarissen, duizenden sympathisanten van de NDP werden geaccommodeerd met een baan bij de overheid. Onderhandse vergunningen werden verstrekt aan de meest malafide partijgenoten, evenals gronden. De kwestie Abrahams. En zo kan ik nog lang doorgaan, maar ik ga ervan uit dat ook u dit allemaal al weet, toch ?

Op weg naar herstel is de eerste stap tijdens het herstelproces altijd het toegeven van de fouten die er gemaakt zijn in het verleden. Bijvoorbeeld een alcoholist zal eerst moeten toegeven dat hij misschien teveel drinkt, en vervolgens moeten onderzoeken waarom hij zoveel drinkt. Daarna, na dit voortschrijdend inzicht opgedaan te hebben, kan hij beginnen met zijn herstel. Zo moet het ook binnen de politiek er aan toe gaan. En het is precies dit waar ik mij aan stoor bij de huidige bewindsvoerders, aangevoerd door onze president. Het gebrek aan zelfreflectie en die arrogante houding naar het volk toe.

Er moet een eenduidig, consistent, beleid geformuleerd worden voor het plannen, en uitvoeren, van duurzame ontwikkeling van ons land. Helaas gaat dit nu niet gebeuren. De meesten van onze bewindsvoerders weigeren namelijk om aan enige vorm van zelfreflectie te doen. Onze president stelt bijvoorbeeld doodleuk zijn dochter aan op het kabinet. Met bijbehorende topsalaris uiteraard.

Arrogant zijn betekend dat jij je beter voelt dan anderen. En ik vind onze politici meer dan arrogant. Arrogant in de zin van dat je niet wilt delen in de lasten die jij als politicus veroorzaakt heb. Het tegengestelde van arrogantie is nederigheid, een kwaliteit die elke bestuurder moet hebben, vind ik. Twee voorbeelden hiervan zijn de presidenten van respectievelijk Uruguay en India. De presidenten van deze 2 landen weten dat er geen ruimte is voor royale salarissen of “mega” presidentiële faciliteiten. Bij deze 2 lieden heerst er een onvervalste gevoel van nationalisme en in al hun nederigheid hebben ze gekozen voor een miniem salaris (€14000,- per jaar). Om nog maar te zwijgen over hun meer dan sobere levensstijl als president, en het miniem aan faciliteiten waarvan zij gebruik maken als president. Dat is nationalisme: als president kiezen voor een sobere levenstandaard in tijd van nood. Dat is echt integer leiderschap!

Heeft 1 van onze bestuurders gekozen voor het tentoonstellen van enige vorm van nederigheid? Heeft u een van deze bestuurders gehoord over bijvoorbeeld het inkrimpen van zijn eigen privileges? Heeft u de president gehoord over het inkrimpen van zijn royale salaris(€144.000,- per jaar), om nog maar te zwijgen over de absurde faciliteiten waarvan hij gebruik maakt? Ik noem maar wat: een gevolg van tientallen beveiligers, wanneer hij zich verplaatst in zijn dure, gepantserde, gasoline slurpende auto. En dat is 1 voorbeeld, van vele.

Indien onze bestuurders niet arrogant zouden zijn richting het volk dan zou men zich nederig opstellen. Dan zou men na dit voortschrijdend inzicht als gevolg van zelfreflectie tot de conclusie komen: zo kan het niet langer. Dan zou men zonder blikken of blozen kiezen voor een minimum salaris. Dan zou de president, die toch al genoeg geld heeft van zijn vele ondernemingen waarin hij een stille vennoot is, zijn faciliteiten versoberen. Integendeel, meneer de president komt doodleuk niet opdagen bij de vergadering in het parlement omtrent de aangekondigde verhogingen. Om een dag later doodleuk de aanstelling van zijn dochter te verdedigen. Om een dag later zijn afwezigheid af te doen met : ”ik had het te druk met andere zaken”. Om een dag later een monoloog af te steken en daarna doodleuk weg te lopen, bang voor de “ kritische” vragen van de pers.

Men pretendeert dat Bouterse verantwoordelijk is voor ontwikkeling in dit land, niets is minder waar. Indien dat wel zo zou zijn dan zou dat terug te zien zijn in de cijfers van onze begroting of in de economische realiteit. Bijvoorbeeld onderwijs: indien deze regering positief resultaat geboekt had op het gebied van onderwijs dan zou bijvoorbeeld het slagingspercentage elk jaar en stijgende trend vertonen. Dan zou er jaarlijks meer geïnvesteerd zijn in onderwijs en dan zou je dat terug zien op de begroting. Niet dus, ik heb de cijfers erop nageslagen ,al 5 jaar lang is onderwijs de 2de grootste kostenpost van onze regering. En al 5 jaar staat dat bedrag statisch vast op SRD500.000.000 per jaar. Al 5 jaar lang vertonen de slagingspercentages een dalende trend. Deze vorm van stilstand is symptomatisch voor bijna elk departement van onze staat. De cijfers staan op de website van het CbvS, sla die er maar op na. Deze president heeft gewerkt, zegt u?

Wij, als volk, moeten afrekenen met de arrogante bestuurders van ons land. Het zijn nederige politici die een land omhoog stuwen richting duurzame ontwikkeling. En het zijn arrogante politici die een land richting het afgrond helpen. En het volk mag altijd de rekening betalen. Hopende op een betere toekomst dat nooit zal komen met zulke arrogante bestuurders aan top. Hoog tijd voor verandering van onze denkwijze, nietwaar beste lezer?

A.Abaisa Nederige Surinamer