Nickerie.Net, zondag 03 januari 2016

Bouterse als president van de ‘lulkoek’

door Theo Para

CONTRAPUNT - 2015 was door president Bouterse uitgeroepen tot Jaar van de Waarheid. Het werd het Jaar van de Leugen, niet alleen omdat de wettelijke belofte van sociale zekerheid een papieren tijger bleek en het paarse ‘Dubai’ een leeggezogen staatskas…

Politicide

IN EEN DOOR de directeur Nationale Veiligheid Melvin Linscheer geïnitieerde en door regering en staatsmedia ondersteunde pro-straffeloosheid en desinformatiecampagne, werd na de verkiezingen door Sandew Hira aangekondigd dat president Bouterse zou 'getuigen' over de jaren tachtig. De president zou aan hem als nabestaande 'de waarheid' vertellen over de 'slachtoffers van politiek geweld'.  Omdat deze campagne tot doel heeft de definitieve stopzetting van het 8 december strafproces, politiek te faciliteren en president Bouterse van zijn hoofdverdachteschap te verlossen, is een karakteristiek van deze quasi-waarheidsvinding het vermijden van de (hoofd)schuldvraag. Daarom spreekt Hira verhullend over 'politiek geweld' dat een 'politieke oplossing' behoeft.

Maar de vroedvrouw van de militaire dictatuur was anti-politiek geweld. Het was de staatsgreep van 25 februari 1980 die, met steun van de Nederlandse kolonel Valk, bloedig een eind maakte aan de gekozen regering en de democratische grondwet van srefidensi. Het voorkwam de algemene verkiezingen van maart 1980, maakte een eind aan de politieke vrijheid en aan de onafhankelijke rechtspraak. Dat anti-politiek geweld vernietigde de beproefde staatkundige en maatschappelijke mechanismen die een vreedzame oplossing van conflicten mogelijk maakten en opende de deur voor geweld. Het mondde uit in de liquidatie van andersdenkende burgers, het mondde uit in politicide.

Desinformatie heeft belang bij verwarring, zij heeft liever verhullende containerbegrippen als 'politiek geweld'. De jaren tachtig kende de politicide (waaronder de decembermoorden), oorlogsgeweld (waaronder militairen en rebellen die in de strijd sneuvelden) en oorlogsmisdrijven (door oorlogvoerende partijen begaan, met als absolute dieptepunt de massaslachting te Moiwana). Ivan Cairo merkte treffend op dat Hira zich in zijn plastische beschrijvingen van misdrijven in de binnenlandse oorlog selectief richtte op slachtoffers door het Junglecommando gemaakt. Hij vermeed misdrijven begaan door Bouterses leger plastisch te beschrijven.

Met de verhullende duiding 'politiek geweld' werd vooral het asymmetrische geweld van de militaire dictatuur tegen ongewapende burgers - dat kwalificeert als ernstige schendingen van de mensenrechten en misdrijven tegen de menselijkheid - verhuld. Met de term 'politiek geweld' maskeert Hira het criminele karakter van bijvoorbeeld de decembermoorden, met het oogmerk zijn immorele strijd schouder aan schouder met Bouterse en Linscheer voor stopzetting van het 8 decemberstrafproces, zijn strijd voor straffeloosheid, te kunnen verkopen als 'verzoening' door 'waarheidsvinding'.  Rouw is geen substituut voor gerechtigheid. Dat 'De getuigenis van president Bouterse' een uitdrukking was van waarheidsvinding bleek een leugen, zo is gebleken te Brokobaka.

Verbijsterende leugen

OP STARNIEUWS NOEMDE Celia Menckeberg de Brokobaka TV-show van Bouterse en Hira 'een theekransje'. Bouterse kreeg alle kans onwaarheden te verkondigen zonder te worden geconfronteerd met feiten en getuigenissen die zijn lezing tegenspraken, zonder te worden geconfronteerd met doorvragen. Hij kreeg alle ruimte voor leugenachtig gezever omdat het normatieve kader van het internationaal en nationaal recht ontbrak. Er werd getutoyeerd en gelachen om ongepaste grappen over het leed van nabestaanden in een 'linkse'-jongens-onder-elkaar-camaraderie. De paarse staatsmedia zorgden voor de regie en redactie, inclusief oncontroleerbare weglatingen van beelden.

Bouterse verkondigde de verbijsterende leugen dat niet hij, maar zijn overleden kameraad Paul Bhagwandas de leugen van 'op de vlucht neergeschoten' tot officiële verklaring had verheven. Volgens Bouterse vond hij zelf die lezing vanaf het begin 'lulkoek'. Maar Hira confronteerde hem niet met de voor de hand liggende vraag, waarom hij op 9 december 1982 op de televisie had verkondigd dat de slachtoffers 'op de vlucht zijn neergeschoten'. En waarom hij die 'lulkoek' bijna 33 jaren lang als zijn publieke versie van de moorden in stand had gelaten? Dat Bhagwandas het 'op de vlucht neergeschoten' had verzonnen is niet bewezen, dat Bouterse de 'lulkoek' aan het volk heeft verkocht wél. Bouterse had daarmee een ernstig strafbaar feit gepleegd, want bewijs verdoezelt en onderzoek en vervolging onmogelijk gemaakt.

President Bouterse blijft verstrikt in zijn leugens, hij is de president van de 'lulkoek'. Waarom zouden wij zijn alibi geloven? Waarom zouden wij geloven dat hij geen opdracht gaf voor de martelingen en moorden? Waarom zouden we zijn ontkenning dat hij Cyrill Daal en Surendre Rambocus persoonlijk heeft doodgeschoten geloven? Een ware president zou de eer aan zichzelf houden, omdat die weet dat volgens de grondwet een president niet in strijd met de grondwet mag hebben gehandeld.

Beeldende kunst van een scholiere, troostrijk medeleven voor de 8 december-nabestaanden

Jaloezie van het leed

BOUTERSE IS NIET alleen de president van de 'lulkoek', hij is ook de man van de dief die roept: 'Houdt de dief!'. Hij pleegde in augustus 1980 een coup-binnen-de-coup, maar beschuldigde zijn onschuldige slachtoffers van een 'linkse coup'.  In december 1982 pleegde hij weer een coup-binnen-de-coup en beschuldigde zijn onschuldige slachtoffers nu van een couppoging in samenwerking met de CIA. Hij heeft de nabestaanden van de slachtoffers van de decembermoorden onmenselijk behandeld. Hij draagt de verantwoordelijkheid voor de moord op hun geliefden, hij heeft ze 'lulkoek' voorgehouden over de dood van hun geliefden, hij heeft hun mensenrecht op een eerlijk proces geschonden met zijn zelfamnestiewet van 2012. Hij heeft ze voor 'volksvijanden' uitgemaakt toen ze in 2012 samen met solidaire, democratische landgenoten met duizenden de straat opgingen om vreedzaam tegen de zelfamnesiewet te protesteren. En dan beschuldigt de president van de 'lulkoek' - nagepraat door zijn serviele 'patriot' Hira - de nabestaanden van 8 december van een dubbele moraal omdat zij zogenaamd geen oog hebben voor het leed van de nabestaanden van de militairen die in de binnenlandse oorlog het slachtoffer werden van oorlogsgeweld of oorlogsmisdrijven.

Deze verraderlijke mobilisatie van de jaloezie van het leed heeft geen ander doel dan de eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid voor de schendingen van de mensenrechten en misdrijven tegen de menselijkheid te maskeren. Het is een macabere vorm van verdeel- en heerspolitiek om nabestaanden van slachtoffers van politicide, oorlogsgeweld en oorlogsmisdrijven tegen elkaar uit te spelen. Het heeft geen ander doel dan de morele en maatschappelijke kracht van de nabestaanden van 8 december, Moiwana en de mensenrechtenbeweging, de voorhoede van de strijd om gerechtigheid en tegen straffeloosheid, te ondermijnen.

Want het is zoals jurist Gaetano Best het treffend zei op de 8 december herdenking in het Stadhuis van Amsterdam: 'Wij zijn de rechtsstaat'. In de toewijding aan recht en waarheid van de Surinamers ligt de ziel van de rechtsstaat Suriname besloten. Het was de Tsjechische schrijver en latere president Vaclav Havel, die zo treffend het definitieve afscheid van de dictatuur en zijn echo's beschreef als een overgang van leven in de leugen naar een leven in de waarheid. De leugen waarheid noemen, maakt geen eind aan de leugen maar aan de taal. Het is de ultieme splijtzwam. ◊

Dit artikel is verschenen in weekendbijlage van dWT van 2 januari 2016

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics