Als deze vraag me vijf jaar geleden was gesteld, had ik
'ja' geantwoord. Ik zou voor een twee-staten oplossing zijn waarbij Palestijnen
en Israëli’s een eigen staat hebben. Die oplossing is voorgoed voorbij. Maar
eigenlijk was het nooit een rechtvaardige oplossing. Dat heb ik geleerd toen ik
me de laatste jaren ben gaan verdiepen in Palestina. Als je dat doet, dan kun je
niet anders dan deze vraag met een hartgrondig “nee” beantwoorden. Ik ben een
manuscript aan het lezen van mijn goede vriend Hatem Bazian over Palestina.
Hatem is Palestijn en doceert aan de University of California Berkeley. Hij is
ook een leidende figuur in de solidariteitsbeweging in de Verenigde Staten met
Palestina.
Laten
we de feiten uit de geschiedenis op een rijtje zetten.
In 1948 is de staat Israël ontstaan nadat 750.000 Palestijnen verdreven werden
uit hun huizen die vervolgens door Joden uit Amsterdam, New York en Parijs in
beslag werden genomen. Vanuit het westen is de oprichting van de staat Israël
gepresenteerd als een terechte oplossing voor de slachtoffers van de Joodse
Holocaust. De verschrikkingen van de Nazi-vernietigingskampen heeft de sympathie
in het westen voor het Joodse volk doen toenemen. Die sympathie is terecht, maar
de hele redenatie is volstrekt krom.
Want wie waren de daders van de Holocaust? Dat waren Duitsers. Dan is het toch
logisch dat de Duitsers in hun land grond aanbieden om de Joden een huisvesting
te bieden. Waar is de logica dat de Palestijnen, die niets te maken hadden met
de Holocaust, moeten boeten voor misdaden die de Duitsers hebben begaan? Dat is
volstrekt onlogisch en zeer onrechtvaardig tegenover de Palestijnen. Hoe zou je
aankijken tegen een misdadiger die jouw huis binnentrapt, je vader vermoordt, je
gezin uit jullie huis verjaagt en zegt: “Ik heb nu recht van bestaan in jullie
huis. Het is legitiem om dit te doen, want iemand anders heeft mijn vader
vermoord.” Die zou je die misdadiger toch voor gek verklaren?
De Joodse Holocaust is niet de echte reden om Palestijnen uit hun huizen te
verjagen. De etnische zuivering van Palestina is een heel oud plan dat is
opgesteld 40 jaar voor de Holocaust door Zionisten.
Het manuscript van Hatem draagt de titel “Palestine … ‘It’s something
colonial”. De subtitel is direct afgeleid van een brief van Theoder Herzl,
de grondlegger van het moderne Zionisme, aan de minister van koloniën van
Groot-Brittanië, Cecil Rhodes, waarin hij hem om steun verzocht voor een project
in Palestina. Let op, de brief is gedateerd van 1902, lang voor de Holocaust.
Daarin schrijft Herzl: “You are being invited to help make history. It
doesn’t involve Africa, but a piece of Asia Minor; not Englishmen but Jews… How,
then, do I happen to turn to you since this is an out-of-the-way matter for you?
How indeed? Because it is something colonial.”
Hoe is dit koloniaal project van de grond gekomen?
In 1914 was Palestina onder Ottomaans (Turks) beheer. Er woonden Moslims (80%),
Joden (11%) en Christenen (9%) zonder veel problemen met elkaar. Het plan om
Palestijnen te verdrijven en op hun grondgebied een Joodse staat te vestigen
begon met het aanmoedigen van Joden om te migreren naar Palestina, waar ze
zonder problemen als immigranten konden wonen. In 1936 was het Joodse aandeel in
de Palestijnse bevolking al 28%.
Maar immigratie was niet voldoende. Om een staat te vestigen moesten de
rechtmatige bewoners worden verdreven met grof geweld. Eén van de Zionistische
voorlieden, Vladimir Jabotinsky (1880-1940), gaf aan hoe: “We shall create,
with sweat and blood, a race of men, strong, brave and cruel. If you wish to
colonize a land in which people are already living, you must provide a garrison
on your behalf. Or else give up your colonization, for without an armed force
which will render physically impossible any attempts to destroy or prevent this
colonization, colonization is impossible not ‘difficult’, not ‘dangerous’ but
impossible! … Zionism is a colonizing adventure and therefore it stands or falls
by the question of armed force.”
De wegbereider voor de etnische zuivering van Palestina waren de Britten. In de
Eerste Wereldoorlog zagen de Britten hun kans om een verzwakt Ottomaanse rijk
aan te vallen en Palestina over te name. Ze zagen het als een manier om wraak te
nemen voor de kruistochten. Na de overname van Jeruzalem in december 1917
verklaarde de Britse generaal Edmund Allenby: “The wars of the crusades are
now complete.” Een maand eerder had Engeland middels een verklaring van
minister Balfour aangegeven dat de Britten zouden samenwerken met de Zionisten
om een Joodse staat te vestigen in Palestina. Maar dat ging niet zo gemakkelijk
vanwege verzet van de Palestijnen.
Dat verzet nam massale vormen aan in een opstand tussen 1936-1939, die begon
toen de Palestijnen op 16 oktober 1935 ontdekten dat Zionisten 800 geweren en
400.000 patronen met munitie hadden gesmokkeld in de haven van Java als deel van
een plan om een oorlog te starten tegen de Palestijnen.
Tijdens de opstand vermoordden de Britten 5.000 Palestijnen, verwondde 15.000 en
namen 5.600 gevangen. De massale repressie voerden ze samen uit met … een
Zionistische paramilitaire organisatie, de Hagana die al in 1921 was opgericht.
Die had een militair plan opgesteld om Palestijns land militair in bezit te
nemen. Let op, dit speelt zich af voor de Tweede Wereldoorlog.
In 1939 was het Palestijns verzet bruut onderdrukt. Een jonge Joodse historicus
stelt aan het Jewish National Fund voor om een groot en geheim onderzoeksproject
op te zetten om de Palestijnse dorpen in kaart te brengen voor een etnische
zuivering in de toekomst. Moshe Pasternak, één van de onderzoekers die betrokken
was bij de dataverzameling vertelt: “We had to study the basic structure of
the Arab village. This means the structure and how best to attack it. In the
military schools, I had been taught how to attack a modern European city, not a
primitive village in the Near East. We could not compare it [an Arab village] to
a Polish, or an Austrian one. The Arab village, unlike the European ones, was
built topographically on hills. That meant we had to find out how best to
approach the village from above or enter it from below. We had to train our
'Arabists' how best to work with informants.”
In 1947, voordat de bezettingsoorlog met steun van het westen tegen de
Palestijnen begon, hadden de Zionisten al een database met “the topographic
location of each village, its access roads, quality of land, water springs, main
sources of income, its sociopolitical composition, religious affiliations, names
of its mukhtars, its relationship with other villages, the age of individual men
(sixteen to fifty), an index of hostility based on the level of the village’s
participation in the revolt of 1936”.
Na de Tweede Wereldoorlog hadden de Zionisten hun legers buiten Palestina
gevormd. De Britten zelf zagen hun wereldrijk inkrimpen door de enorme klappen
die ze hadden gekregen met name in India. In de Verenigde Naties hadden de
Zionisten met steun van Nederland en Amerika een resolutie laten aannemen die
Palestina zou moeten verdelen in een Joods en Palestijns deel. Daarna begon de
gewelddadige bezetting van Palestina door Zionistische stoottroepen die de
dorpen en steden van Palestina afgingen en massale moordpartijen uitvoerden op
onschuldige Palestijnen.
En de westerse wereld die met afschuw sprak over de Holocaust steunde de
volkerenmoord op de Palestijnen met een dubbele moraal. De enigen die verzet
boden, waren de Palestijnen zelf.
De staat Israël is een illegale staat. Er is geen enkel moreel of wettig
argument om de roof van Palestijns land en de etnische zuivering te
rechtvaardigen en een apartheidsstaat op te richten met Palestijnen als
tweederangsburgers in hun eigen land.
Het is bewonderenswaardig dat al decennialang het Palestijnse volk verzet biedt.
Det verzet is breed en legitiem. Toen Nederland door de Duitsers bezet was,
hebben katholieken, protestanten, liberalen, sociaal-democraten en communisten
gezamenlijk gestreden tegen de bezetting. Die strijd is met geweld gevoerd:
aanslagen, het vermoorden van de Nazi-bezetters en bomaanslagen. Die strijd was
een legitieme en rechtvaardige strijd.
Zo is er in Palestina een breed verzet tegen de Israëlische bezetting, van
islamisten van Hamas tot marxisten. De poging om Hamas te criminaliseren door
hen als een terroristische organisatie te bestempelen is een poging om het
verzet te breken. Maar het is niet aan de bezetter om te bepalen wie verzet mag
plegen en op welke wijze dat mag. Hamas en andere organisaties voeren een
legitieme bevrijdingsstrijd tegen een illegale staat die geen enkel recht van
bestaan heeft.
Het kan decennia duren voordat dit onrecht verdwijnt. Dat is het geval geweest
met alle gevallen van historisch onrecht. Dat was het geval met de slavernij van
de zestiende tot en met de negentiende eeuw en met apartheid in Zuid-Afrika in
de twintigste. De val van de apartheidsstaat Israël begint met het ter discussie
te stellen van de legitimiteit van haar bestaan. Daarom is het belangrijk om uit
te spreken dat Israël geen recht van bestaan heeft en het verzet van Palestijnen
inclusief Hamas een legitiem verzet tegen dat onrecht is. We moeten al vroeg
beginnen om dit idee te laten gronden in Nederland en Suriname. We moeten
stimuleren dat kinderen die werkstukken maken op de middelbare school dit
onderwerp kiezen en de echte geschiedenis leren zodat ook zij begrijpen waarom
Israël geen recht van bestaan heeft.
Hoe zal het einde van de apartheidsstaat Israël in de toekomst eruit kunnen
zien? De apartheid zal afgeschaft zijn. Joden hebben dezelfde rechten als alle
andere inwoners van Palestina. De apartheidsmuur is afgebroken. De naam Israël
is vervangen door Palestina. De nazaten van de mensen die uit hun huizen zijn
verdreven zijn teruggekeerd naar hun wettig bezit.
Is dit een droom? Ja, maar de mensheid heeft altijd een droom van vrijheid en
rechtvaardigheid gehad. En die dromen zijn vaak werkelijkheid geworden.
Sandew Hira
1.Theodore Herzl, The Complete Diaries of Theodore Herzl, New York, Herzl
Press and Thomas Yoseloff, 1960. Vo. III, p. 1194.
Reactie op column
'Heeft Israël recht op bestaan?'
De bovengenoemde
column (Starnieuws, 18 januari 2016) bevat zoveel onjuiste aantijgingen dat
het weerleggen daarvan vele bladzijden zou beslaan. Daarom hieronder de
weerlegging van de vier belangrijkste aantijgingen.
"In 1948 is de staat Israël ontstaan nadat 750.000 Palestijnen verdreven
werden uit hun huizen die vervolgens door Joden uit Amsterdam, New York en
Parijs in beslag werden genomen."
De oorlog begon omdat de Arabieren de door de VN voorgestelde
tweestatenoplossing verwierpen. In plaats daarvan startten de Arabieren een
poging tot tweede Holocaust op de Joden, nog maar drie jaar na de eerste:
“Dit wordt een uitroeiingsoorlog en een slachting [onder de Joden], die groter
zal zijn dan de Mongoolse slachtingen en de Kruistochten,” zo stelde de
secretaris-generaal van de Arabische Liga Azzam Pasja, in 1948.
Gelukkig mislukte deze slachting. Door de gevechten sloegen 600.000 Arabieren op
de vlucht. Vrijwel allemaal sloegen zij vrijwillig op de vlucht, al dan niet
aangemoedigd door de Arabische leiding, die vertelde dat de Joden toch snel
verjaagd zouden worden.
De Joden in Arabisch gebied werden wel voor 100% etnisch gezuiverd. In totaal
werden 850.000 Joden verdreven uit de Westbank, Gaza, Oost-Jeruzalem en de rest
van de Arabische wereld. Deze door de Arabieren verdreven Joodse vluchtelingen
waren degenen die in Israël gingen wonen.
"De etnische zuivering van Palestina is een heel oud plan dat is opgesteld 40
jaar voor de Holocaust door Zionisten."
Hierbij wordt verwezen naar de oprichter van het moderne zionisme, Theodor
Herzl. Het is onzin; er is nooit een plan geweest voor etnische zuivering.
Herzl was juist voor het vreedzaam samenleven van Joden en Arabieren. Zo schreef
hij in zijn dagboek: "Mijn testament voor het Joodse volk: richt jouw staat zo
in dat ook anderen zich prettig voelen bij jou."
"De staat Israël is een illegale staat."
De staat Israël is opgericht na het uiteenvallen van het gigantische
Turks-Ottomaanse Rijk, toen er nieuwe landen werden gecreëerd op basis van het
zelfbeschikkingsrecht. In totaal kwamen er in dat gebied 22 Arabische landen en
ook een (destijds overwegend) christelijk land: Libanon.
Wat was logischer dan ook de oudste bevolkingsgroep van het Midden-Oosten, de
Joden, zelfbeschikkingsrecht te geven in hun historische thuisland? Het ging ook
nog eens om slechts een snippertje van het totale gebied. Om precies te zijn
beslaan de Arabische landen 640 keer de oppervlakte van Israël.
Hoe kan je een afsplitsing vanwege het recht op zelfbeschikking van een
bevolkingsgroep illegaal noemen? Zijn Singapore, Eritrea en België dan soms ook
illegaal?
De Arabieren kwamen pas tweeduizend jaar na de Joden en onderwierpen - tot op de
dag van vandaag - de daar wonende bevolkingen, zoals Kopten, Jezidi's, Berbers
en Koerden. Israël daarentegen is het oudste land ter wereld met hetzelfde volk,
met dezelfde naam, met dezelfde taal, met hetzelfde geloof en met dezelfde
cultuur. Na drieduizend jaar!
Israël heeft dus sterkere claims op bestaansrecht dan Canada, Australië of
Suriname. Toch pleit niemand voor opheffing van die landen.
"Hamas en andere organisaties voeren een legitieme bevrijdingsstrijd tegen
een illegale staat die geen enkel recht van bestaan heeft."
De Palestijnen hebben zich in internationale verdragen verplicht tot vrede, het
stoppen met geweld en het stoppen met haatzaaien. Dit was in ruil voor het
zelfbestuur, waaronder 98% van de Palestijnen nu leeft. Zij zijn dus in zware
overtreding van hun eigen beloftes en verplichtingen volgens internationale
verdragen.
Bovendien kan en mag het doden van willekeurige, onschuldige burgers - zoals
Hamas en andere Palestijnse organisaties doen - op geen enkele manier legitiem
worden genoemd. Want dat is het niet.
Het is moord, volgens het internationaal recht.
Awi Cohen,
bestuurslid Likoed Nederland.
Antwoord aan Likoed Nederland
In mijn column van
18 januari 2016 heb ik uitgelegd waarom 'Israël' geen recht van bestaan
heeft. Je kunt niet het land van iemand anders bezetten en dan roepen dat je
recht hebt op die bezetting.
Likoed Nederland heeft een reactie geschreven op mijn column met vier punten.
Ik schreef: "In 1948 is de staat Israël ontstaan nadat 750.000 Palestijnen
verdreven werden uit hun huizen die vervolgens door Joden uit Amsterdam, New
York en Parijs in beslag werden genomen."
Zij antwoorden: ”De oorlog begon omdat de Arabieren de door de VN
voorgestelde tweestatenoplossing verwierpen. In plaats daarvan startten de
Arabieren een poging tot tweede Holocaust op de Joden, nog maar drie jaar na de
eerste.”
Dit is de redenering van de boef (de Zionist) die in samenwerking met andere
boeven (de koloniale mogendheden in de VN) jou besteelt en dan roept: “Maar
jij verwerpt onze diefstal. Dat kan toch niet.”
Als je dan strijd levert om je eigendom terug te krijgen, dan roept de eerste
boef: “Je wilt me vermoorden zoals de Duitsers mijn familie hebben vermoord.
Dat mag toch niet?” Hoe krom kan je redeneren.
Ik schreef: "De etnische zuivering van Palestina is een heel oud plan dat is
opgesteld 40 jaar voor de Holocaust door Zionisten."
Zij antwoorden: “Het is onzin; er is nooit een plan geweest voor etnische
zuivering. Herzl was juist voor het vreedzaam samenleven van Joden en Arabieren.
Zo schreef hij in zijn dagboek: ‘Mijn testament voor het Joodse volk: richt jouw
staat zo in dat ook anderen zich prettig voelen bij jou.’ Ja, ja. Richt jouw
staat in op andermans grondgebied zo dat zij zich prettig voelen bij jou. En als
ze dat niet doen, dan roep je dat ze gek zijn.
Feiten zijn koppig. Ik heb in mijn column de feiten opgesomd waaruit blijkt dat
er een plan voor etnische zuivering was: de oproep aan de Britse kolonisator om
een koloniaal project op te zetten, de uitspraken van de Joodse leider Vladimir
Jabotinsky (1880-1940): “Without an armed force which will render physically
impossible any attempts to destroy or prevent this colonization, colonization is
impossible not ‘difficult’, not ‘dangerous’ but impossible! … Zionism is a
colonizing adventure and therefore it stands or falls by the question of armed
force.” Ik noemde de database met “the topographic location of each
village, its access roads, quality of land, water springs, main sources of
income, its sociopolitical composition, religious affiliations, names of its
mukhtars, its relationship with other villages, the age of individual men
(sixteen to fifty), an index of hostility based on the level of the village’s
participation in the revolt of 1936”.
Ze kunnen wel roepen dat het onzin is, maar de feiten spreken voor zich.
Ik schreef: "De staat Israël is een illegale staat."
Zij antwoorden: “Israël is het oudste land ter wereld met hetzelfde volk, met
dezelfde naam, met dezelfde taal, met hetzelfde geloof en met dezelfde cultuur.”
Dit klopt niet. Israël is een staat, geen volk. Joden zijn een volk en geen
staat. Joden leefden in Palestina vreedzaam met de Arabieren. Maar dat vonden ze
niet genoeg. Ze waren slachtoffers van pogroms door christenen in Europa. Ze
zijn vermoord door nazi's uit Duitsland. Als ze verhaal willen halen, dan moeten
ze een staat eisen in Europa, niet in het gebied van mensen die ze niets hebben
aangedaan.
Ze wilden een staat vestigen op Palestijns land. Dat kon alleen door de
Palestijnen te verdrijven uit hun huizen. Dat is ook met grof geweld gebeurd.
Ik schreef: "Hamas en andere organisaties voeren een legitieme
bevrijdingsstrijd tegen een illegale staat die geen enkel recht van bestaan
heeft."
Zij antwoorden: ”De Palestijnen hebben zich in internationale verdragen
verplicht tot vrede, het stoppen met geweld en het stoppen met haatzaaien. Dit
was in ruil voor het zelfbestuur, waaronder 98% van de Palestijnen nu leeft. Zij
zijn dus in zware overtreding van hun eigen beloftes en verplichtingen volgens
internationale verdragen. Bovendien kan en mag het doden van willekeurige,
onschuldige burgers - zoals Hamas en andere Palestijnse organisaties doen - op
geen enkele manier legitiem worden genoemd. Want dat is het niet. Het is moord,
volgens het internationaal recht.”
Hier is opnieuw de boevenlogica. Een gewapende bende ('Israël') komt je huis
binnen, vermoordt je familieleden, stopt je in een kleine kamer, controleert je
bewegingen in die kamer, je stroomtoevoer, het water en licht en neemt in die
kamer ook nog een hoek in bezit waar hij je met wapens onder schot houdt. Dan
zegt hij: “Je hebt 98% van de kamer in bezit. Ben je nog niet tevreden!”
Vervolgens gaat die bende in samenwerking met andere boeven (de westerse landen)
en handlangers die ze in je kamer hebben gerekruteerd een overeenkomst maken die
zegt: “Je familieleden mogen niet meer vechten om je huis vrij te krijgen.
Wij (de boeven) zijn onschuldige mensen. Je mag niet op ons schieten als we je
onder schot houden of op jou schieten en je familieleden vermoorden. Dat mag
niet.”
Als je iemands bezittingen steelt, ben je niet onschuldig. Er bestaan geen
onschuldige criminelen.
Deze boevenlogica van de Zionisten mist iedere rechtsgrond, iedere moraliteit,
iedere gevoel van beschaving. Je kunt niet recht praten wat krom is.
Tegen deze logica en de harde praktijk van onderdrukking van het Palestijnse
volk moeten we in verzet komen door de legitimiteit van de staat 'Israël' ter
discussie te stellen: op school, op de universiteit, op je werk, in lezingen en
werkstukken en in de publieke discussie op Starnieuws.
Sandew Hira
Zionisme vs Antisemitisme
28 Jan, 09:22
Mag ik dominee Kenneth M. Kross erop
wijzen dat antisemitisme altijd een Europees-christelijk fenomeen is geweest
en allerminst een Arabische, c.q. islamitische aangelegenheid. Sterker nog,
toen de joden door de eeuwen heen werden vervolgd in het christelijke Europa
waren het de Arabische landen die hen opnamen ter bescherming en hen een
veilige haven boden. Zo waren het de Romeinen die de joden uit Jeruzalem
verdreven en was het Kalief Umar die hen uitnodigde terug te keren toen
Jeruzalem weer in islamitische handen kwam. Nadat de kruisvaarders de
moslims en de joden weer verdreven uit Jeruzalem, was het Sultan Saladin die
de joden terug liet keren na de herovering van de stad.
Ik geef de heer Kross gelijk wanneer hij stelt dat genoemde joden in
Frankrijk (en andere Europese landen) niet het slachtoffer mogen zijn van
geweld, veelal gepleegd door Arabieren, als 'represaillemaatregel' voor het
leed van de Palestijnen. Iets wat overigens in veelvoud ook gebeurt tegen
moslims door extreemrechtse groeperingen, vaak in bedekte termen daartoe
aangezet door vooraanstaande, haat zaaiende politici.
Om terug te komen op de aanvallen op de joden; mogen we dit ook
antisemitisme noemen? Vaak zijn de daders immers zelf ook Semieten. Als jood
(althans van mijn vaders kant) kan ik het prima vinden met mijn Arabische
medemens. Ik heb mij nimmer onveilig gevoeld, terwijl ik altijd eerlijk ben
geweest over mijn afkomst. De eerlijkheid gebiedt mij wel te vermelden dat
ik er altijd bij vertel dat ik anti-Israël ben en anti-zionist. Het zionisme
heeft niets, maar dan ook niets met joodse waarden te maken, laat staan met
het joodse geloof. Het zionisme is niets anders dan een fascistische
ideologie waarover de atheïst van joodse afkomst Theodor Herzl en z'n
volgelingen hebben geprobeerd een romantisch sausje te gieten. Er moest een
'homeland' worden gecreëerd voor de joden, waarbij ook andere landen de
revue passeerden. Uganda, Argentinië of Guyana om er maar een paar te
noemen. Zelfs in Suriname was er het concept van het 'Saramacca-project'.
Toevallig viel de Ottomaanse deelstaat Palestina onder het Britse
mandaatgebied, het land waar ook de oorsprong van de joden lag van waar zij
door God in ballingschap zijn gezonden na de vernietiging van de Tweede
Tempel. Een ballingschap die niet vóór de komst van de Messias mag worden
beëindigd.
Het was de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James
Balfour die vanuit antisemitische overwegingen Palestina overdeed aan
de zionisten (de Balfour-delaration), om zo te voorkomen dat de joden die de
pogroms in Oost-Europa ontvluchtten zich in Engeland zouden gaan vestigen.
Ja meneer Kross, zonder het antisemitisme zou het zionisme in een
identiteitscrisis geraken. Vandaar dat men er alles aan doet om iedere
kritiek op 'Israël' of op het zionisme te framen als antisemitisme. Ik kan
het zelfs nog sterker vertellen, Herzl schreef in z’n dagboeken dat het
antisemitisme de grootste bondgenoot was van het zionisme.
Mag ik de heer Kross er ook op attenderen dat de joden welkom waren voor de
inwoners van Palestina? Waar het echter fout ging was toen de zionisten het
land volledig wilden overnemen en zich de exclusieve rechten op het land
gingen opeisen. Hoe kan men rechtvaardigen dat een volk zogenaamd 'met de
Bijbel in de hand' een ander volk verjaagt dat daar al ruim 1400 jaar leeft?
Het was dan ook volkomen terecht dat de Palestijnen het verdelingsplan
(VN-resolutie 181) van de toen door het westen gedomineerde Verenigde Naties
afwees. Dat deed zelfs ook de Opperrabbijn van Palestina die niets van het
zionisme moest hebben.
Kort na VN-resolutie 181 werd overigens VN-resolutie 194 door de VN
aangenomen. Deze resolutie schrijft de onvoorwaardelijke terugkeer voor van
alle Palestijnse vluchtelingen naar 'Israël' sinds de nakba in 1948.
Dit zou natuurlijk tot gevolg hebben dat de joden in 'Israël' hun
meerderheid zouden verliezen. Zolang de Arabieren in het land in de
minderheid zijn, spelen zij geen enkele rol van betekenis in de Knesset.
“Israël” is dus niets anders dan een schijndemocratie, te meer ook omdat een
waarachtige democratie zich houdt aan het internationaal recht. Naast
resolutie 194 zijn er nog tientallen andere resoluties die “Israël” aan haar
spreekwoordelijke laars lapt. Bovendien is het tegenstrijdig om én een
democratie te willen zijn én een joodse staat.
Voorts ontkent de heer Kross dat “Israël” een Apartheidsstaat is, maar een
onderbouwing waaruit zulks volgens hem blijkt heeft hij nooit kunnen, c.q.
willen geven. Hierbij presenteer ik een
link van
ruim 80 'Israëlische' Apartheidswetten sinds 1939. Ik nodig de heer Kross
uit om per wet of wettelijke regeling z’n visie te geven.
In een eerder stuk gaf ik aan dat zelfs christenen openlijk worden
gediscrimineerd, gemolesteerd en bespuugd op straat, onder het oog van leger
en politie en dat er op straat zonder strafrechtelijke gevolgen death tot
Arabs, death to blacks en death to leftists wordt gescandeerd. Zelfs in de
Knesset (het 'Israëlische' parlement) zijn vergelijkbare uitspraken met
enige regelmaat te horen. Een parlementariër (Ayelet Shaked), thans minister
van Justitie kon vorig jaar zonder verder rechtsgevolg oproepen om
Palestijnse moeders te vermoorden en de gewezen 'Israëlische' minister van
Buitenlandse Zaken Avigdor Liebermann mocht zelfs oproepen om de Palestijnen
die niet trouw zijn aan de staat 'Israël' te onthoofden en Palestijnse
gevangenen vanwege de kosten allen de doodstraf te geven. Asielzoekers uit
Eritrea, Ethiopië en Sudan, maar ook vreemdelingen uit Oost-Azië worden
opgeborgen in detentiecentra in de Negev woestijn, onder de meest barre
omstandigheden. Nu deze vol zitten heeft de regering van ‘Israël’ met
‘spiegeltjes en kraaltjes’ de regeringen van Rwanda en Oeganda ertoe bewogen
om hen naar deze landen te mogen deporteren. Tot voor kort werden de
Falashmura vrouwen (Ethiopisch-joodse vrouwen) zonder hun medeweten, laat
staan met hun consensus gevaccineerd met anti-conceptie. Dit alles om Israël
zoveel mogelijk ‘blank’ te houden.
Een meneer Kross, verwijzingen naar andere landen zijn op voorhand al
goedkope dooddoeners. Vergeet niet dat de zionistische overheersing op en
onderdrukking van de Palestijnen al vele tientallen jaren gaande is.
Ik zou de heer Kross ook van harte willen aanbevelen om het boek The
ethnic cleansing of Palestine te lezen van de joods-Israëlische
historicus professor Ilan Pappe.
Gino de Robles
Bestaat er werkelijk recht op moord van onschuldigen?
01 Feb, 21:35 foto
Columnist Sandew Hira heeft gereageerd op onze
weerlegging van 26 januari 2016 van zijn column 'Heeft Israël recht van
bestaan.' Daarin schilderde hij de Joden af als de agressors in 1948, toen een
bloedige onafhankelijkheidsoorlog resulteerde in het ontstaan van de staat
Israël. Wij toonden aan dat juist de Arabieren de agressors waren. Zij waren van
plan een tweede Holocaust te plegen op de Joden, slechts drie jaar na de eerste
Holocaust.
Hij ontkent die ongehoorde Arabische agressie niet, maar
rechtvaardigt die nu, want het was een 'strijd om eigendom terug te krijgen'.
Met hetzelfde argument rechtvaardigt hij ook de huidige terreur tegen
onschuldige, willekeurige Joden – mannen, vrouwen en kinderen. Die mogen van hem
dus beschoten, neergestoken, gestenigd en overreden worden. Hoewel iedereen weet
dat dit strijdig is met alle internationale verdragen die de Palestijnen hebben
ondertekend en met het internationaal recht.
Zo iemand is niet serieus te nemen: iemand die de meest
vreselijke beschuldigingen doet, terwijl een week later blijkt dat hij weet dat
die niet waar waren. En al helemaal niet iemand die genocide rechtvaardigt.
Maar ik ga nog even door, want zijn redeneringen zijn
zelfs nog onzinniger.
Ten eerste is er geen sprake van 'diefstal' als een volk
zelfbeschikking krijgt door afscheiding. Daarom was de wereld unaniem in haar
beslissing 1922 om de Joden zelfbeschikkingsrecht toe te kennen. Dat kregen de
Joden op een half procent van grondgebied van het uiteengevallen Ottomaanse
Rijk, in gebied waar de Joden de meerderheid vormden. Dat is geen diefstal, net
zo min als Pakistan is 'gestolen' van India of België van Nederland. Een reden
tot rechtvaardiging van massamoord is het al helemaal niet.
Ten tweede vormen de Joden juist de inheemse bevolking van
het gebied. Israël is nota bene het oudste land ter wereld met hetzelfde volk,
met dezelfde naam, met dezelfde taal, met hetzelfde geloof en met dezelfde
cultuur. Na meer dan drieduizend jaar! Joden ontlenen hun naam dan ook aan
Judea; het gebied rond Jeruzalem.
De Arabieren daarentegen ontlenen hun naam aan Arabië,
duizenden kilometers verderop. Zij veroverden het gebied twee millennia na de
komst van de Joden. Sindsdien onderdrukken zij de daar aanwezige inheemse volken
zoals de Joden, de Kopten, de Berbers en de Koerden. Alleen de Joden zijn er tot
nog toe in geslaagd om weer zelfbeschikking te realiseren in hun eigen staat.
Overigens zijn de meeste Palestijnen (de term betekent
trouwens veelzeggend 'indringers') zelfs nog veel korter in het gebied. De
meesten kwamen vrij recent als immigranten op zoek naar een beter leven, vanwege
de economische en sociale ontwikkeling die het gebied door de Joden doormaakte
tussen 1850 en 1948. Dit is aangetoond door de Italiaanse demograaf Sergio Della
Pergola: "Zoals de demografische data aantonen, woonden de meeste moslims in het
jaar 1948, toen de joodse staat Israël werd gesticht, minder dan 60 jaar in het
Britse Mandaatgebied."
Dus als Sandew Hira stelt dat inheemse volken massamoord
mogen plegen op mensen van andere volken die in hun gebied een staat willen, dan
zouden in zijn onzinnige redenering juist de Palestijnen vermoord mogen worden.
Hoe onzinnig de redenering is, blijkt des te meer als wij
deze op Sandew Hira zelf loslaten. Is zijn familie inheems in Suriname, of waren
zijn voorouders afkomstig uit Afrika of Azië? Volgens zijn redenering hebben in
dat laatste geval de Surinaamse inheemsen dan het recht om zijn familie te
vermoorden, net als alle andere Surinamers van Aziatische afkomst.
Simon de Koning,
bestuurslid Likoed Partij Nederland
Hiermee wordt deze discussie op Starnieuws afgesloten.
Jammer dat de discussie wordt afgesloten wanneer
Likoed Nederland als laatste aan het woord wordt gelaten. Simon de Koning
verdraait alle feiten en daar kan helaas niet meer op worden gereageerd. In
de eerste plaats kan ik stellen dat de meeste joden in "Israël" NUL binding
hebben met het gebied, aangezien veel van hen joodse bekeerlingen zijn uit
het voormalige Khazaria, een groot gebied aan de Zwarte zee. De keer De
Koning spreekt over joden als zijnde een volk. Mag ik hem erop wijzen dat
een deel van de joden deel uitmaken van het Semitische volk, samen met de
Arabieren? Het joodse volk bestaat niet, wel de joodse geloofsgemeenschap.
Zie hiervoor de publicaties van de "Israëlische" historische wetenschapper
prof. Shlomo Sand. Dat de term Palestijnen "indringers" betekent is
klinkklare onzin. De echte indringers zijn de zionisten die na ruim 1400
jaar afwezigheid denken zich niet alleen te kunnen vestigen in Palestina,
maar zich ook nog eens de exclusieve rechten te kunnen opeisen op het
gebied. Dit geldt evenwel voor de suggestie dat de Palestijnen zich pas
recentelijk in het gebied hebben gevestigd.
Voorts heeft de heer De Koning het over "minder dan 60 jaar in het Britse
mandaatgebied" wanneer hij het over het jaar 1948 heeft. Het is zelfs nog
veel korter, aangezien de Britten het land pas sinds WOI in handen hebben.
Ik kom dan uit op slechts 33 jaar.
Duidelijk is dat Likoed Nederland de Nakba ontkent, waarbij er meer dan
750.000 Palestijnen van hun land en uit hun woningen zijn verjaagd (zie het
boek "The ethnic cleaning of Palestine" van de Israëlisch-Joodse historicus
prof. Ilan Pappe). Dat is bijna even erg als het ontkennen van de holocaust.
En als "Israël" werkelijk zo democratisch was, dan zou
het land naast afschaffing van de apartheidswetten ook uitvoering moeten
geven aan alle resoluties die tegen haar zijn genomen, inclusief
VN-resolutie 194 (1948) houdende de onvoorwaardelijke terugkeer van
Palestijnse vluchtelingen sinds de nakba in 1948.
Jezelf democratisch noemen met een eeuwige meerderheid
is niets anders dan een farce.
Voorts spreekt de heer De Koning van het doden van onschuldige burgers. Laat
ik voorop stellen dat ook ik ieder slachtoffer betreur. Maar wat verwacht De
Koning van een volk dat beroofd, bezet gehouden en vernederd wordt? Dat men
gaat opzitten en pootjes geven? Deed men dat soms ook tijdens WOII in de
Warschau getto? En hoe verklaart hij de vele zionistische terreuraanslagen
in de jaren '30 en '40, waaronder de aanslag op het Camp David hotel in 1946
in Al-Quds (Jeruzalem)? Waren dat soms geen onschuldige burgers die
omkwamen? En de aanslag op VN-gezant Folke Bernadotte? En de bijna 2200
meest onschuldige burgers anderhalf jaar geleden in Gaza, 's werelds
grootste openluchtgevangenis? Meer dan 500 van hen waren kinderen meneer De
Koning! En dan heb ik het nog niet gehad op de vele Palestijnse slachtoffers
op de Westelijke Jordaanoever van zionistisch geweld, de onteigeningen en
annexaties en ander zionistisch terreur. De apartheidsmuur, de vele (meer
dan 600) checkpoints in Palestijns gebied waar de zionisten niets te zoeken
hebben volgens het internationaal recht.
True jews oppose and reject zionism!
Frankrijk: 'Bij uitblijven
oplossing erkennen we Palestijnse staat'
Als het in de
komende weken niet lukt om tot een
tweestatenoplossing te komen in het
conflict tussen Israël en de
Palestijnen, zal Frankrijk een
Palestijnse staat erkennen. Dat
heeft de Franse minister van
Buitenlandse Zaken Laurent Fabius
bekendgemaakt.
'Frankrijk treft in de
komende weken
voorbereidingen voor een
internationale conferentie
om de twee partijen en hun
Amerikaanse, Europese en
Arabische partners samen te
brengen, met name om tot een
tweestatenoplossing te
komen,' aldus Fabius.
Volgens de minister heeft
Frankrijk als permanent lid
van de VN-Veiligheidsraad
een verantwoordelijkheid om
te blijven proberen tot een
tweestatenoplossing te komen
in de Israëlisch-Palestijnse
kwestie, door twee
onafhankelijke staten uit te
roepen.
In
augustus vorig jaar werd na
een ontmoeting tussen Fabius
en zijn Palestijnse collega
Riyad Al-Malki al
bekendgemaakt dat Frankrijk
zich oriënteerde op het
erkennen van de Palestijnse
staat.
Het parlement van
Griekenland stemde in
december vorig jaar unaniem
voor een resolutie die de
regering oproept om
Palestina te erkennen. Dat
gebeurde in het bijzijn van
de Palestijnse president
Mahmoud Abbas.
Zweden was in 2014 het
eerste West-Europese land
dat Palestina officieel
erkende. Het Zweedse
parlement hoopte onder
andere dat andere landen dit
voorbeeld zouden volgen. De
Verenigde Staten noemde de
erkenning toen 'voorbarig'
en wees erop dat Palestijnen
alleen onderhandelingen
tussen Israël en de
Palestijnen kunnen leiden
tot een Palestijnse staat.
Dit is ook het officiële
standpunt van Israël.
Tot nu toe hebben ongeveer
135 landen in de wereld
Palestina als soevereine
staat erkend. De meeste
westerse landen willen dat
pas doen als Palestijnen en
Israëliërs een vredesverdrag
gesloten hebben.
Laten
we de feiten uit de geschiedenis op een rijtje zetten.
