(Ingezonden)

Volk van Suriname in armoede

03 Apr 2016

De regering roept iedereen op om de broekriem aan te halen. De graaiers graaien waar mogelijk en stellen hun eigen belangen veilig. Hoe oneerlijk kan het nog meer in Suriname? Het volk ziet lijdzaam toe hoe zijn stem wordt misbruikt. Als je het volk in categorieën onderverdeelt, dan ontstaan de volgende groepen.

10% van de bevolking leeft onder de armoedegrens, 40% net daarboven die waar nodig een gaatje in de riem + of - erbij boort om zijn broek op te kunnen houden. 30% behoort tot de middenklasse waarvan sommigen het wel moeilijk hebben, maar het gezin zonder veel moeite kunnen onderhouden. Daarnaast heb je de welgestelde groep van 10% die door jaren van hard werken de rijkdom bij elkaar heeft verdiend. Zij zijn het die de economie in stand houden, maar steeds door de regeringsmaatregelen ontmoedigt worden om zich nog harder in te zetten om de economie te stimuleren voor hun geliefd Suriname. De rest van 10% behoort tot de super rijken. Omdat de berekeningen niet gestoeld zijn op wetenschappelijke onderzoeken, kunnen zich onderling verschuivingen voordoen, maar geven relatief de werkelijkheid weer.

De eerste groep van 10%

Deze groep bestaat veelal uit laag geschoolden en analfabeten. Om praktische redenen reken ik hier handicap wegens ziekte en andere factoren, niet mee. Deze groep heeft het in de praktijk al moeilijk genoeg om te overleven. Harder wordt ze getroffen door het beleid van de overheid, waardoor de koopkracht verder achteruit gaat en ze van de drup in de sloot belanden. Veelal zoeken enkelingen het pad van ongeoorloofde praktijken.

De tweede groep van 40%

Deze groep bestaat uit personen die veelal het middelbaar onderwijs hebben genoten. Hoewel het voor deze groep ook niet makkelijk is, kunnen ze ergens een werk bemachtigen met een salaris om er niet over naar huis te schrijven. Een deel van deze groep zit ook in land- en tuinbouw en ook in klein ondernemen. Met veel moeite en vaak met bijbanen kunnen ze de broek ophouden. Afhankelijk van de inflatie en inkomen moeten ze dan een gaatje in de riem prikken. Er zijn individuen uit deze groep die ook in de criminaliteit belanden.

De derde groep, de middenklasse 30%

Deze groep heeft misschien het voorrecht om tot de middenklasse te behoren. Deze groep bestaat uit handelaren, winkeliers en ondernemers in alle vormen. De samenleving vergeet, dat juist deze groep de grootste zorgen heeft, zoals van overvallen, criminaliteit, corruptie, inflatie en van nog meerdere factoren. Deze groep moet zorgen dat de samenleving kan worden voorzien van de artikelen die ze nodig heeft. De meeste goederen die het volk nodig heeft moeten worden geïmporteerd en betaald in valuta die de laatste jaren erg schaars is. De reserves die de vorige regeringen hadden opgebouwd, zijn in de laatste 6 jaren onkundig en onnodige uitgegeven en tot het minimum gereduceerd. De hoge mate van corruptie onder de hoog geplaatsten, vooral bij de overheid, viert hoogtij en het volk wordt dagelijks ermee geconfronteerd.

Vierde groep, de 10% super rijken

Deze groep bestaat uit de hooggeplaatste ambtenaren, regeringsleiders, partijbonzen, bevriende partij loyalisten, de corrupte figuren etc. Het volk ziet dat de groep binnen enkele jaren van straatjongens tot multimiljonair zijn geworden. De regering, de coalitie en de oppositie ziet het ook, maar niemand durft acties te ondernemen. De coalitie durft niet uit vrees dat ze bij de baas in ongenade vallen, de oppositie is bang, omdat ze ook boter op het hoofd heeft. In het landsbelang en van het volk is het noodzakelijk dat zowel de coalitie als de oppositie gezamenlijk optrekken tot het bestrijden van de ziekelijke kwaal van hebzucht. Juist in deze hoek zitten de meeste corrupten en criminelen die de economie naar de filistijnen helpen.

Waarom geen maatregel werden genomen

Iedere maatregel zou leiden tot beknotten van vrijheden voor verrijking van zichzelf en vrienden. De regering wist van de druk op de financiële markt van de laatste jaren, maar verzuimde bewust maatregelen te treffen die de schade voor het land moesten beperken, dit uit vrees dat haar speelruimte zou worden beperkt. Zij ging domweg door met haar patroon van onverantwoorde uitgaven, oogluikend toestaan van corrupte praktijken van de hoog geplaatsten, partijbonzen en de partij loyalisten. Nu komt zij met excuus dat het te wijten is aan de wereld economie. Met het credo van 'neks no fout' door de president, partijleden en partij loyalisten is het volk zand in de ogen gestrooid. De zelf verrijking ging desondanks bewust en onverkort door. De domme massa geloofde in de "neks no fout" spreuk en stemde op de partij. Als je de mensen nu vraagt hoe het staat met de nog 5 jaren, krijg je als antwoord 'a no mi' brada! Nog steeds houdt de regering aan haar lijfspreuk van 'neks no fout' maar het volk voelt dat het met alles fout zit. Er worden beloftes gedaan dat alles goed komt, maar ondanks de vele beloftes door coalitie en de regering, is er geen licht en zicht in de tunnel die met de dag donkerder wordt. Maatregelen die de regering neemt, treffen voornamelijk het Surinaamse volk. Aan het uitgave patroon van de overheid komt er geen einde. Hoe kan het volk weer op het been terechtkomen? Er zijn harde maatregelen voor nodig. In het belang van Suriname en haar volk is samenwerking tussen de coalitie en de oppositie hard nodig om maatregelen te treffen.

Noodzakelijke maatregelen

Als de politiek daadwerkelijk meeleeft met het volk, dan moet zij onmiddellijk maatregelen treffen die de samenleving positief in beweging moet brengen. Als eerste moet zij het wetboek grondig doorlichten en aandacht geven aan:

1- Het mensenrechtenvraagstuk. Dit moet herschreven worden waarin de rechten van het slachtoffer gegarandeerd worden. De rechten van de dader moeten dan ondergeschikt zijn aan de rechten van het slachtoffer. De mensenrechten organisaties moeten meer oog hebben voor de rechten van de slachtoffers.

2- Celstraf moet omgezet worden in werkstraf vanuit een gesloten inrichting. De veroordeelden moeten gedwongen arbeid verrichten om zelfvoorzienend te zijn. Vrijheid in de gevangenis van allerlei privileges voor de dader moet tot het verleden behoren. De besparingen moeten worden omgezet in arbeidsplaatsen door meer bewakers aan te trekken. Veiligheid komt meer tot haar recht.

3- De schade veroorzaakt door de daders is een enorme lastpost voor de belastingbetaler. De dader moet daarom opdraaien voor de schade. De dader moet net zolang werkstraf krijgen, als dat de schade door hem/haar volledig is gecompenseerd.

4- Corruptie moet hard worden aangepakt. De anti corruptiewet moet zo snel mogelijk worden aangenomen. Ook de corruptelingen moeten geen gevangenisstraf krijgen maar werkstraf. Zij moeten ook zelfvoorzienend zijn. Alle middelen wat door corruptie is verkregen moet worden geconfisqueerd. Ze moeten net zolang in het gesloten inrichting blijven totdat de schade aan de benadeelde is voldaan. Ze kunnen ook in vrijheid in functie blijven tegen gegarandeerd minimum. De rest moet ingehouden worden om de schuld af te betalen.

5- Er moet een einde komen aan de grootverdieners. De overheid en de semi-overheid zijn geen ondernemingen met winstoogmerk. Salarissen van tientallen duizenden dollars ten laste van de belastingbetalers en subsidies, zijn ongehoord. De inspanning van de ministers en de directeuren van de semioverheidsbedrijven zijn nagenoeg gelijk en even belangrijk. De salarissen van de beide groepen moeten daarom dan ook gelijkgesteld worden. Salarissen in de semioverheidsbedrijven bedrijven mogen niet meer bedragen dan die van hoogst betaalde minister.

6- Dertien maanden salaris is in het rijke westen gangbaar. Waarom moeten sommige directeuren 14 tot 24 maanden salaris doorbetaald krijgen? Meestal hebben ze al meerdere nevenfuncties met vette salarissen. Om de staatsfinanciën gezond te maken moet een einde komen aan de onredelijke en ongelijke regels.

7- Een controleorgaan is een must. Staatsraad, als die al bestaat, dan is die voor de vorm om de misbruiken te maskeren. De Staatsraad moet bestaan uit deskundigen en benoemd zijn voor het leven, net als de rechters. Ze zijn geen partijbonzen/loyalisten en weerspiegelen het volk.

Wat levert het op Als de daders en de criminelen geen luxe leven meer achter de tralies kunnen beleven, dan zullen ze eerst 10 keer bedenken voordat ze op rooftocht gaan. Ook voor de corruptelingen zal het niet aantrekkelijk zijn om aan het gemeenschapsgeld hun handen te branden.

Sewdat Soekhoe