Nickerie.Net, dinsdag 14 juni 2016

Handen af van de rechterlijke macht!

Eugene van der San, directeur bestuurs- en administratieve aangelegenheden van het Kabinet van de President, suggereert in Starnieuws (13 juni) dat de Krijgsraad in het 8 december strafproces, zich voor een politiek karretje heeft laten spannen. De Krijgsraad had, in lijn met het vonnis van het Hof van Justitie, besloten de amnestiewet van 2012 naast zich neer te leggen. De grondwet verbiedt immers inmenging in een lopende rechtszaak. Op 30 juni moet de auditeur militair toch zijn requisitoir houden, terwijl de nabestaanden zich mogen voegen in het proces om schadevergoeding te claimen. Van der San's factfree insinuatie is in lijn met de eerdere lasterlijke aantijging van zijn baas tegen het Hof van Justitie en het Openbaar Ministerie. Die zouden volgens de president- hoofdverdachte aan de leiband van het buitenland lopen.

Opmerkelijk bij deze ongefundeerde aanvallen op de integriteit en onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, is de aanleiding. Staatsrechtelijke discussies over grenzen en interacties tussen de drie machten binnen de Trias Politica, zijn legitiem binnen een democratisch staatsbestel. Maar bij het bovengenoemde gespuug op de goede naam en eer van de rechterlijke macht, gaat het om ordinair eigenbelang van de hoofdverdachte. De uitvoerende macht wordt ingezet als breekijzer tegen de rechterlijke macht, om een individu zijn strafrechtelijke verantwoordelijkheid inzake massamoord te laten ontlopen. Dat heet machtsmisbruik.

Zelfamnestiewet

Van der San tracht het beginsel van de rechtsgelijkheid te misbruiken om de selectieve straffeloosheid van de president-hoofdverdachte te verdedigen. Zogenaamd heeft de amnestiewet van 1992 amnestie aan Brunswijk cs verleend, en zou Bouterse daarom ook recht op amnestie hebben. Ten eerste gold de amnestiewet 1992 voor strijders van alle partijen, dus ook die van Bouterse. Ten tweede, de amnestiewet van 1992 verleende geen amnestie aan moord en folter. De terechte bezwaren van de mensenrechtenorganisaties tegen die amnestiewet golden andere thema's.

De amnestiewet van 2012 daarentegen verleende wel amnestie voor moord en folter, terwijl zij expliciet ingreep in het 8 december strafproces en aan die verdachten amnestie verleende. Het was wetgeving ad hominem. De wet was bovendien ook een medeproduct van de president als medewetgever, terwijl hij hoofdverdachte was/is in het 8 december strafproces. Dat was conflict of interest, een schoolvoorbeeld van staatsrechtelijke corruptie. Daarom heet de amnestiewet van 2012, net die van toenmalige Chileense dictator Pinochet, in de volksmond de zelfamnestiewet.

In navolging van de amnestiewet van 1992 heeft de zelfamnestiewet van 2012, misdrijven tegen de menselijkheid uitgesloten van amnestie. Maar door expliciet amnestie te verlenen voor de decembermoorden, bekende zij zich tot morele en juridische inconsistentie. Immers naar internationale jurisprudentie ( onderzoek van de Zuid Afrikaanse rechtsgeleerde John Dugard) is onderbouwd geconcludeerd dat de decembermoorden kwalificeren als misdrijven tegen de menselijkheid. De zelfamnestiewet was niet alleen een corrupte ( want ingegeven door persoonlijke belangen van de president-hoofdverdachte) inmenging in een lopende rechtszaak, het was ook een flagrante schending van de internationale mensenrechten verdragen.

Straffeloosheid voor ernstige schendingen van de mensenrechten, zoals ontvoering, moord en folter, worden in de beschaafde wereld moreel en strafrechtelijk onaanvaardbaar geacht. Daarom volgden veroordelingen van Suriname door de VN Hoge Commissaris van de Mensenrechten, de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten, de Europese Unie (Cotonou) en internationale mensenrechtenorganisaties. Een land dat wetten maakt in strijd met de internationale verdragen die zij heeft geratificeerd, plaatst zich buiten de internationale rechtsorde. Dat isolement van de republiek, om de persoonlijke belangen van 1 man, bleef niet zonder financiële gevolgen. Dat de regering Bouterse in financiële nood nergens anders dan smekend bij het IMF heen kon, stond volgens diplomatieke deskundigen daar niet los van. Morele en financiële kredietwaardigheid onderhouden een nauwe relatie, gelijk straffeloosheid en corruptie.

Nationale verzoening

Van der San schrijft '..dat alle anderen mogen moorden en verkrachten, maar als het om 8 december gaat, dan mag geen amnestie worden verleend. Het is ook te begrijpen dat de achterban van de toenmalige legerleiding dit niet kan en gaat accepteren.' Vanuit het beginsel van rechtsgelijkheid zouden ook eventueel andere moorden en verkrachtingen vervolgd en berecht moeten worden. Rechtsgelijkheid betekent niet: jij hebt straffeloos gemoord, ik mag het ook. Dat een hoge functionaris van het Kabinet van de President vervolgens begrip toont voor een achterban van een toenmalige legerleiding om een rechterlijk vonnis niet te accepteren, zou als opruiing kunnen worden begrepen.

Suriname heeft, juist in tijden van crisis, geen intimidatie en dreigementen nodig, er is herstel van integriteit en vertrouwen nodig. De mensen van goede wil, van alle partijen, hebben in de afgelopen decennia belangrijke vooruitgang geboekt op de weg van nationale verzoening. Het moorden en folteren werd gestopt, vrede maakte een eind aan de binnenlandse oorlog, militaire dictatuur maakte plaats voor democratie, censuur en verschijningsverboden maakten plaats voor vrije meningsuiting en persvrijheid. Laten we de laatste uitdagingen van nationale verzoening - eerherstel voor de slachtoffers en genoegdoening voor nabestaanden, gerechtigheid en integriteit van openbaar bestuur - in de geest van de constitutie en met het oog op het algemene belang tegemoet treden. Niemand staat boven de wet. Je mag jouw wetgevende macht niet misbruiken om jouw vervolging wegens moord met 'een wet' te obstrueren. Doe je dat wel, dan corrumpeer je de wetgevende macht en ondermijn je de democratische rechtsstaat.

Theo Para

WWW.NICKERIE.NET

Email: info@nickerie.net

Designed by Galactica's Graphics