Ik heb met een gevoel van afkeuring geluisterd naar de reden die president Desi Bouterse aandroeg voor het vroegtijdig verlaten van de Assembleevergadering van donderdag 3 november. Dit zoals hij zegt, vanwege het feit dat het parlementslid Asiskumar Gajadien (VHP-fractie) het instituut van de president op onjuiste manier zou hebben besproken.
Allereerst
kan ik mij helemaal terugvinden in de redevoering van Gajadien als hij stelt
dat het gevoerde en het nog te voeren beleid van deze president vrouwen,
maar ik denk ook mannen, noodzaakt te kiezen voor een inkomstenbron, die
onder normale omstandigheden bij hen absoluut geen keuze zou zijn. Vanwege
het feit dat de economie de verkeerde kant uit koerst, is ons land
afgegleden van een situatie waar er genoeg werkgelegenheid was en wij met
onze eerlijk verdiende gelden konden plannen en sparen. Maar door het 'geld
verdampend' beleid van Bouterse is deze situatie naar het negatieve
veranderd. Ook ik vind dat het instituut van de president beschermd dient te
worden. Het is de plicht van elke waarachtige Surinamer die respect en
liefde heeft voor dit land om ervoor te zorgen dat genoemd instituut
beschermd wordt.
Waar ik mij aan heb gestoord, is het feit dat Desi Delano Bouterse zich geroepen voelde om het instituut van de president te moeten beschermen en wel op een dusdanige wijze waardoor hij met zijn uitspraken veel meer schade heeft aangebracht aan dit instituut. Hij had naar mijn gevoel toch nog liever die vertoning, die een president onwaardig is achterwege kunnen laten.
Desi Delano Bouterse heeft naar mijn mening alleen al door het aanvaarden van het ambt ervoor gezorgd dat er een gigantische deuk is ontstaan en zoveel schade aan een eens gerespecteerd instituut is gebracht, dat het ons generaties zal kosten om dat respect en hoe wij tegen het instituut aankijken, te veranderen. President, uw cv past niet bij deze functie.
Een instituut met Ronald Venetiaan dat is overgenomen door Desi Bouterse is een behoorlijke afgang. Shame on us als Suriname dat wij tot tweemaal toe gekozen hebben voor een individu dat slecht beleid voorstaat. Het is een glashard gegeven dat een gedegen ontwikkelingsvisie ondersteund door een planmatige aanpak, ontbreekt. Om een afdoend antwoord aan deze situatie te kunnen bieden, moeten wij beter nagaan hoe wij onze leiders kiezen.
Dat de NDP de verkiezingen heeft gewonnen, is een vaststaand feit. Het volk heeft daarmee niet gezegd dat Bouterse president moest worden. Nu dat toch is gebeurd, komen steeds meer verbazingwekkende situaties aan de orde. Het feit dat een president het presteert om in DNA een vertrouwelijk gesprek te onthullen en daarmee voorbij gaat aan de discretie die gepaard gaat bij zijn functie, is een grote schande.
Wij hebben meegemaakt hoe de parlementsvoorzitter op diplomatische wijze heeft getracht de president duidelijk te maken dat het onderhavige onderwerp een gepasseerd station was en dat DNA op haar manier de kwestie had afgehandeld. Wel nu, de president had toen op zijn minst respect moeten hebben getoond aan dit wetgevende instituut. Helaas... Het was overigens deze zelfde president die het parlement een poppenkast heeft genoemd. Het is misschien om die reden dat hij zich de rol van Pukkie of Jan Klaasen heeft toegemeten.
Er bestaat voor Desi Bouterse wel een laatste kans om een bijdrage te leveren aan het herstel van het eens onder Vene zo waardig instituut en dat is te bedanken en het volk de gelegenheid te bieden vanwege 'lessons learned' een nieuwe uitspraak te doen. Dit keer for one who really knows how to conduct him or her self.
Wayne Telgt
