Nieuwe Chinese lening - wordt het opnieuw een Njang Patoe?

De Chinese lening ter waarde van 235 miljoen dollar die China aan Suriname verstrekt voor het vierde asfalteringsproject en die zal worden uitgevoerd door het Chinese Dalian, zal geen bestemmingswijziging ondergaan volgens minister Hoefdraad van Financiën. Hoefdraad beweert dat er bij deze lening geen bestemmingswijziging kan plaatsvinden. Assembleeleden hebben de vrees kenbaar gemaakt dat het geld voor het asfalteringswerk een andere bestemming zou kunnen krijgen, omdat uit ervaring uit het verleden wel is gebleken dat bepaalde leningen een andere bestemming kregen. De regering heeft tot op heden niet duidelijk kunnen aangeven hoeveel wegstrekkingen zullen worden geasfalteerd waardoor de vrees is ontstaan bij bepaalde parlementsleden dat er ruimte kan zijn voor gesjoemel bij het project.

We weten ook allemaal hoe men op het ministerie van Openbare Werken nyan heeft weten te maken en dat er thans lieden zijn die staan te trappelen om de ministerspost op dat ministerie over te nemen met het doel de zakken goed te vullen voor het verkiezingsjaar van 2020. Het is dan ook niet vreemd dat de regering grote belangstelling heeft voor het uitvoeren van grote infrastructurele projecten, omdat met dergelijke grootschalige activiteiten er altijd behoorlijk wat aan de strijkstok kan blijven hangen. We hebben dat gezien met de bouw van de bruggen over de Coppenamerivier en de Surinamerivier, waar er op zeer grove schaal gestolen is. Zeker 30 miljoen Nederlandse courant werd er overgefactureerd en door Balast Nedam overgemaakt op een rekening van de ondernemer S. in Hong Kong. Naderhand werd dat geld weer netjes verdeeld op rekeningen van NDP-boeven uit de regering Wijdenbosch.

We hameren maar over de miljoenen in SRD die gestolen zijn tijdens Carifesta en de Naschoolse Opvang. De grootste diefstal van het volksvermogen heeft echter plaatsgevonden tijdens het regiem van Wijdenbosch en wel met de bruggen tussen 1996 en 2000. Schandalige corruptie heeft toen plaatsgevonden en daar praat niemand meer over. Thans hebben we weer een NDP-regering die honderden miljoenen wil lenen in het buitenland om infrastructurele projecten uit te voeren in plaats van te investeren in productiebedrijven die exportgericht zouden moeten functioneren. Infra-projecten zorgen wel voor tijdelijke werkgelegenheid, maar brengen geen deviezen binnen. Het gaat dus bij deze regeringskliek weer om het maken van nyan voor partijtoppers. Het is dan ook niet vreemd dat er een grote in fight is ontstaan binnen de NDP over wie nu wel of niet minister van Openbare Werken mag worden voor de nog resterende termijn van ruim drie jaar, want in die periode moeten de zakken goed gevuld worden.

China heeft al eerder geld geleend voor projecten, dat geld werd op een gegeven moment aan andere doeleinden, waaronder consumptie, besteed. Dus ook de Chinezen behoren flink uit te kijken voor wat en onder welke voorwaarden er geld aan deze regering ter beschikking wordt gesteld. Als een wereldorganisatie met een enorm gezag, beslist om een tranche aan Suriname te blokkeren wegens onbetrouwbaar gedrag van een regering, dan moet dat een signaal aan de regering in Beijing zijn om de nodige voorzichtigheid te betrachten bij het verder verlenen van financiële hulp.

Er is zeker een burgervader die zich al jaren als een ware Boutist profileert en dolgraag minister van Openbare Werken (OW), wenst te worden, maar daar de bagage voor mist. De man wordt naar verluidt thans op niet eenvoudige wijze ondermijnd door andere NDP-gegadigden die ook de portefeuille van OW ambiëren. OW dient een echte ingenieur als minister te krijgen en niet een omhooggevallen partijloyalist .Er zijn al genoeg fouten gemaakt door een voormalige chauffeur bij de Militaire Politie met die belangrijke post te belasten. De NDP kan zulke grapjes echt niet langer tolereren, wil ze dit land toch wat gedegen ontwikkeling bezorgen.