Mansaram zeer inconsequent over Krijgsraad

Tijdens de verkiezingen van 2015, heb ik prettig gewerkt met mevrouw Mansaram. Sedert ze uit de VHP is gestapt schrijft ze artikelen die niet geheel op waarheid berusten. Het is duidelijk dat ze nu continu de partij in een kwaad daglicht probeert te stellen, maar dat zal haar niet lukken. De negatieve berichtgeving van haar maakt de VHP juist groter en sterker.

Mevrouw Mansaram heeft blijkbaar weer eens de opdracht van haar NDP bazen gehad om wat te schrijven. Zo noemt ze de rechterlijke macht in haar ingezonden artikel van 6 februari jongstleden inconsequent en inconsistent. In haar artikel haalt ze daarbij onder meer de Amnestiewet aan:
Mansaram: De Amnestiewet die door DNA werd aangenomen (hoe recht of krom dat ook zou zijn geweest, het is een volwaardig stukje wetgeving), is van de tafel geveegd, terwijl onze rechters lijdelijk behoren te zijn. Dat is het rechtssysteem dat wij nou eenmaal hebben". Verder stelt ze "Komt de jurist Spong met een reactie waarbij hij aangeeft dat de krijgsraad zich niet hoeft te houden aan het requisitoir van de auditeur. Dus zonder requisitoir ook een oordeel kan vellen. Dat is in de Surinaamse rechtspraak nog nooit eerder gebeurd, maar nu in deze specifieke zaak is het dus geoorloofd….?

Deze mening is tegenovergesteld aan een ingezonden stuk van 4 april 2012 met als titel ‘Krijgsraad kan voorbijgaan aan amnestiewet’.
Toen gaf mevr. Mansaram de volgende mening: Ik ben de mening toegedaan dat de krijgsraad voorbij kan gaan aan de omstreden amnestiewet die nu in behandeling is in DNA en dat de krijgsraad tot het uitspreken van een vonnis kan komen. Ze onderbouwde haar mening toen met verschillende voorbeelden.

Haar mening over de Amnestiewet was ook duidelijk: Het zal inmiddels meer dan duidelijk zijn voor elke weldenkende Surinamer dat de huidige amnestiewet, (welke een aanvulling beoogt op de al van onwaarde verklaarde amnestiewet van 1989, afgekondigd in 1992) op basis van de grondwet, internationale verdragen en jurisprudentie heel eenvoudig buiten toepassing kan worden gelaten door de Krijgsraad. En over de krijgsraad en de rol van de NDP gaf ze het volgende aan: Ik kijk uit naar de verrichtingen van de Krijgsraad, moedige mannen en vrouwen die de aanpak van de decembermoorden hebben aangedurfd met alle risico's van dien. Maar ik kijk ook uit naar de verrichtingen van de NDP die steeds tijdens openbare optredens inzake de initiatief amnestiewet zich van zeer onsportieve zijde heeft laten zien. Volgens velen is het walgelijkst de intimiderende toon waarop André Misiekaba een 'burgeroorlog' probeert te forceren. Wat een schande!

De Amnestiewet is niet gewijzigd, de moedige mannen en vrouwen van de Krijgsraad zijn er nog steeds, en fractieleider Misiekaba van de NDP probeert ook nu weer te intimideren. Het gaat nog steeds om dezelfde rechtszaak. Het enige dat gewijzigd is, is de positie van mevr. Mansaram. Zij kon toen kennelijk vrijuit nadenken en schrijven, maar loopt nu in het keurslijf van de NDP; dezelfde partij die ze indertijd ‘gebrek aan intellectuele bagage’ verweet. Dus niet de Krijgsraad en de rechters zijn inconsequent en inconsistent, maar mevr. Mansaram. Het zou goed zijn wanneer ze zich niet meer laat lenen voor goedkope propaganda van de NDP, want ze maakt zichzelf alleen maar belachelijk. De VHP daarentegen blijft consistent en consequent met haar standpunt dat de Rechtsstaat ondersteund en versterkt moet worden.

Idris Naipal

P.S. Leest u ook het ingezonden artikel van mevrouw Mansaram over de decembermoorden: hieronder.

---

Door Mw.mr. drs. Sharmila Kalidien-Mansaram ingezonden artikel:

Paniekvoetbal na getuigenis Rozendaal

 

Net over de drempel van een nieuwe jaar heen staat ons volk voor enorme uitdagingen. Niet alleen met betrekkingen tot mondiale ontwikkelingen en economische vraagstukken zoals de almaar stijgende wereldmarktprijzen voor benzine en de halsstarrige weigering van de regering om de government-take te verlagen, maar dichterbij huis en in onze directe omgeving. De incompetentie van de regering is manifest. Onder andere is de regering niet in staat gebleken de prijzen van primaire levensbehoeften op een aanvaardbaar niveau te houden en wordt het volk systematisch uitgewrongen en uitgeknepen.

Terwijl problemen in onder andere het onderwijsveld, op het prijzenfront, in de zorg, bij de senioren burgers, op de arbeidsmarkt, in de gezinnen waar huiselijk geweld en seksueel misbruik van kinderen aan de orde van de dag zijn en de onbeheersbaarheid van de criminaliteit zich opstapelen, wordt het volk doodleuk geconfronteerd met de indiening van een ontwerpwet ter wijziging van de Amnestiewet van 1992. Voor velen schijnt deze aankondiging als een verrassing te komen. Ik behoor niet tot die velen die verrast of geschokt zijn. Het is zelfs een zeer logisch gevolg van een opeenvolging van gebeurtenissen. Wie gedacht had het Bouterse werkelijk te doen is om land en volk komt nu heel erg bedrogen uit.

Redden van eigen hachje
Gelukkig heb ik mij nimmer laten misleiden door de preken van awari domri’s die geloofden in het door Bouterse beloofde land van melk en honing. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat Bouterse president heeft willen worden alleen en enkel om zijn eigen hachje te kunnen redden. Dat heb ik ook altijd publiekelijk kenbaar gemaakt. Met een Jules Wijdenbosch of iemand anders van de NDP aan het stuur was er waarschijnlijk geen amnestiewet gekomen. Maar Bouterse heeft dat risico niet meer willen nemen aangezien hij al voor de verkiezingen een inschatting had gemaakt van zijn kansen om al dan niet veroordeeld te worden.

De verschillende gesprekken die Bouterse voor en na de landelijke verkiezingen heeft gehad met Rozendaal (en waarbij hij nul op het rekest heeft gekregen) hebben hem een inzicht doen verkrijgen in hoe ‘faya’ hij is. Het 75 kg wegend dossier waarvan ik elke bladzijde ken met als klap op de vuurpijl de zeer belastende getuigenis van Rozendaal, spreken boekdelen over de schuld en het aandeel van Bouterse in de 8 decembermoorden. De getuigenis van Rozendaal is voor mij slechts een bevestiging van wat al bekend moet worden verondersteld te zijn. Het interessante aan dit geheel is of Bouterse daadwerkelijk denkt de gerechtelijke dans te ontspringen door simpelweg de wijziging van de Amnestiewet van 1992, waarin overigens in artikel 2 uitdrukkelijk staat opgenomen dat de amnestie niet geldt voor strafbare feiten die volgens het geldend internationaal recht worden aangemerkt als misdrijven tegen de menselijkheid.

Misdaad tegen de menselijkheid
Het Internationaal Strafhof waarvan Suriname een volwaardig lid is, geeft een interessante betekenisverklaring. Voorts dienen in een amnestiewet een aantal conditio sine qua nons te worden opgenomen met name, de persoon/personen aan wie amnestie wordt verleend, voor welke omschreven strafbare feiten de amnestie wordt verleend en de omschreven periode waarover amnestie wordt verleend.

Persoonlijk ben ik benieuwd naar de omschrijving van de strafbare feiten omdat wij daarmee gelijk ook een bekenning hebben van Bouterse zelf dat hij de moorden van 1982 heeft gepleegd. Van belang is te onderstrepen dat wij verschillende amnestiewetten tot nu toe hebben gekend namelijk,
I. De wet van 3 april 1980 tot opheffing van de strafrechtelijke gevolgen ten behoeve van personen, die zich in verband met de 25 februari 1980 gepleegde militaire ingreep hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit (SB 1980 NO.27);

Deze wet bepaalde in artikel 1 het volgende: “voor al degenen die zich in verband met de militaire ingreep van 25 februari 1980 hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit , begaan in de periode van 25 februari tot 31 maart 1980, worden hierbij de strafrechtelijke gevolgen opgeheven.”
II. Decreet van 5 maart 1981, houdende opheffing van strafbare feiten gepleegd door Sital c.s.
Deze wet bepaalde het volgende:
“gezien de vonnissen van de Krijgsraad van 11 december 1980;
Gelezen het Algemeen Decreet-A van 13 augustus 1980;
Overwegende, dat blijkens genoemde vonnissen van de Krijgsraad wegens samenspanning tot aanslag ondernomen met het oogmerk om omwenteling teweeg te brengen, zijn veroordeeld de personen van:
1. Badresein Sital;
2. Chas Nelson Mijnals;
3. Stanley Niamatkhan Joemman;
4. Michael Naarendorp;
Terwijl de personen van :
5. Frank Naarendorp;
6. Frank Playfair;
7. Ramon Cumberbatch
zijn veroordeeld wegens het kennis dragen van het in voormeld vonnis genoemde strafbaar feit, enz.”

Artikel 1 van deze wet bepaalde als volgt:
“De strafbaarheid van de bij vonnissen van de Krijgsraad gewezen en uitgesproken op 11 december 1980, benoemde strafbare feiten op grond waarvan de hierna te noemen groep van personen tot straf werden veroordeeld op te heffen.”
III. Wet van 19 augustus 1992, houdende het verlenen van Amnestie aan personen die te rekenen van 1 januari 1985 tot het tijdstip van de inwerkingtreding van deze wet, bepaalde hierin omschreven strafbare feiten hebben begaan (SB 1992 NO.68).

In artikel 1 van deze wet is het volgende bepaald:
“1. Amnestie wordt verleend aan degenen die in het tijdvak aanvangende op 1 januari 1985 en eindigend op de datum van inwerkingtreding van deze wet
a. een strafbaar feit hebben begaan zoals omschreven in de artikelen 128, 129, 130, 131,132a, 133, 134, 135, 135a, 169, 170, 171, 172,173, 174, 175, 175bis, 183 en 184 van het Wetboek van Strafrecht;
b. Een strafbaar feit hebben begaan in verband met of in samenhang met het begaan van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
c. Een strafbaar feit hebben begaan dat diende of strekte tot het voorbereiden en/of uitvoeren van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
d. Een strafbaar feit hebben begaan ter voorkoming, het tegengaan of ter bestrijding van de strafbare feiten vermeld onder a.,b., en c.”
(Artikel 1 lid 1 sub a, b, c en d komen te vervallen in het initiatiefvoorstel dat ingediend is).

Ongekend en ongehoord
Uit het bovenstaande komt duidelijk vast te staan dat alle de amnestieregelingen die we tot nu toe hebben gekend betrekking hebben op misdrijven tegen de staatsveiligheid en de openbare orde. Een amnestiewet voor het opheffen van de strafbaarheid van moorden is niet alleen ongekend doch ook ongehoord in een rechtsstaat en waarschijnlijk slechts mogelijk in bananenrepublieken. Er zijn in de wereld nog al eens dictators geweest die zichzelf amnestie hebben verleend, maar dat heeft hun vervolging en berechting niet in de weg gestaan. In Argentinië bijvoorbeeld is een amnestiewet welke op een bepaald moment werd aangenomen later gewijzigd waardoor de daders toch nog berecht konden worden.

Voorts zijn er internationale wegen die bewandeld kunnen worden mocht überhaupt de kadaverdiscipline van onze geachte DNA-leden het mogelijk maken dat de ingediende amnestiewet wordt aangenomen. En daarmee zal dan de dictatuur van de meerderheid een fait accompli zijn en dit land verworden zijn tot een gehucht van moordenaars en folteraars. Voorwaar kat Bouterse voelt zich in het nauw gedreven…

Mw.mr. drs. Sharmila Kalidien-Mansaram