Nickerie.Net, woensdag 15 februari 2017
THEO PARA:
Raadadviseurs en regering willen tweespalt leerkrachten
De drie raadsadviseurs van president Bouterse hebben, het door de rechter opgedragen, overleg met de Bond van Leraren (BvL), eenzijdig afgebroken. Zij zijn van mening dat met de BvL voorzitter Valies geen weg is te bezeilen.Hij zou telkens van standpunt wisselen en een andere dan de onderwijsagenda hebben. De BvL zou geen oplossing willen en slechts de scholen weer willen plat leggen. De raadsadviseurs zijn wel te spreken over de FOLS, de andere, impopulaire vakbond die meegaand is ten aanzien van de regering Bouterse en zich tegen de lerarenstaking keerde. De raadsadviseurs zouden aan president en regering voorstellen het salaris van stakende leraren in te houden, terwijl leraren die niet meedoen aan de staking wel uitbetaald zouden worden. Inmiddels heeft vice-president Adhin de anti-staking leuze al afgeroepen: 'No work, no pay.'
Wat opviel in het relaas van de drie raadsadviseurs was het ontbreken van feitelijke, adequate informatie over de arbeidsvoorwaardelijke meningsverschillen tussen leraren en regering. Het publiek kon zich daardoor geen zelfstandige, inhoudelijke mening vormen over het al dan niet kunnen overbruggen van die meningsverschillen. Pas na kritiek op hun optreden, wilde een van de raadsadviseurs fragmentarisch wat percentages over loonsommen kwijt. Maar het kwaad was al geschied. Zeker als zoveel op het spel staat - het onderwijs en werkbare arbeidsvoorwaarden voor de leraren - was eenzijdig afbreken van overleg een handeling die niet factfree goed gepraat mocht worden. Persoonlijke aanvallen op Wilgo Valies, de moedige en door veel leraren gedragen voorzitter van de BVL en de Alliantie van Leerkrachten (ALS), is contraproductief, want escalerend. Ik zeg moedig omdat als vakbondsleider openlijk protesteren tegen het onderwijsbeleid van een president, die verantwoordelijk is voor marteling en moord van vakbondsleiders, veel durf vraagt. De persoonlijke aanvallen op de BvL voorzitter door de raadsadviseurs, kunnen binnen deze context, als intimidatie worden opgevat.
Wijze onderhandelaars en gesprekspartners, die vertrouwd zijn met de win-win esprit, zijn empatisch en niet verblind door het eigen oogmerk. Ze focussen geduldig op de belangen, verhelderen de verschillende perspectieven, belichten de opties voor vergelijk en bevorderen vertrouwen door begrip en respect. Zij verstaan de kunst het toxische discours van de egocentrische dichotomie, van vinger wijzen en persoonlijke aantijgingen, te vermijden. De raadsadviseurs hebben in dit opzicht gefaald. En dan te bedenken dat de bron van het onderwijs conflict, aantoonbaar ligt bij het niet nakomen van schriftelijke afspraken door de regering Bouterse, de nationale wanbetaler. Het onderwijs is te belangrijk om de dialoog op te geven.
Waarom de regering en het ministerie van onderwijs, niet functionarissen met een staatsrechtelijk helder mandaat, als onderhandelaars had aangewezen, is onduidelijk. Het raadsadviseurschap is een non-transparante functie binnen het Kabinet van de President, die algemeen wordt gezien als vorstelijke, partijpolitieke voorziening voor loyalisten. Niet weinig moeten de raadsadviseurs de onaangename en uitdagende werkzaamheden, die de president zelf zou moeten doen, uitvoeren. Zij moeten de grote en pijnlijke lacunes in de bekwaamheid van de huidige president, opvullen. Het presidentiële gebrek aan integriteit, opleiding, kennis, ervaring en sociaal-emotionele vaardigheden, kost de belastingbetaler onnodig veel geld. Toenmalig DNA-lid Arthur Tjin-A-Tsoi becijferde, ten tijde van de eerste regering Bouterse, dat het budget van het Kabinet van de President het veertigvoudige bedroeg van dat van president Venetiaan. En dat terwijl de laatste voor economisch herstel zorgde en president Bouterse voor de crisis.
De regering moet nu minder dan met haar machtsbehoud, gepreoccupeerd zijn met de belangen van onderwijs, scholieren en leraren. Zij moet ophouden met haar politiek van verdeel en heers in de vakbeweging en kiezen voor inclusief beleid. Zij moet niet met financiële manipulatie en intimidatie het stakingsrecht schenden. De regering kan met integriteit, respect, begrip en bekwame onderhandelaars tot een werkbare oplossing met de leraren komen. Niet persoonlijke aanvallen, maar de capaciteit van bescheidenheid en meervoudig perspectief opent daartoe de deur.
Bron/Copyright: | |
Nickerie.Net /dWT | 15-02-2017 |
|
Email: info@nickerie.net
Copyright © 2017. All rights reserved.
Designed by Galactica's Graphics