De samenleving wordt door de maatregelen van de regering systematisch en structureel verarmd.De SPA en DA ’91 zijn van oordeel dat alleen een massale volksopstand de regering zal dwingen tot het teruggeven van het mandaat. Bovenop alle ellende die deze regering reeds over het volk heeft uitgestort, is er weer een ronde van verhoging van het algemeen prijspeil te verwachten bij de aanpassing van de prijs voor bezine en de wederinvoering van wegenbelasting die in principe reeds in de government take was verwerkt. Dit is te kwalificeren als een onmaatschappelijke, bestuurlijke daad. Verder merken we dat de corruptie in ons staatsbestuur welig tiert, terwijl de kosten van deze corruptie dubbel en dwars uit de zakken van de samenleving worden geplukt. In vrijwel elke sector is er sprake van stagnatie of verloedering.

Sociale Sectoren
De gezondheidssector kampt niet alleen met een financieel probleem waardoor niet op tijd voorzien kan worden in lonen en belangrijke medische hulpmiddelen, maar ook met organisatorische en beleidsvraagstukken. Wij constateren een structureel onvermogen van de regering om vraagstukken in de diverse sociale sectoren op te lossen. De onderwijssector vertoont hetzelfde beeld van de gezondheidssector met daarboven op een slepend geschil tussen de overheid en de onderwijsgevenden. Kijken we naar de werkgelegenheid in ons land, dan zien wij ook dat in plaats van dat die toeneemt, afneemt. Het aantal bedrijven dat de deuren moest sluiten in de afgelopen twee jaar, ligt ver boven de 1000. Grote investeerders trekken weg uit ons land. De overheid mist een gericht beleid inzake mensen met een beperking en hulpbehoevende kinderen en gezinnen. Het maatschappelijk middenveld dat in deze sector eigenlijk een overheidstaak helpt uit te voeren, ontbeert de nodige financiële en logistieke ondersteuning van de overheid.

Ondernemingen en diensten
Als gevolg van het slechte beheer van overheidsfinanciën vinden betalingen aan leveranciers van goederen en diensten aan de overheid niet tijdig en soms helemaal niet plaats. Door dit slechte betalingsgedrag vanuit de regering wordt onze productie- en dienstensector heel hard getroffen en ontstaat verlies van arbeidsplaatsen, de financiële c.q. de banksector, komt eveneens in problemen. De mogelijkheden om overheidsfinanciën te versterken, ontbreken alsook de mogelijkheid om exportopbrengsten te genereren.

Financieel monetair wanbeleid
Structureel wanbeleid bij de overheidsbestedingen en het leningen-/schuldenbeleid van deze regering storten ons in een financieel-economische afgrond. Het vertrouwen en het geloof in deze regering is bij de samenleving totaal verdwenen. De koers is van SRD 3.50 voor een Amerikaanse dollar gestegen naar SRD 7.80 voor een Amerikaanse dollar. Dit heeft tot gevolg dat de goederen en diensten voor de samenleving ruim twee maal zo duur zijn geworden en dit naast de significante stijgingen van de tarieven van nutsvoorzieningen.

Nepotisme en vriendjespolitiek
Wat de situatie verder verslechtert, is dat de weinige kansen die er nog zijn om te participeren in het economisch proces, worden gekanaliseerd naar partijgenoten, vriendjes en familie. Dit is niet alleen sociaal onrechtvaardig, maar eveneens berooft het ons van de noodzakelijke kwaliteit in de uitvoering van het beleid. Bovenal is het een erge vorm van corruptie.

Veiligheid en criminaliteit
DA’91 en SPAstellen vast dat verruwing van de criminaliteit en toename van de intensiteit zorgwekkend zijn. Maar wat nog zorgwekkender is, is dat blijkt dat de overheid niet in staat is de veiligheid van de burgers te garanderen met alsgevolg dat vaker te constateren is dat mensen het recht in eigen hand nemen en vaak op onmenselijke wijze rovers en vermoedelijke rovers hardhandig aanpakken in plaats van deze over te dragen aan de politie.
Wij merken datbinnen de bewaarders van onze veiligheid, politie enleger,ersteeds meer haarden van ontevredenheid ontstaan,hetgeen niet goed is voor de nationale veiligheid en stabiliteit.
De normvervaging en het verval van onze samenleving moeten onmiddellijk gestuit worden. We kunnen als samenleving, politiek maatschappelijk en religieus, niet langer stil zitten en het onvermogen van deze regering bewegingloos gadeslaan.

Slecht bestuur
Terwijl het volk verpaupert, creëert de president onder het mom van reshuffeling van ministers en directeuren, een enorme financiële druk op de samenleving. De ministers worden één tot twee jaar op de post gelaten en nadien is hun financiële bedje gespreid. Het enige wat deze beleidsmakers als verworvenheid hebben is het regeren zonder transparantie en communicatie naar de samenleving toe. De samenleving wordt steeds weer verrast met nieuwe maatregelen en ad hoc beleid. Beloften worden niet nagekomen en er is sprake van ad hoc of zigzag maatregelen in plaats van een samenhangend en coherent beleid. De prioriteitstelling is zoek en de gewenste en geplande beleidsdoelen en indicatoren zijn onbekend, waardoor de evaluatie en toetsingsmiddelen voor de regering ontbreken. Ze zijn het pad bijster.

Landbouw en toerisme
Er is geen duidelijk beleid voor ons toerisme, terwijl het toerisme zou moeten bijdragen aan verhoogde directe inkomsten voor Suriname. Door het ontbreken van duidelijke regelgeving en beleidsinstrumenten wordt onze toerismesector de mogelijkheden ontnomen om daadwerkelijk inkomstengenererend te zijn voor de lokale bevolking en toonaangevend in de regio. Ook hieruit blijkt nogmaals het onvermogen van de regering. De agrarische sector heeft ook te lijden van de afwezigheid van beleid, dat ontwikkeld en uitgevoerd zou moeten worden om deze sector dienstbaar te maken aan de economie. Noch de pluimvee-, noch veeteelt-, noch de visserijsector krijgt de juiste beleidsaandacht. Deze sectoren zijn daardoor niet in staat de daadwerkelijke potentie op te leveren. Kortom: wederom is het onvermogen van de regering hier evident.

Parastatale sector
We merken op dat de parastatale sector nog steeds in een wurggreep vastzit van de partij politieke intriges waarbij niet binnen de regels van good corporate governance wordt gehandeld, maar op basis van kleine interne paleisrevoluties binnen de regeringspartijen. Bij de ontmanteling van TCT, was het volgens de president de bedoeling dat de N.V.’s zelfstandiger moesten gaan functioneren, maar we merken aan de gedraging van de regering bij parastatalen, dat dit slechts lip service is. Wij stellen vast dat onze samenleving beter verdient. De SPA en DA’91 maken zich ook zorgen om dit geconstateerde fenomeen. Als samenleving eisen wij dat elk bedrijf op een zo efficiënt mogelijke wijze wordt beheerd, zodat het zo min mogelijk kosten en een zo hoog mogelijke kwaliteit heeft voor de individuele burger terwijl er een zo hoog mogelijk rendement uitkomt.
Het partnerschap stelt vast dat ook het buitenlandbeleid welke vandaag de dag van groot belang is in een internationale omgeving van globalisatie en interdependentie van staten en volken, niet indiceert dat de regering stappen zet tot betere positionering van Suriname binnen de regio en daarbuiten. Juist vernemen we signalen van een verdere isolement van Suriname door onder andereideeën van terugtreden uit de Caricom.

Onze jeugd
Onze jeugd heeft perspectieven nodig. Bij het bekijken welke perspectieven het totnutoe door deze regering gevoerde beleid aan de jongeren biedt,stellen we vast dat er geen positieve perspectieven zijn. Een staatsschuld, die nu boven de SRD 7 miljard ligt aan buitenlandse leningen en boven de 4 miljard Surinaamse Dollar binnenlandse staatsschuld. Een toenemende werkloosheid alsgevolg van niet alleen een falend financieel-economisch beleid, maar ook het ontbreken van een duidelijke bevolkingspolitiek en een immigratie- en handelsbeleid dat dienstbaar is aan het creëren van arbeidsplaatsen voor de lokale bevolking.Triest is het ook dat een duidelijk nationaal sport- en recreatiebeleid ontbreekt! Het parlement dat door ons als bevolking is aangewezen, blijkt een ordinair rubberen stempel te zijn voor het slechte beleid van de regering. Er wordt geen controle uitgeoefend op het beleid waardoor de ‘checks and balances’ van de democratische rechtstaat steeds ernstiger aan het wankelen worden gebracht. De SPA en DA’91 roepen zowel de parlementariërs van de coalitie als de oppositie op om druk op de regering uit te oefenen dat de president zijn mandaat teruggeeft.