Twee maanden zijn reeds voorbij, maar de rehabilitatiewerkzaamheden op het Onafhankelijkheidsplein vorderen maar niet. Het plein werd sinds begin mei afgesloten voor het publiek, omdat de regering vond dat het toe was aan dringend herstel. De achterliggende reden was dat de regering bang was voor de groepen die steeds kwamen protesteren tegen het regeerbeleid. Bang als de president is, liet hij als lafaard des vaderlands op het Onafhankelijkheidsplein hopen zand gooien, zodat een massa zich niet vrij zou kunnen bewegen. Als de regering daadwerkelijk vond dat het plein aan dringend herstel toe was, zou zij bijvoorbeeld niet hebben toegestaan dat er grote evenementen van bepaalde organisaties op het plein gehouden werden. Een week later ging de regering over tot het omrasteren van het plein met een hekwerk. Echter is tot nog toe de rehabilitatie niet op gang gekomen, misschien ligt dit aan het feit dat de regering wekelijks SRD 22.000 dient te betalen voor de omrastering van het plein.

Waarom zou de regering in deze precaire situatie ervoor kiezen om zoveel geld uit te geven voor de omrastering van het plein dat het volk toebehoort? Opmerkelijk is dat deze zelfde regering keer op keer zegt dat er bezuinigd moet worden, maar in geen enkel geval merkt het volk op dat de regering zelf iets hieraan doet. De regering laat zichzelf en vrienden niet op een houtje bijten, in tegenstelling tot de doorsnee burger, die zit dagelijks met de handen in het haar, omdat prijzen en diensten bijna onbetaalbaar zijn geworden. Terwijl de regering toekijkt hoe de schoolgaanden meer moeten betalen voor inschrijfgeld, geeft ze elke week heel gemakkelijk SRD 22.000 uit aan de omrastering van een plein. Hoe belachelijk is dat niet? Terwijl bepaalde gezinnen nauwelijks te eten hebben, gaat de regering rustig door met het doen van nodeloze uitgaven.