9 december: Dag van volksbedrog

Bisschop Karel Choennie van de Rooms-katholieke kerk heeft gemotiveerd geweigerd deel te nemen aan de zogeheten Nationale Conferentie voor Dialoog en Verzoening, die op 6 december zou worden gehouden. Zonder Bisschop Choennie, is elke poging tot dialoog en verzoening met de nabestaanden van de slachtoffers van 8 december 1982 en andere ernstige mensenrechtenschendingen in de jaren tachtig, zinloos of onoprecht.

In het besef van die cruciale, maatschappelijke positie voor vrede en gerechtigheid, waarborgt de bisschop zijn geloofwaardigheid met het oog op de integriteit van zijn verzoeningsinzet. Op 8 december 2017 is het 35 jaar geleden dat de macabere ontvoeringen, brandstichtingen, folteringen en moorden in Paramaribo plaatsvonden. De bisschop vond het houden van genoemde conferentie in de aanloop van 8 december, getuigen van gebrek aan respect voor het leed van de slachtoffers en nabestaanden van 8 december 1982. De conferentie wordt immers gehouden door het zogeheten Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld dat is opgericht door Sandew Hira.

Het comité voert onder de vlag van dialoog en verzoening, campagne voor onvoorwaardelijke straffeloosheid voor de daders van 8 december 1982 en daders van andere ernstige misdrijven onder de militaire dictatuur en tijdens de Binnenlandse Oorlog, gepleegd. Hira schaadt metterdaad het proces van nationale verzoening door de ernstige schending van de grondwet - het hoogste sociale contract - door de zelfamnestiewet van 2012, te verdedigen. De zelfamnestiewet markeert een autoritaire schending van grondwet en internationale mensenrechtenverdragen. De mensenrechtencommissie van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties hebben de amnestiewet van 2012, in krachtige bewoordingen veroordeeld.

Het comité van Hira is bij mijn weten het enige comité ter wereld dat zegt op te komen voor slachtoffers en nabestaanden door campagne te voeren voor onvoorwaardelijke amnestie voor de daders. Dat het comité, anders dan de authentieke organisaties van nabestaanden en mensenrechtenorganisaties van Suriname, pas decennia na de ernstige mensenrechtenschendingen is opgericht, getuigt eerder van een politieke, dan een humanitaire agenda. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat het comité deelneemt in de structuren van de regering van president-hoofdverdachte Bouterse. Tegen de laatste heeft auditeur-militair Roy Elgin 20 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf geëist, vanwege zijn aandeel in de decembermoorden. Door die moorden verloren 15 critici van de dictatuur, waaronder journalisten, advocaten, vakbondsleiders, ondernemers, militairen en universiteitsdocenten, het leven.

In De Nationale Assemblee riep oud-politieman Edward Belfor, volksvertegenwoordiger en oud-minister van Justitie en Politie onder Bouterse I, de president face-to-face op vanwege de strafeis af te treden. Maar het comité van Bouterses ‘patriot’ weet van geen wijken. Zogenaamd om tegemoet te komen aan het bezwaar van de Bisschop, heeft het comité zijn conferentie verschoven naar 9 december. Onbedoeld koos het comité een datum die naadloos aansluit bij zijn pro-Bouterse agenda.

Moreel besmette dag

Op 9 december is het precies 35 jaar geleden dat de toenmalige legerleider Bouterse op de televisie het Surinaamse volk voorhield, dat de ontvoerde democratische voormannen ‘op de vlucht zijn neergeschoten’. Hij zei ook dat het ‘afgelopen nacht’, dus 9 december, was gebeurd. Ook zou een coup zijn voorkomen. Door foltering waren op 8 december al, André Kamperveen en Jozef Slagveer gedwongen, valse zelfbeschuldigingen over een coup, voor te lezen op radio en televisie. Tijdens een zitting van de Krijgsraad was op een videofilm van de STVS te zien hoe Bouterse persoonlijk Kamperveen intimideerde en dwong de valse verklaring voor te lezen. Het was het zoveelste bewijs dat Bouterse in het Fort Zeelandia aanwezig was op de dag van de lugubere misdrijven.

Bouterse gaf in het Decembermoordenproces een alibi voor de late avond van 8 december en de nacht van 9 december 1982. Nu blijkt uit het minutieuze onderzoek van de auditeur-militair dat de slachtoffers voordat Bouterse naar zijn alibi-adres vertrok, al waren vermoord. Toch staat op hun graven niet 8 december 1982, maar 9 december als sterftedatum. Waarom? Omdat de dictatuur officieel een valse sterftedatum aan patholoog-anatoom en nabestaanden had opgegeven. De valse datum schiep de tijdsruimte voor de valse alibi’s van de daders.

Ook blijkt nu uit het verdienstelijke werk van de auditeur-militair dat middels een ‘alarmplan’ een couppoging door de dictatuur was geënsceneerd, om zo de slachtoffers valselijk van een coup te kunnen beschuldigen. In de nacht van 9 december werd met ‘losse flodders’ geschoten. Heel dit planmatige volksbedrog voltrok zich zowel op 8 als 9 december 1982. Maar gezien Bouterse zijn historische leugen van ‘op de vlucht neergeschoten’ op 9 december 1982 aan ons volk verkondigde, is het passend 9 december tot Dag van het Volksbedrog uit te roepen. Dat door de hand van de tijd, tegen het oorspronkelijke voornemen van de organisatoren in, de conferentie voor de straffeloosheid nu precies op die moreel besmette dag is geagendeerd, doet mij denken aan een uitspraak van Francis Bacon: ‘Waarheid is vrucht van de tijd, niet van de autoriteit.’

Theo Para