Nickerie.Net, maandag 03 februari 2020

Sigaar uit eigen doos, NDP-regering draait op bedrog

02 Feb 2020

Iedereen die er fatsoenlijke meningen op na houdt, die in staat is redelijk na te denken, fronst de wenkbrauwen bij het horen van en lezen over de verklaringen die worden gegeven over de verdwenen honderd miljoen Amerikaanse dollars kasreserve van lokale banken, die in bewaring waren gegeven aan de Centrale Bank van Suriname. De meest stupide waren die van de heer vicepresident (vp), die betoogde dat de onderhavige dollars bij de CBvS, a) daar waren om te worden gebruikt, b) dat die dollars wel weer zouden worden aangevuld, c) dat ze waren aangewend voor basisgoederen, en d) dat ze dienden om te interveniëren op de valutamarkt.

Alle tegengestelde informatie was naar zijn zeggen nep, en halve waarheden afkomstig van leeghoofden met geen ander doel dan verwarring te zaaien (en zo de zittende regering in diskrediet te brengen). De heer vicepresident heeft het auditorium waar hij zijn verhaal afdraaide bewust gekozen; de intelligentie van dat gehoor heeft hij niet hoog aangeslagen, wat een regelrechte belediging, om niet te zeggen minachting, van het daar aanwezige publiek is.

Hij zou het wel uit zijn lijf laten om dezelfde tirade, de felle woordenstroom waarin hij zijn misnoegen uitte, af te steken voor een groep mensen met een meer dan gemiddelde kijk op financiële en sociaaleconomische situaties. Hiermee wordt overigens geenszins gesuggereerd dat het publiek daar te Welgedacht B dan weinig of geen weet van bedoelde situaties zou hebben!

De uiteenzetting van de vp heeft veel weg van deus ex machina: een verteltechniek waarbij sprake is van een onverwachte ontknoping van een verhaal. Het is meer dan aannemelijk dat de wonderbaarlijke ontwikkeling geboren werd uit de behoefte van de vp en het politieke huis waar hij uit komt, de grenzen van logica en werkelijkheid te overschrijden.

Aan bedenkingen onderhevig is het verweer dat de verdwenen dollars o.a. zijn aangewend voor de aankoop van aardappelen en uien. Dat roept dan meteen de vraag op of het tot de taken van de overheid behoort om op enig moment in de behoefte daaraan te voorzien. Gaan we daarmee niet terug naar de tijd van de bedeling, van de tijd van Lansi Gron? Toen hulp aan behoeftigen werd verleend door het uitdelen van voedsel en het geven van zorg? Die tijd ligt ver achter ons, gelukkig.

Bedeling of het verstrekken van voedselpakketten nu, is een sociale maatregel uit de oude doos. Dat stamt uit de beginjaren van de vorige eeuw; uit een tijd dat de mensen wekelijk niets hadden. Anno 2020, het begin van de 21e eeuw, is de situatie geheel anders…en dat is maar goed ook. De mensen hebben hard gewerkt, zijn spaarzaam geweest en hebben hun spaargeld bij lokale banken ondergebracht. Die banken hebben tot meerdere zekerheid en in vol vertrouwen op hun beurt dat spaargeld van de burgers in bewaring gegeven aan de Moederbank.

Achteraf blijkt tot ontsteltenis van de gemeenschap dat de regering die van haar mandaat heeft om het land te besturen, niet op haar taak berekend is. Die regering heeft een te grote broek aangetrokken en heeft niet de tering naar de nering kunnen of willen zetten, met het gevolg dat de gemeenschap tot armoede werd gedreven. En de regering zelf werd gelijk de spreekwoordelijke kat in het nauw gedreven. Dan weet u wat er gebeurt: die kat maakt rare sprongen. Maar de kat was ook op het spek gebonden; hij had immers het beheer van en over spaargelden van burgers ondergebracht bij de Moederbank. En gelegenheid maakt de dief.

Dus werd, al dan niet in samenspanning met de (spaar)banken, het geld van de spaarders, zonder toestemming dan wel medeweten van die spaarders, ‘geleend’ om aardappelen en uien (basisgoederen) te kopen en die vervolgens aan de bestolen spaarders uit te delen.

Zo gebruikt de regering een sociale maatregel uit de oude doos, om de benadeelde gemeenschap een sigaar uit eigen doos te geven. Kan dat zomaar ongestraft?

Wij, bewoners van dit land, zijn een lankmoedig volk, kort van memorie. Wat vandaag de gemeenschap in rep en roer brengt, is morgen alweer vergeten. Daarom mag u vergeten wat hier allemaal staat, als u maar uw best doet te onthouden wat er niet staat.

George Orie