Nickerie

Nickerie, Tuesday 18 May 2004

Suriname populair bij Nederlandse stagiairs

"Ik ga hier niet meer weg"

Roy van Vilsteren

PARAMARIBO — De interesse van Nederlandse studenten in Suriname als stageland groeit. Jongeren willen hun horizon verbreden door praktijkervaring op te doen in een land waarmee ze taal en geschiedenis delen, maar dat verder in veel opzichten totaal verschilt met hun thuisland. Hun algemene oordeel na een paar maanden: we hebben veel geleerd over Suriname en onszelf, maar minder over ons vakgebied.

‘Naast Creolen, Hindoestanen, Javanen, inheemsen en Chinezen is er nóg een etnische groep in Paramaribo nadrukkelijk aanwezig: Nederlandse stagiairs. Hoewel we in ons thuisland volstrekt verschillende levens leiden, op de een of andere manier biedt het draadje dat ons bindt – Nederland – genoeg gespreksstof.’ Dit schreef een Nederlandse stagiair onlangs vanuit Suriname op zijn internetpagina, die hij in het leven riep om thuisblijvers op de hoogte te houden.

De jongeman is niet de enige Nederlander die Suriname heeft uitgekozen als stageland. "Opmerkelijk is de belangstelling die is getoond door personen die graag stage in het land willen lopen", zei Rabin Boeddha, onderdirecteur van de Stichting Toerisme Suriname, vorige maand na een bezoek aan de Vakantiebeurs in Utrecht. "Ik krijg dagelijks mail van studenten die hier hun stage willen lopen. Het aantal groeit nog steeds", zegt Simone Reeder van het Stage Center Suriname. Als reden geven studenten bij haar een historische band met familie, een gemeenschappelijk koloniaal verleden, de taal en het klimaat op. Naast de motivaties die Reeder aanhaalt, willen Nederlandse stagiairs zich in Suriname vaak verder ontwikkelen, zowel op persoonlijk vlak als in hun studie.

Een stageplek is hier niet alleen voor Nederlandse studenten aantrekkelijk, veel Surinaamse bedrijven verwelkomen hen ook met open armen. "Stagiairs zijn goedkope krachten", geeft Reeder toe. "Ze zijn meestal bijna afgestudeerd, dus bezitten ze de nodige know-how." Boeddha: "Je kunt Nederlandse studenten moeilijker opdrachten geven dan Surinaamse, omdat ze geavanceerder werken. Bovendien betekent een Hollandse stagiair ook een impuls voor de export, omdat het bedrijf door de eindscriptie ook in Nederland bekend wordt."

De stagiairs zelf zijn doorgaans enthousiast over het land en het klimaat, maar vaak enigszins teleurgesteld over hun stageplek. "Door alle beperkingen op mijn werkplek heb ik mijn doelen bij moeten stellen", zegt een stagiair bij een overheidsinstelling. "Voor iedere handeling heb ik toestemming nodig van de directeur, er zijn regelmatig geen pennen of er mist printpapier." Haar verhaal is een tekenend voor de visie van Nederlandse stagiairs op de Surinaamse bedrijven en instellingen. Een uitzondering vormt de groep geneeskundestudenten, die wegens het krappe budget hier breder wordt ingezet dan in Nederland. "Ik leer veel, al is de begeleiding wel minimaal", zegt een van hen.

Vanuit de hoek van de vrouwelijke stagiairs is er ook nog wel wat commentaar op de Surinaamse mannen. ‘Als blank meisje ben je hier een soort attractie’, schrijft Anouk Brans (20) in haar eindverslag, na zes maanden stage te hebben gelopen bij een meubelfabriek. ‘Je wordt van alle kanten aangekeken en bekeken op straat door de mannen. Ze roepen je na, geven kusgeluidjes of roepen: ‘pssst, pssst.’ Als je ze een beetje aandacht geeft, zijn ze helemaal verliefd.’

Ilja Kleynjan (23) heeft haar draai hier echter helemaal gevonden: "Ik wilde mijn hele leven al naar Suriname, ik had op onverklaarbare wijze een soort band met het land. Ik hoor Nederlanders vaak zeggen: wat Surinamers in een dag doen, werk ik in een uurtje af. Ik heb die ervaring helemaal niet, mensen werken hard. Ik moet eigenlijk terug naar Nederland om mijn studie af te maken, maar ik probeer dit vanuit Suriname te regelen. Ik ga hier niet meer weg."

Bron: de Ware Tijd, 17-02-2004

Nickerie.net

terug naar het nieuwsoverzicht