Nickerie

Nickerie, Tuesday 18 May 2004

Documentatie en voorlichting belangrijk in grenskwestie Suriname-Guyana
door Erna Aviankoi

PARAMARIBO — "Documentatie en voorlichting zijn belangrijke tools in de grenskwestie Suriname-Guyana. Suriname moet geen tijd verliezen maar alles op alles zetten om de bevolking, en vervolgens de regio en de rest van de wereld meer kennis bij te brengen van de zaak. Wij kennen de geschiedenis slecht. Het gebied is zowel historisch als geografisch Surinaams grondgebied. Wij moeten Guyana geen kans geven maar direct aan de slag gaan"

Het advies van Felix Esser, gepensioneerd hoofdinspecteur van politie, die als politieman in de jaren zestig een aantal expedities heeft uitgevoerd in het gebied. De Defence Police die wijlen Johan Adolf Pengel, in zijn hoedanigheid van minister-president in het leven had geroepen , is hem ook niet onbekend. "Ik ken het gebied zoals een schildpad het strand van Galibi. Elke hoek, elke weg." Esser ziet graag dat de regering een agressievere politiek voert.

"Jagdeo denkt dat hij met een paar juridische foefjes feiten kan weerleggen, maar documenten en verdragen zijn duizendmaal sterker dan juridische gebabbel. Hij ruikt olie maar daar zal het wel blijven, want geen milligram zal hij krijgen tenzij hij dat koopt. Maar onze regering zal een agressievere politiek moeten voeren, anders kan Jagdeo nog olie voor de kust van Coronie claimen." Volgens de oud-politieambtenaar heeft Suriname hier te maken met een ‘schurkenstaat’ die wordt geleid door ‘gangsters’ en ‘bandieten’.

"Wij moeten onze aanwezigheid op de Corantijn duidelijk laten merken. De westgrens met Guyana is geen probleem voor Suriname. Is de zuidwestelijke driehoek tussen de Coeroeni, de Boven-Corantijn en het Acaraigebergte een probleem voor Suriname? Neen. De bewijzen van deze zaken zijn vastgelegd in documenten. De regering hoeft alleen deze documenten te lichten en die te gebruiken in eventuele besprekingen. Wij moeten agressiever worden."

Esser zegt dat Suriname niets heeft te bespreken met Guyana, nu deze de stap naar het zeerechttribunaal heeft genomen. "Onze regering heeft hen alleen een nota te sturen om ze duidelijk te maken dat de zogenaamde besprekingen zijn afgebroken en dat de zaken bij de Verenigde Naties zullen worden afgehandeld."

Producties

De gewezen hoofdinspecteur van politie stelt voor dat de hele geschiedenis van de grenskwestie met een intensieve mediacampagne onder de aandacht van de gehele samenleving wordt gebracht, zodat men op de hoogte is van wat hij noemt de ‘schurkerij van Guyana’. Bij deze voorlichting moeten ook de universiteit, de middelbare scholen en muloscholen worden betrokken. Hij benadrukt dat de producties ook in andere talen zoals Engels, Frans en Spaans vertaald moeten worden en helemaal meegenomen in de voorlichtingscampagne.

Esser haalt aan dat Suriname vóór de Tigri-affaire veel beheersdaden had in het gebied. Zo was er een post van het Bureau Waterkracht Werken (BKW), die watermetingen verrichtte. Verder waren er een aantal kampen en een airstrip van bijkans achthonderd meter lang. (Het basiskamp en de Post Tigri dienden ter ondersteuning van werkzaamheden in het kader van de toen in uitvoering zijnde Operation Grasshopper, om de natuurlijke hulpbronnen in het betrokken gebied in kaart te brengen... red.)

Hij wijst erop dat het probleem met de westgrens begon toen de Duitser Robert Schomburgk omstreeks 1843 de Coeronie-Kutari bovenloop tijdens een expeditie aanwees als de grens in het zuidwesten. Deze fout werd jaren daarna ontdekt door de Engelsman Barrington Brown tijdens een tweede expeditie in het gebied.

Esser gaat voor harde aanpak. "Het gebied heeft veel waarde. Weet jij hoeveel ijzererts, nikkel, mangaan en bauxiet er zitten? Weet jij hoe groot het gebied is? Het is tussen de 12.000 en 15.000 km² groot. Om niet te praten over de olie aan de kust."

Bron:
	, 22-03-2004

terug naar het nieuwsoverzicht