Nickerie

Nickerie, zondag 28 november 2004

Districten mogen beschikken over eigen fonds

PARAMARIBO – Vijf districten, waaronder ook Nickerie, mogen voortaan beschikken over een eigen ontwikkelingsfonds. Dit meldt het ministerie van Regionale Ontwikkeling, RO. Er is nu voldaan aan één van de belangrijkste voorwaarden voor zelfstandig begrotings- en financieel beheer. Een verordening opgesteld door de districten, een historische primeur, is goedgekeurd door het parlement.

De verordening regelt de instelling van het fonds. “Voor deze historische mijlpaal zorgden de districtsraden van de vijf pilotdistricten Wanica, Para, Nickerie, Commewijne en Marowijne”, meldt RO. Uit de fondsen kunnen lokale ontwikkelingsactiviteiten worden gefinancierd. Tot de financieringsbronnen behoren belastingen en vergunningsrechten. Ook de begroting van RO kan dienen als bron.
Bij de uitvoering geldt een overgangsfase. Alle middelen zullen voorlopig nog gekanaliseerd worden via de begroting van RO. Na de overgangsfase zal de financiering lopen via een districtsbegroting. De begroting wordt goedgekeurd door de districtsraad, de hoogste lokale volksvertegenwoordiging. De bedoeling is dat de bevolking zoveel mogelijk zelf de prioriteiten aangeeft.

Bron:
Waterkant	, 24-11-2004

Redactioneel Dagblad Suriname (27 november 2004)

Het streven naar volledige decentralisatie in de districten

Paramaribo - Afgelopen week hoorden wij over de opzet van een districtenfonds en de voortgang van het decentralisatieproject van het ministerie van Regionale Ontwikkeling (RO) en de Inter American Bank (IDB). Dan heb je een districtenfonds, maar wat doe je ermee? Het gevoel bestaat dat wij weer zo’n concept hebben gelanceerd vanuit het commandocentrum in Paramaribo (top-down) op het districtenstelsel. Terwijl wij juist de zaak moeten omkeren: hoe kunnen wij de woon- en leefgemeenschappen in onze districten meer activeren om samen met elkaar te werken aan locale ontwikkeling van de burgers? Het moet niet meer gaan om de fiscale decentralisatie maar om volledige decentralisatie.

Volgens het nog dit jaar gehouden onderzoek van de democratie unit van de ADEK-universiteit heeft slechts 0,01% van de burgers nog vertrouwen in politici. Dit impliceert een aantal zaken en zeker voor de beleving van democratische normen en waarden op het niveau van de districten. De centralistische ziekte en bevoogding vanuit het regeringscentrum van regeren uit Paramaribo moet op de helling ten voordele van de participatiegedachte van ontwikkeling aan de basis. Met het decentralisatieproces in de districten is een belangrijke stap gezet om beter in te spelen op de maatschappelijke ontwikkelingen. Doelmatiger, integraler en wijk- en ressortgericht is de belofte van de districten om zo beter gehoor te kunnen geven aan dat wat bij burgers leeft. Maar is decentralisatie voor ons de tovermedicijn tegen al het geklaag van de burger over zijn overheid; het verfijnde bestuur dat via de Wet op de Regionale Organen inspeelt op de maatschappelijke problemen die zich aan haar voordoen. Decentralisatie is slechts een deel van het antwoord. Grootschalige en matige kennis van wat leeft in de wijken en ressorten hoopt men afdoende mee te bestrijden.

Want de districtscommissaris heeft immers de gelegenheid intensief met burgers te communiceren. Hij kan zijn beleid daardoor laten sturen en zo beter aansluiting vinden bij wat leeft. Maar dan moet de DC door de burgers die woonachtig zijn in het district, worden gekozen. De politiek benoemde DC werkt niet meer in ons land. Wij hebben geen waterdragers nodig van een regering die maanden niets van zich laten horen en ten tijde van de verkiezingen actief wordt, omdat partijbonzen de districten interessant beginnen te vinden vanwege de aanstaande verkiezingen. De gekozen DC moet leren functioneren en zich gedragen als ‘luisterende overheid’ en hopen op die manier het vertrouwen van de burger te herwinnen. De luisterende overheid poogt zoveel mogelijk met de wensen van de burger rekening te houden en is dienstverlenend en klantvriendelijk. Alleszins kwaliteiten die gewaardeerd worden en die we vast moeten zien te houden. Toch schieten wij hiermee nog te kort. Deze rolverandering is nog te gering, haar reikwijdte is kort om een antwoord te zijn op essentiële maatschappelijke problemen enerzijds, anderzijds om zelf de basis taken goed uit te voeren. Het is ook geen antwoord op het gebrek aan sociale betrokkenheid en de teloorgang van sociale verbanden in de verschillende districten. En de overheid, het districtcommissariaat, blijft reageren op problemen in plaats van samen te werken bij het oplossen van die problemen. Het is vaak de DC die de problemen van de burgers oplost, of het commissariaat biedt een oplossing voor een probleem aan, daarmee het probleem te zeer naar zich toe trekkend.

Maar er is meer aan de gang in onze districten. De ontmanteling van de maatschappelijke verbanden is volop aan de gang. Het is een cultuurverandering die zich in de maatschappij voltrekt, afgeleid van de individualiseringsgedachte. Die individualisering wordt al te gemakkelijk vertaald in ‘eigen belang’ en je niet met andermans zaken bemoeien’. Deze verandering voltrekt zich voor een groot deel buiten de reikwijdte van een district. De invloed bij voorbeeld van de media, in het bijzonder de TV, op een ontwikkeling naar grootschaligheid en onpersoonlijkheid moet niet onderschat worden. De stedelijke omgeving (Paramaribo) werkt als een katalysator. Culturele spanningen en een toenemend gevoel van onveiligheid versterken de neiging om zich terug te trekken in de eigen woning en de familie. Ook zien wij tegelijkertijd een omslag in het denken en doen van burgers. Een omslag van kleinschalig naar grootschalig, van participerend naar consumptief en van waarderend naar vrijblijvend. Ook de overheid, en met name de lokale overheid, kan zich niet onttrekken aan de cultuurveranderingen en demografische ontwikkelingen. De maatschappelijke ontwikkelingen in de districten stellen vragen bij ons handelen en met decentralisatie ligt er een uitdaging meer nieuwe wegen te zoeken. De districten liggen in de frontlinie van de spanning tussen overheid en burger, van het pogen het vertrouwen in de overheid te herwinnen. Daarom moet een commissariaat in een district streven naar nieuwe vormen van sociaal verband tot stand te brengen. Om te beginnen het commissariaat te zien als onderdeel van het maatschappelijk leven in de wijk en de ressorten. In termen van de cultuuromslag: van confronterende burgers versus een anonieme overheid, naar participerende burgers met een meedenkende locale overheid. De nieuwe rol van het districtscommissariaat moet bestaan uit het vergroten van de deelname aan het maatschappelijk leven van de burgers te vergroten door zelf te participeren en samen met bewoners problemen op te lossen. In die rol (de nieuwe) van de lokale overheid gaat het om een pakket taken (kerntaken) middels het bereiken van de volgende beleidsdoelstellingen: verhogen van de doelmatigheid, verbeteren dienstverlening, klantvriendelijkheid, service, goede voorlichting, voldragen inspraak en participatie bij beleidsvoorbereiding en uitvoering.

Deze nieuwe taken liggen op het vlak van de sociale vernieuwing. Bij sociale vernieuwing wordt op een commissariaat sterk de nadruk gelegd op het ontwikkelen van activiteiten in samenwerking met en op geleiden van wensen van bewoners van het district. Maar dit gaat natuurlijk niet zomaar. Sociale vernieuwing moet zich vertalen in een concreet programma. Het gaat om nieuwe ontwikkelingen voor de districten. Het gaat dan in hoofdzaak om de volgende aspecten: het tot stand brengen van een infrastructuur van voorzieningen (educatief, cultureel, recreatief, sportief en aandacht voor achterstandgroepen), herstel van wijkcohesie (onbekendheid met de buren, aandacht voor gevoelens voor onveiligheid, criminaliteit en vandalisme en burgerparticipatie in projecten), het inschatten van de economische potentie (vestiging bedrijven en aantrekken van investeerders) van het district en het werven van financiële middelen om een ander te realiseren. En hierop kan het districtenfonds heel goed op inspelen.

Bron:
DBS	, 27-11-2004