|
Nickerie - verleden, heden en de toekomst |
|
door Kenneth R. Donk |
Suikerplantage Hampton Court
Reeds
in 1797 werden de eerste plantages in
Nickerie aangelegd door gouverneur J.F.
Friderici. Het waren de katoenplantages
Plaisance en Paradise aan de
linkeroever van de Nickerierivier. Die
hebben de aanstoot gegeven tot de
verdere ontwikkeling van het
plantagesysteem in het westen van het
land. Met
succes, want vele planters (merendeels
vanuit de Engelse koloniën,
voornamelijk uit Grenada) vestigden
zich in de jaren die volgden in het
vruchtbare gebied van de jonge
kustvlakte met zijn zachte kleien.
Tijdens het Engelse tussenbestuur (
1804-1816 ), nam de welvaart in dit
deel van ons land toe, toen werd de
basis gelegd voor de verdere bloei van
Nickerie. In
1825 waren reeds 27 plantages in het
district Nickerie aangelegd waaronder
de plantages Waterloo, Hazard, Nursery,
Paradise en Hamptoncourt, de vijf
suikerplantages die het district gekend
heeft. Om dit deel van de geschiedenis
voor het nageslacht vast te leggen, te
noteren van wat er nog te vinden is,
heeft architect Phillip Dikland van de
Stichting Behoud Oudheden in Suriname
in 2003 Nickerie enkele keren bezocht.
Van de serie van artikelen, die zijn
geschreven over de plantages en
historische tochten, is in deze
aflevering de suikerplantage Hampton
Court aan de
beurt.
Het
is omstreeks drie uur in de middag,
wanneer Phillip Dikland, nog steeds
vergezeld van zijn vriend Jan de Bruin,
zijn tocht op zoek naar de
overblijfselen van de oude plantages in
het district Nickerie voortzet. De
zondagmiddag is nog jong, wat maakt dat
de zon zich nog danig doet gelden. Toch
zijn Phillip en Jan optimistisch
gestemd, hoewel zij geen enkele
aanwijzing hebben, die zal leiden om
iets van de oude plantage
Hampton Court te kunnen vinden. Niet
vermoedende dat hun inzet spoedig
opnieuw rijkelijk bekroond zal worden,
genieten zij van de schoonheid van het
polderlandschap waarlangs zij gaan.
Fraaie
rijstpolder
voor kleinlandbouwers
De
stoffige Fridericiweg is redelijk
begaanbaar, daar het een poos niet
heeft geregend. Inmiddels is er al
langs de Sawmillkreekpolder en de
Boonackerpolder gereden, om de Hampton
Courtpolder te bereiken. Op deze tocht
van verkenning is
op sommige momenten de drang
moeilijk te weerstaan de wagen even te
stoppen, om het fraaie landschap, de
boompartijen op de polderdammen en de
typische bewoning te fotograferen.”
Wacht even Pillip”, zegt Jan. “ Ga
een beetje achteruit zodat ik een foto
kan maken van de partij cocospalmen in
het rijstveldje op de dam links van
ons. Het is toch verbijsterend hoe mooi
dit land toch wel is. Waaraan zou het
kunnen liggen dat net als in de rest
van het land, het volk naar mijn mening
toch met een zekere mate van
onverschilligheid omgaat met hun schone
natuur. Is het een kwestie van niet
leren kennen en waarderen van dit
waardevol bezit, of is het een
rasgebonden kwestie, of speelt de
cultuur een rol. Of moet gewoon de
attitude van de in dit land wonende
mensen veranderd worden”. Er ontstaat
een korte maar boeiende discussie over
dit onderwerp,van cultivering en tot
bloei brengen van het land en hoewel
het antwoord niet direct gevonden wordt
is het bijna zeker dat de oplossing
waarschijnlijk ligt in de verandering
van attitude.
In
dit deel van Hampton Courtpolder vallen
de lange houten bruggetjes, die de oude
vaartrens overspannen, direct op.
Typisch met hun eigen schoonheid en
waarde voor het gebied. Aan de
overzijde staan de huizen aangenaam in
de schaduw van de vele fruitbomen,
waarbij de manjabomen, de roodborsje,
een groot deel daarvan uitmaken. Zij
die het weten zeggen het. “ De
lekkerste roodborsjes, oranje-rood met
wat geel gekleurd, zijn in Nickerie te
vinden”.
“
De polder is thans een fraaie
rijstpolder voor kleinlandbouwers”,
bedenkt Philips zich, als hij die met
zijn Isuzu pickup doorkruist. “ De
polderverkaveling is aangelegd met
inachtneming van de hoofdopzet van de
oude suikerplantage. Zo is de oude
vaartrens van de plantage thans het
toevoerkanaal, vanwaar de velden onder
water worden gezet. Rijstvelden worden
bewerkt en op sommige velden heeft de
inzaai al plaats gevonden. Niet alleen
het jonge gewas heeft grote
hoeveelheden water nodig, maar ook voor
de natte bewerking van de velden is
water onontbeerlijk. Daarom staan er
hier en daar vijzelpompen (de
zogenaamde Vadinipompen, afgeleid van
Van Dijk Nickerie ) in werking. Van
Dijk, de pionier van de mechanische
rijstbouw in Nickerie.
Inspanning
wordt beloond
Bij
de kruising van de Fridericiweg en de
Oost-West verbinding aangekomen, wordt
rechts afgeslagen. Na een poosje
richting Henar te hebben gereden wordt
de weg van Krappahoek ( de
Krappahoeklaan) opgereden. De weg die
voor wat de Hampton Courtpolder betreft
evenwijdig loopt aan de Fridericiweg.
Zowat aan het begin van de Krappahoeklaan aangekomen, dus nabij de Nickerierivier, besluit Phillip enkele jonge mannen te vragen of ze informatie hebben over oude sluizen in het gebied. Het is frappant om te zien hoe het geluk Phillip toelacht. Er zou iets verder voorbij Krappahoek een plantage Gloria hebben bestaan. Daar zou er nog een oude sluis zijn.
De
kleinlandbouwer Balie, een van de
jongemannen, zou spontaan de weg
wijzen. De smalle weg rechts wordt
daarvoor genomen. De weg loopt min of
meer langs de rivier. Het was de oude
weg over de voordammen van de plantages
Krappahoek en Gloria en leidde tot het
gebied dat later Henar werd. Halverwege
de weg naar Gloria wordt een stop
gemaakt. Daar heeft Balie met nog
enkele personen een stuk grond met
groenten en watermeloenen beplant. En
daar Phillip en Jan al de hele dag
onderweg zijn, al de plantage Hazard
bezocht hebben, de innerlijke mens zeer
droog aanvoelt, smaken de aangeboden
meloenen zeer goed. Het mag gezegd
worden, ze zijn zeer gastvrij door
Balie ontvangen. Uiteindelijk wordt de
locatie van Gloria bereikt. Helaas
blijkt de daar aanwezige sluis niet al
te oud te zijn. En van de plantage
gebouwen, de directeurswoning, het
hospitaal e.d. is er niets meer over.
Wel liggen er overal kapotte bakstenen,
leien en stukjes porselein. Volgens
Balie staan er nog restanten van de
steiger langs de kreek die naar de
rivier leidt. Aan de overzijde van
dezelfde kreek moeten er nog graftomben
liggen op de oude begraafplaats. Dat
wist hij van zijn vader. Maar vanwege
de sterke begroeiing en er geen boot
voor de oversteek is, kan dat niet
worden onderzocht.
De
terugtocht wordt aanvaard. Terug
gekomen bij Krappahoeklaan wordt
Balie bedankt. Maar iets gebiedt
Phillip toch nog iets te vragen. “ Of
er nog ergens iets ligt van de oude
suikerfabriek van Hampton Court”. Hoe
gek het ook mag klinken. Het antwoord
is verrassend, bevestigend. Zo,n 700
meter verder, midden in de rijstvelden
op een tussenhoofddam, liggen er nog
delen van oude machines. Het zou wel
een tocht te voet door de rijstvelden
worden. Hitte, dorst en vermoeidheid,
zouden geen hinderpaal kunnen vormen,
nu toch alle inspanning beloond zou
worden. Wat vele mensen in Suriname
niet weten, zelfs in Nickerie niet, zou
eindelijk bekendheid krijgen.
Hoe
het was
Wat
hij weet vertelt hij, Phillip graag:
“
Het is 1843 wanneer Hampton Court al
geruime tijd in bedrijf is. De naam “
Hampton Court” ( een der oudste
koningspaleizen in Londen) is een
bekende plantagenaam in de Engelse
koloniën. Ook in Essequibo en Jamaica
zijn er plantages met die naam. George
Nicholson is de eigenaar en
J.Beerenstijn fungeert als directeur.
In 1889 bedraagt de oppervlakte van de plantage 319
hectaren, waarvan 145 in cultuur. De
eigenaar is de boedel L.Carbin. De
plantage wordt beheerd door R.K.Shields
en R.J.Carbin. Als gezagvoerder treedt
op W.J.Ellis. Geproduceerd wordt 500
ton Muscovado suiker en 145 ton Melasse”.
Phillip realiseert zich daarbij dat
vacuumsuiker dan niet werd gemaakt,
vermoedelijk werd de suiker nog bereid
in open pannen volgens het Jamaica-train
systeem, op een wijze die in
die tijd allang verouderd was.
Stoommachine, pers en graftombe
|
De
late middagzon staat niet zo hoog meer,
maar geeft toch nog zijn hitte. Af en
toe brengt een bries afkoeling. De
rijstvelden zijn dan droog, dan weer
nat en de grond zeer ongelijk vanwege
het ploegen. De ademhaling wordt
zwaarder en frequenter en de benen die
steken in de laarzen voelen zwaarder
aan. In de wind bewegen zich af en toe
de jonge rijstplanten als jonge danseressen op
de tonen van de Indiase muziek, de
ritme van de dhool, de tabla en de
fluit.Veel aandacht kan hieraan niet
besteed worden, want de locatie waar
naar toe wordt gelopen komt naderbij.
Veel wordt niet gezegd; een ieder is
bezig met zijn eigen gedachten.
Na een laatste opstakel, een aanvoerkanaal, te hebben genomen, is het zover. Balie, Phillip en Jan staan voor de restanten van een oude stoommachine met heel mooie antieke contouren. Die worden zichtbaar, nadat die wordt ontdaan van alle wied die er bezit van heeft genomen. Hij ligt op zijn zij, de peilers doorgeroest, maar een deel van de zuiger is nog duidelijk zichtbaar. Een waardevolle fonds.
Bijna onzichtbaar onder klei bedolven liggen twee rollers van de suikerpers, waarvan delen van de tandwiel zichtbaar zijn. In de omgeving zijn er delen van stoomketels. Het oude emplacement van de fabriek is gevonden, ligt temidden van padivelden.
Niet ver daarnaast lagen de woningen van de directeur en de arbeiders. Op een “eilandje”, de boeren hebben dat deel nooit geploegd en beplant, zij er nog de restanten van een oude graftombe. Enkele boeren die bezig zijn water te pompen in de rijstvelden komen toelopen. Een hunner weet te vertellen waar heel lang terug het grote huis van de directeur van de plantage stond. Dat had zijn vader een immigrant uit Brits-Indie hem verteld. Phillip en Jan zijn blij en gelukkig.
Wederom
is een deel van de plantagegeschiedenis
van Suriname in het bijzonder nu die
van Nickerie, blootgelegd. Hij weet dat
de Nickeriaan
nu wel zal moeten beseffen, dat
datgene dat er nog staat
behouden zal moeten worden. Maar
voor hem is het werk hier niet
afgelopen. De zoektocht naar de
verborgen historische schatten gaat
door...
K.R.Donk, 1 februari 2004
Reacties: kennethdonk@yahoo.com
Overzicht van reeds verschenen artikelen
Copyright © 2003 - 2004 . All rights reserved.
Designed & hosted by Galactica's Graphics